“In het Koorenhuis” was goed gevuld die donderdag 30 maart. Nobel en zijn Liberty Group hebben inmiddels een behoorlijke naam opgebouwd in de scene. Tijdens het concert gaf hij meermaals aan te spelen met de allerbeste muzikanten. Weinig aan toe te voegen. Het liep weer als een trein en het talent spatte er vanaf bij iedere solo. Persoonlijk sprong voor mij pianist Van Popta er in het bijzonder uit. Stukken waren vanavond voornamelijk van zowel Van Popta als Nobel. Eerstgenoemde was onder andere verantwoordelijk voor het stuk RIKU een bijzonder stuk gebaseerd op (foto’s van) het Noorderlicht. In veel stukken (vaak ook met bugel) speelde Nobel ingetogen en beheerst. Maar er zat een opbouw in het concert. Met als absolute apotheose het stuk Plastic Battle. Startend met een rustige opbouw. Maar uiteindelijk spetterend. En een hard blazende Nobel. Stevig, zuiver en goed. En dan komt zijn ware kwaliteit eruit. Zo mooi. Aanrader dit concert… hou ze in de gaten…
Jazz Middelheim (12-15 augustus) trekt 15.000 bezoekers
“happy birthday Toots”
“Toots 100 – The Sound of a Belgian Legend” is de titel van een expositie in het museum BKR in Brussel. De naam van de tentoonstelling in de Belgische hoofdstad ter gelegenheid van de 100e geboortedag van Toots Thielemans zou ook goed passen op het hoofdevenement van Jazz Middelheim, zondagavond 14 augustus. Daar werd de 100e verjaardag van Toots gevierd met een muzikaal eerbetoon. Zijn vrouw, Huguette Tuytschaever, keek goedkeurend toe.
Het Brussels Jazz Orchestra en het Metropole Orkest vormden de indrukwekkende basis voor gastsolisten. Meeste indruk maakte zangeres Tutu Puoane, afkomstig uit Zuid-Afrika, maar al jaren woonachtig in België.
Het Metropole Orkest maakte zijn reputatie als beste orkest ter wereld in de lichte muziek volledig waar. Een halve strijkerssectie van een symfonieorkest en een volledige big band, dat is de bezetting. De Amerikaanse dirigent en arrangeur Vince Mendoza gaf zondagavond tekst en uitleg bij de muziek uit het oeuvre van Toots. Een hoofdrol was weggelegd voor harmonicaspeler Gregoire Maret. Hij speelde bij elk nummer mee, een marathonprestatie omdat hij ook al eerder solist was bij het Brussels Jazz Orchestra. Ook gitarist Philip Catherine was enkele nummers van de partij.
Pianist Kenny Werner was door problemen in de luchtvaart niet in België gearriveerd. Als verrassing liep Fred Hersch het podium op. Met Philip Catherine en Gregoire Maret werd “Black Orpheus” vertolkt, een verwijzing naar Brazilië waar Toots zo’n nauwe band mee had. Ontroerend was “Smile” (van Charlie Chaplin) door Tutu Puoane. De Braziliaanse zanger Pedro sa Moreas trad ook overtuigend voor het voetlicht. En Tutu Puoane zong tot slot “What a wonderful World. Had ook “” What a wonderful Day” kunnen zijn.
Het Brussels Jazz Orchestra was begonnen met het eerbetoon aan Toots, die regelmatig met de big band heeft opgetreden. Ook hier schitterde Tutu Puoane met haar uitvoering van “The Man I Love”. Ook had ze het gedachtengoed van Miriam Makeba meegenomen op het podium. De toegift van het orkest was “Bluesette” – hoe kan het ook anders.
Ook Bert Joris vierde een feestje
Nog een verjaardag op de derde dag van het festival. Trompettist Bert Joris is 65 geworden en dat viert hij met een tournee die in Antwerpen van start ging. Hij heeft het octet van zijn zoon Sam, ook trompettist, gekozen om de concertreeks mee te doen. Bert Joris schreef speciaal muziek voor het octet en vormde sommige van zijn composities voor een big band om voor het kleinere gezelschap. Het was een concert een van de beste trompettisten van Europa waardig.
Bert Joris
Bassiste Anneleen Boehme timmert aan de weg
Bassist Anneleen Boehme en haar band Grand Picture Palace openden de dag. Vijf jazzmusici zijn aangevuld met een strijkkwartet en dat bleek een goede combinatie om composities van de talentvolle bassist uit te voeren.
Jef Neve goed op dreef
Pianist Jef Neve’s laatste project is Mysterium. Met drie tenorsaxofonisten, een bassist, een trompettist en en bastrombonist vermaakte hij het publiek vijf kwartier. Bassist Jasper Holtby en trompettist Teus Nobel zorgden voor fraai solowerk.
Taxiwars trapte sterke zaterdag af
TaxiWars is een bekende formatie in België. Aanvankelijk was het een popgroep met een jazzmusicus (saxofonist Robin Verheyen). Nu is het een jazztrio met een popzanger (Tom Barman). Het optreden zaterdag was het hoogtepunt van de dag, waarbij zanger en saxofonist ook de piano mee lieten doen.
Headliner was Iggy Pop, die duizenden fans naar het festivalterrein had weten te krijgen. Het was een show op niveau en daar kwamen de fans van de Godfather of Punk voor. Lust for Life zogezegd.
AKA Moon 30 jaar en startte dag 4
AKA Moon bestaat 30 jaar en dat werd maandag op Jazz Middelheim gevierd. Voor de gelegenheid was het trio versterkt met accordeonist Joao Barradas. Bij AKA Moon komen muzikale klanken uit alle windstreken samen. Jammer was wel dat het geluid van de accordeonist soms moeilijk te horen was door de straffe beat van drums en basgitaar.
Aka Moon
Kurt Rosenwinkel trio, technisch goed, maar…
Gitarist Kurt Rosenwinkel had met bassist Doug Weiss en drummer Gregory Hutchinson twee net zo beroemde collega’s meegenomen naar Antwerpen. Veel virtuositeit, maar ik miste wat een concert later er wel was. Gitarist Philip Catherine is ook een virtuoos, maar gevoel en warmte komen bij hem op de eerste plaats. Zijn pianotrio speelt harmonieus en melodieus. Violist Alexandre Cavalière kwam ook nog voor enkele nummers het podium op en dat voegde een fijne dimensie toe.
Kurt Rosenwinkel trio
Fred Hersch zorgt voor een “zen” Jazz Middelheim als afsluiter
Pianist Fred Hersch mediteert veel. Zijn recente album “Breath by Breath” gaat over meditatie. Die muziek bracht hij op de slotdag van Jazz Middelheim. Piano, bas en drums, het traditionele trio, kreeg versterking van het Desguin String Quartet: kamermuziek in enorme festivaltent. De duizenden bezoekers mediteerden mee. Applaus na een solo voelde bijna als ongepast, maar was het zeker niet.
Jazz Middelheim vond plaats van vrijdag 12 tot maandag 15 augustus in Park Den Brandt, Antwerpen. Op het jaarlijkse jazzfestival kwamen 15.000 bezoekers langs, wat met een maximumcapaciteit van 16.000 een nagenoeg uitverkochte editie was.
Tekst: Peter Beije
foto’s: Maurits van Hout behalve Aka Moon: Aka Moon.
Jazz Middelheim is dit jaar gevarieerder dan ooit. Het oudste jazzfestival van België vindt plaats van vrijdag 12 tot en met maandag 15 augustus. Elke dag is er een muzikaal hoofdthema. Het rustieke Park Den Brandt in Antwerpen is opnieuw “the place to be”.
Op de openingsdag staat de muziek van de toekomst centraal tijdens 6 concerten. Interessant is het concert van Nabou Claerhout met haar trombone ensemble. Zes trombonisten, begeleid door gitaar, bas en drums, zorgen voor een opmerkelijke sound. Een ander Belgisch talent is zangeres Coely. Met een mix van hiphop, soul, R&B en pop werkt ze aan een internationale carrière. Drummer Lander Gyselinck en toetsenist Adriaan Van de Velde sluiten 12 augustus af met “heavy beats with walls of synths”, zoals de festivalorganisatie het noemt.
Trombone ensemble Nabou Claerhout
Zaterdag 13 augustus (5 concerten) wordt aangeduid als een dag met avant-garde en rockmuziek, een verkenning van jazz, punk-rock en noise. Opvallende naam: Iggy Pop. De “Godfather of Punk” is inmiddels 75 jaar oud, maar zijn aandacht gaat ook al enkele jaren uit naar jazz. Hij was dol op Sun Ra en een paar jaar geleden zong hij drie nummers op de cd “Loneliness Road” van pianist Jamie Saft (met bassist Steve Swallow en drummer Bobby Previte). In 2019 leunde hij een beetje tegen de jazz op zijn eigen album “Free”. Zanger Tom Barman en saxofonist Robin Verheyen ontbreken natuurlijk niet bij TaxiWars op zo’n dag met jazz en rock.
Taxiwars. (c)Frederik Declercq
Zondag 14 augustus (5 concerten) is er ’s avonds de herdenking van de100ste verjaardag van Toots Thielemans, waarover apart op deze website wordt bericht. Overdag treden enkele Belgische topmuzikanten op die ook internationaal bekend zijn. Pianist en componist Jef Neve stelt zijn project Mysterium voor. Piano en bas (Jasper Høiby) zonder drummer vormen de basis voor drie tenorsaxofonisten, een bastrombonist en een trompet. De trompettist is de Nederlander Teus Nobel, die in meer formaties met Jef Neve speelt. Trompettist Bert Joris is ook op Jazz Middelheim. Hij is 65 jaar geworden en viert dat met een optreden met het octet van zijn zoon Sam, die ook een begenadigd trompettist is.
Kenny Werner (Toots 100 jaar)
Maandag 15 augustus (5 concerten) staat Philip Catherine op het podium. Hij is een van de meest prominente gitaristen van zijn generatie. Op de slotdag van Jazz Middelheim treedt hij op met zijn trio en gast, violist Alexandre Cavalière. Ook de bekende Amerikaanse gitarist Kurt Rosenwinkel is met zijn trio van de partij. De Deense gitarist en componist Jacob Bro opent de dag met het project “Flight of the black zebra”. Hij werkte recent aan de voorstelling met vier studenten van het conservatorium in Antwerpen. Deze masterclass is elk jaar weer een groot succes.
Aka Moon bestaat 30 jaar en dat viert het trio in Antwerpen. Saxofonist Fabrizio Cassol, bassist Michel Hatzigeorgiou en drummer Stéphane Galland hebben een gast uitgenodigd: accordeonist João Barradas. Pianist Fred Hersch komt met zijn trio en neemt het Desguin Strijkkwartet mee op het podium. De Amerikaanse grootmeester sluit het festival af.
Fred Hersch tijdens Jazz Middelheim 2018.
Meer informatie op de website www.jazzmiddelheim.be. De kaartverkoop verloopt uitsluitend via de website.
In alle hectische tijden en onduidelijkheden met testbewijzen, aantal bezoekers, voorwaarden etc. hebben ze het geflikt. Ze hebben in Breda een meerdaags jazzfestival neergezet met meerdere locaties.
Podium Bloos (bijzondere binnenlocatie met verschillende loodsen aan elkaar verbonden) en Pier 15; een skatepark aan het water. Op podium Bloos stond een wat meer jazz georiënteerd programma en Pier 15 had een wat meer swingend programma en was iets meer gericht op een jong publiek.
Ik ging een kijkje nemen op twee avonden. Om te beginnen de vrijdagavond. De ontvangst bij Bloos was warm te noemen. Hostessen (toerisme opleiding De Rooi Pannen) stonden klaar om je te helpen en het scannen van de vaccinatie- en testbewijzen ging eigenlijk prima.
Podium Bloos
Bloos kent een leuke kleine bar en een fijne foyerruimte bij binnenkomst. De locatie bestaat zoals gezegd uit een aantal klassieke loodsen (uit de oorlog vertelde een bezoeker me) die door middel van paden met elkaar verbonden zijn. Temidden van dit alles staat een podium met een tribune. De sfeer is gezellig en ruim. De akoestiek hier is prima.
Pier15
Pier15 is een skatebaan met ramps in een grote hal op het creatieve centrum van Breda in het havenkwartier. Boven een gezellige bar. Beneden de hal met een podium. De hal is groot en ruim. Het podium was op een soort plateau gemaakt en bereikbaar via skate-ramps. Apart om te zien. Het podium had echt een perfecte lichtinstallatie. Ondanks dat er alles aan gedaan was, viel de akoestiek soms een beetje tegen. Op het podium in Pier15 stonden vooral optredens gepland die het publiek opzweepten. En die combinatie was zeer succesvol.
Zangeres Pitou en twee kwartetten op het Podium Bloos
De vrijdag
Zoals gezegd, ik begon op vrijdag met een optreden van Pau Li Liem. Deze zangeres was één van de Generation Next muzikanten die een podium kregen. Als begeleiding koos Pau li Liem twee kanjers, namelijk Harmen Fraanje op piano en Pascal Vermeer op drums. Deze twee door de wol geverfde musici zorgden ervoor dat haar concert als een trein liep. Pau li Liem liet horen een groot bereik te hebben, afwisselend een klankenspel en dan weer echte songs. Een mooie jazzstem en een prima verschijning op het podium. Van plankenkoorts leek geen sprake te zijn. We gaan nog meer van haar zien en vooral horen.
Harmen Fraanje en Pau Li Liem.
Pitou
Daarna stond zangeres Pitou op het podium met twee kwartetten. Het Artvark saxophone kwartet en het Strijkkwartet Matangi.
De zaal bij Bloos zat helemaal vol (200+) en mensen genoten van elk moment. Wat was dit goed. Muzikaal een prachtig samenspel tussen de kwartetten. De wijze waarop Pitou haar nummers invulde was fenomenaal. Wat een stem heeft deze vrouw. Mij blijft bij de uitvoering van Babooshka van Kate Bush. Ga er maar aan staan. Zij deed het en hoe! Echt een heerlijk concert. Terecht een staande ovatie.
Alleskunner Eric Vloeimans
Daarna was het podium aan Eric Vloeimans en Will Holshouser een New Yorkse accordeonist. Eric Vloeimans kan alles. Van filmmuziek tot in dit geval bijna romantische (ik noem het Duitse) muziek. In eerste instantie had ik zoiets van: “dit is bijna kitsch”. Maar ik besloot langer te luisteren. En het bleek perfect in elkaar te zitten. Ze speelden samen alsof ze dit al jaren deden en Vloeimans is volstrekt onnavolgbaar. Zijn trompet is geen instrument, maar een verlengstuk van zijn ziel, waarmee hij praat. Hard, zacht, het maakt niet uit. Vloeimans speelt altijd beheerst. Ik zag Vloeimans in zoveel verschillende settings en het was altijd goed. En Vloeimans is altijd zichzelf. Artistiek creatief en een fijn mens voor zover ik kan inschatten. Ook dit was weer een prima concert.
Eric Vloeimans en Will Holshouser.
Rembrandt Frerichs de maestro
De afsluiter op Bloos was Rembrandt Frerichs. Deze begenadigde pianist uit Den Haag had de lat heel hoog gelegd. Hij was gaan zoeken naar muzikanten van het allerhoogste niveau om met hem de moeilijkste composities uit te voeren. Hij omschreef deze bijzondere mensen als “handpicked”. De grote orkesten en daar de beste mensen uit geplukt. Uit allerlei landen en met heel veel talent.
De veelal klassieke stukken (aan het einde speelde hij jazzstukken) waren adembenemend. Hij probeerde het luchtig te doen overkomen. Maar duidelijk was dat er een strakke regie achter zat waarbij iedereen een precieze timing had. Alles van dit concert was goed. Ik kan me voorstellen dat als je ooit de keuze maakt om als musicus de wereld in te gaan dat dit heel mooi is. Niemand verliet de zaal voortijdig en wat een feest voor de oren. Ook dit leverde een staande ovatie op en volkomen terecht. Hier doe je het voor.
Rembrandt Frerichs (achter de piano) en zijn ensemble.
En Pier 15 dan?
Tussen de bedrijven door liep ik heen en weer tussen beide locaties. Goed voor de frisse neus (10 minuten max lopen), maar je bent er ook wel weer uit. De meeste mensen kozen voor 1 locatie. Het zou mooi zijn als dat zou veranderen. De noodzaak van een keuze te maken, in plaats van vastplakken aan 1 plek. Een bruisende afterparty in Pier 15. Geen gespleten werelden, maar 1 muzikale ontdekkingsreis op beide podia?
De programmering op Pier15 was goed en gericht op een jong publiek. Die waren er ook. Meer laagdrempelige muziek met een opzwepend karakter. Misschien is dat de juiste typering?
Op vrijdag zag ik in Pier15 de optredens van Nora Kamm en de Greyheads.
Nora Kamm kende ik niet. Een Duitse op de sax die in staat is met een sterke band het publiek op te zwepen. Stukken zijn hard fel en funky. Niet altijd zuiver, maar who cares? De energie van Nora trekt iedereen mee. Sterk optreden.
.
De Greyheads
Hoe kan ik dit het beste beschrijven? The Greyheads is heerlijke loungemuziek. Muzikaal goed en heerlijk om je in te bevinden. Prima solo’s en een goede beat. Mooi om ze life mee te maken. Maar ook prima thuis.
The Greyheads
zaterdag
Op zaterdag begon de avond met het Rik van der Made Kwintet. Een getalenteerde saxofonist uit Tilburg die aan de weg timmert. Mystery guest was Teus Nobel; één van de meest getalenteerde trompettisten van Nederland. Het begin was even wennen en wat stroef, maar later in de set kwamen ze er prima in en waren de stukken de moeite waard. Wat mij betreft mag Rik nog duidelijker aanwezig zijn, want zijn spel is zonder meer goed te noemen.
Rik van der Made (r) en Teus Nobel
Boi Akih
Op podium Bloos werd Rik van der Made naadloos opgevolgd door de wereldmuziek van Boi Akih. In de band van Monika Akihari vielen naast de innemende verhalen en zang van Monika vooral ook de instrumenten op. Zo speelde Sekou Diabate een Kora (Afrikaans instrument) en zag ik Dodó Kis een Paetzold basblokfluit spelen. Instrumenten die je niet elke dag ziet.
Muziek met een verhaal en een beleving. Dit zag je het duidelijkst terug in de passie van Monika.
Laura Perrudin; het eenmansorkest
Harpiste Laura Perrudin bracht in haar eentje een orkest mee. Een verrijdbaar podium met 1 vierkante meter muziek. Uiteraard de opvallende harp van de Française, maar daarnaast ook allerlei sample instrumenten om klanken toe te voegen, te herhalen en te vermengen. Al haar stukken hadden een verhaal en soms ook een moraal. Beetje wazig en zweverig af en toe, maar muzikaal was het prima te noemen. Al doet het vele samplen wel afbreuk aan haar core business: perfect harp spelen.
Laura Perrudin
Lukas Hebels overtuigt
Afsluiter op het podium Bloos was Generation Next ster Lukas Hebels. Deze pianist bracht een mooi kwartet op het podium met Jeroen Vierdag (bas), Yonga Sun (drums) en Miguel Boelens(sax). Hij liet zien het spel te beheersen en als pianist de rode lijn aan te geven. De gekozen stukken waren prima en fijn om naar te luisteren. Naast Hebels viel hier vooral ook bassist Jeroen Vierdag op.
Het kwartet van Lukas Hebels (piano).
Niggli, Keita en Brönniman; van Afrika tot de Zwitserse alpen.
Op de zaterdag was er slechts ruimte om 1 bezoek te brengen aan Pier 15. De avond daar werd gestart door Het trio Niggli, Keita en Brönniman. In eerste instantie viel direct de exotische Aly Keita op de Balafoon op. Een grote Afrikaanse versie van de Marimba, maar toch weer anders. Echter zonder dat het exotische wereldmuziek wordt, creëren Niggli en Brönniman gewoon hele mooie jazzmuziek. Bijzondere klankenmix en vermenging van Afrikaanse ritmes met moderne jazz.
Lukas Niggli
Hierna stond nog een opzwepende afsluiter van het festival klaar: Power to the pipo. Helaas kon ik die niet meer mee maken, maar de foto’s hiervan elders bewezen dat het een feest was met swingende mensen op het podium.
Terugblikkend een goed festival, perfecte organisatie en muziek voor iedereen.
19.1.2018 Nog voor de storm in Nederland los zou barsten begon er al een storm in Oosterhout. In het prachtige Theater de Bussel vinden regelmatig jazzconcerten plaats. De kleine zaal is dan het podium voor de “Kluiz concerten”.
Op 17.1.2018 stonden Teus Nobel en zijn nieuwe kwartet op het podium. Twee sets met heerlijke nieuwe muziek (Teus grapte tussendoor: “allemaal wereldpremières”). Telkens verrassingen en uitdagingen. Van het prachtige “Journey of man” tot het meer verhalende “Iseo” en het mooie funky “Crush”. Natuurlijk was het af en toe nog aftasten in deze nieuwe formatie. Maar het niveau van de muzikanten maakt dat ze telkens tot een mooie muzikale oplossing kwamen en de reis naar de perfecte uitvoering van de stukken op zich al de moeite waard was.
In de tussentijd werken de heren aan een gezamenlijke cd die over een paar maanden volgt.
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens. foto: Tuur Moens
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens. foto Van Popta, Nobel en Vierdag.
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens. foto: Jeroen Vierdag en Teus Nobel
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens
Teus Nobel Kwartet met Alexander van Popta, Jeroen Vierdag enTuur Moens in Theater de Bussel Oosterhout
14.11.2016 Festivals ontwikkelen zich. Er wordt geschaafd aan het concept en de vorm en uiteindelijk komt er iets moois uit. Zo ook bij het Cutting Edge Jazzfestival in Den Haag. 3 eerdere edities in het prima Dakota Theater in Den Haag, maar het schitterende De Nieuwe Regentes Theater in Den Haag gaf toch weer een behoorlijke extra aan het festival.
Wat ook erg geslaagd was, was de aanvulling met meer cultuur. Zo was er een prachtig project van schrijver Wil Boesten die uit zijn boek “Grond” (over een trompettist) voordroeg, met telkens tussendoor muzikale interpretaties van de meer dan uitstekende Teus Nobel, Alexander van Popta en Jeroen Vierdag. Boesten, die Nobel een tijd gevolgd had leek daadwerkelijk het leven van de jazzmuzikant te raken in zijn roman. Naast dit project waren er mooie gedichten van Alexander Franken en Max Lerou, beiden op een hele eigen manier. In beide gevallen bleef de Kleine Zaal tot het einde goed gevuld en deze keuze bleek dus een schot in de roos voor de organisatie.
Op het grote podium Jeroen van Vliet, Van Binsbergen Playstation en Eric Vloeimans met zijn “Gatecrash” bekeken. Van Vliet maakte wat mij betreft hier de meeste indruk met zijn rustige stukken waarin hij de noten heel lang wist te rekken en ze vervolgens weer keurig aan elkaar verbond. Heel subtiel en indrukwekkend met veel diepte in de muziek. Een genot om naar te luisteren. Van Binsbergen Playstation was wat mij betreft vooral een groep getalenteerde muzikanten die enthousiaste een swingend optreden neerzetten met prima solo’s. Het slotakkoord van de immer veelzijdige Eric Vloeimans mocht er ook zijn. Prima set met uiteraard een hoofdrol van Vloeimans ondersteund door uitstekende companen als Van Vliet die hier compleet anders speelde, maar niet minder.
Al met al een prima festival met uitstekende muziek en een mooie mix van muziek en cultuur. Goed bezocht en met een publiek dat kwam voor de jazz. Cutting Edge heeft zijn bestaansrecht meer dan bewezen.
Gezien: Cutting Edge Jazzfestival Theater De Nieuwe Regentes Den Haag
06.09.2015. Een tribute to Frank Sinatra met de uitstekende Dutch Concert Big Band, De Laren Jazz award voor een van de meest talentvolle trompettisten in Nederland, de comeback van Gare du Nord met nieuwe bezetting en nieuwe muziek en jazz op de vierkante meter met het combo Landesbergen en De Rijk in een bomvolle foyer. Wat wil je nog meer als jazzliefhebber?
De avond begon met een sterk optreden van Dutch Concert Big Band met extra solisten: Frank in Person, Mathilde Santing en Johanette Zomer. Het “Tribute to Frank Sinatra” bracht veel mooie songs die herkenbaar waren voor velen, aangevuld met prima jazz stukken aan het einde door de prima Dutch Concert Big Band.
Laren Jazz 2015. Tribute to Frank Sinatra met Dutch concert Big Band, Mathilde Santing, Johanette Zomer en Frank in Person
Laren Jazz 2015. Tribute to Frank Sinatra met Dutch concert Big Band, Mathilde Santing, Johanette Zomer en Frank in Person
Laren Jazz 2015. Tribute to Frank Sinatra met Dutch concert Big Band, Mathilde Santing, Johanette Zomer en Frank in Person
Laren Jazz 2015. Tribute to Frank Sinatra met Dutch concert Big Band, Mathilde Santing, Johanette Zomer en Frank in Person
Daarna even in de foyer geluisterd naar Landesbergen en De Rijk, die onder andere de prima pianiste Francesca Tandoi en Benjamin Herman binnen handbereik brachten. Prima jazz, mainstream maar heel toegankelijk en dus voor veel bezoekers heel plezierig.
Laren Jazz 2015. Benjamin Herman tijdens Laren Jazz 2015 samen met vlnr Frits Landesbergen en Edwin Corzilius
Laren Jazz 2015. Jeroen de Rijk tijdens Laren Jazz 2015
Laren Jazz 2015. Benjamin Herman tijdens Laren Jazz 2015
Laren Jazz 2015. Myriam Gaasbeek (m)
Laren Jazz 2015. foto: Francesca Tando
Meteen daarna stond Teus Nobel alweer klaar om na een prima set met zijn quintet de Laren Jazz Award in ontvangst te nemen van niemand minder dan legende en juryvoorzitter Cees Schrama, die zelf ook nog even in het zonnetje werd gezet. Teus Nobel is één van de allerbeste trompettisten in Nederland en nog steeds een rijzende ster, dus een terechte prijs.
Laren Jazz 2015. foto: Teus Nobel
Laren Jazz 2015.foto:Teus Nobel
Laren Jazz 2015.Teus Nobel live op Laren Jazz
Na een aantal jaren uit het zicht te zijn geweest vanavond weer een hernieuwde kennismaking met het Gare du Nord van Dorona Alberti. Een charismatische zangeres die met veel beleving stukken zingt over liefde en het leven en dat doet ondersteund door een uitstekende band.Na de vele successen een aantal jaren terug is Gare du Nord terug alsof ze nooit weg zijn geweest. Er komt een nieuwe CD aan en een mooie theatertour. Het is anders, maar wel beter. Goed om weer even te zien.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het toetje van de avond was aan Frits Landesbergen & gasten met aan het einde Benjamin Herman. In de foyer was het zo druk dat hij praktisch aan te raken was. Hoe dichtbij kan je jazz hebben?
5.9.2015. De Laren Jazz Award is gewonnen door Teus Nobel. Tijdens zijn optreden kreeg hij de prijs uitgereikt door Cees Schrama, voorzitter van de Jury die zelf een award kreeg voor al zijn verdiensten voor het festival. Later meer over het festival.
31.5.2015. Het ProJazz Cutting Edge Festival 2015 zit er weer op. Hier alvast een aantal foto’s van het festival, in de loop van de week meer en een kort verslag. Geniet van de foto’s!
Jazzphotography Holland 