Zoeken

Jazzphotography Holland

Photos and reviews of interesting jazz concerts

Tag

Mirliton theater

Van Lier en Van der Molen leveren spannend duet in Utrecht

13.10.2014. alweer 2 weken geleden was het dat het Bart van Lier trio op het podium stond van U jazz in Utrecht. Plaats van handeling was het inmiddels beruchte Mirliton theater in Hoog Catharijne. Nog even overigens want de organisatie maakte bekend te gaan verhuizen naar het nieuwe Muziekcentrum Vredenburg. In een goed gevulde zaal was het voor de pauze vooral genieten van de solo’s van Van Lier, één van de beste trombonisten van Nederland. Met de degelijke Ruud Ouwehand op bas en de soms wat uitdagende Peter Nieuwerf op gitaar een prima set. Het echte vuurwerk kwam echter net na de pauze. Op het kleine podium werd snel een stoel bijgeschoven voor trompettiste Ellister van der Molen die momenteel hard aan de weg aan het timmeren is. Van der Molen en Van lier startten direct met een paar prachtige stukken waarin ze elkaar maximaal gingen uitdagen. En ondanks dat ze eigenlijk nauwelijks van tevoren hadden geoefend en dus van een ingespeeld geheel geen sprake was, spraken ze elkaars taal. Het leek prima te passen en de improvisaties waren spannend om naar te luisteren. Ze vulden elkaar perfect aan. Daarna uiteraard nog meer stukken en solo’s maar dat haalde het niet meer bij de start van de tweede set. Het zou mooi zijn om daar meer van te horen.

gezien: Bart van Lier Trio feat. Ellister van der Molen in Mirliton Utrecht (U-Jazz)

beeld en tekst: Maurits van Hout

Bite the gnadze, een leuke volle bak in Utrecht!

08.02.2013. Het was al een prestatie op zich, om het zevenkoppige gezelschap van  Bite the gnadze op het kleine Mirlitonpodium te proppen, maar eenmaal geïnstalleerd kon de show toch beginnen. Het kleurrijke gezelschap van Paul Pallesen bracht dit keer weer een hele andere kant van de jazz naar Utrecht; jazz met een stevig randje Folk. Die veelzijdigheid maakt het interessant om bij de clubconcerten van U-Jazz te gaan kijken en luisteren.

Ik wist om eerlijk te zijn weinig af van Bite the gnadze, behalve de typische naam. De band bestaat weliswaar al sinds 1995, optreden doen ze maar heel sporadisch. De start van het optreden was zoals het podium oogde, druk en chaotisch en ik vond het echt wennen. Het is geen muziek om direct makkelijk in te stappen. In eerste instantie lijkt het een kakofonie van geluid, maar al snel blijkt de muziek van een hoog niveau en absoluut muziek voor fijnproevers.

In bijna elk stuk is er een gelegenheid voor één van de muzikanten om te excelleren middels een solo. Zo vond ik bij “Soforti” net na de pauze de pianosolo intro erg mooi, net als de drumsolo waarmee werd besloten. Maar telkens waren  de stukken goed opgebouwd en kon je er uiteindelijk een prachtig verhaal uit halen. En als dit dan nog niet lukte, dan was er altijd nog Pallesen die met droge humor en een verhaaltje de luisteraar meenam naar het verhaal achter een stuk. Zoals “Pallies Chord”, dat ging over zijn vader die vroeger piano speelde en vaak met een vast riedeltje begon te spelen.  In dit nummer een sterke intro op de gitaar met een mooie subtiele rol van de lapsteel en een ijzersterk einde van Steven Kamperman op sopraansax. De toevoeging van klankenvirtuoos Marcos Baggiani achter de drums was een succes en voegde echt iets toe. Zie ook mijn recensie van zijn optreden op het U-Jazz festival!

Bite the gnadze

gezien: Mirliton theater Utrecht dd 31-1-2014

organisatie: U-jazz

Paul Pallesen: gitaar en banjo
Meinrad Kneer: contrabas
Steven Kamperman: altklarinet
Frank van Bommel: piano en vibraphonette
Joost Buis: trombone en lapsteelguitar
Michel Duijves: klarinet en basklarinet

speciale gast: Marcos Baggiani: drums

tekst en beeld: maurits van hout

vanavond (15-11) in de UJazz club: Horizon trio Steven Kamperman

15.11.2013 Vanavond in het prachtige Mirliton Theater in Utrecht een leuk optreden:

Steven Kamperman en zijn Horizon Trio. lees meer op: Ujazz.nl:

http://ujazz.nl/club15nov

 

Tobias Preisig brengt vernieuwing naar Utrecht

13.10.2013. U Jazz in Utrecht had een primeur op vrijdagavond 4 oktober. Het eerste en enige optreden van het Tobias Preisig Quartet in Nederland. Deze ambitieuze Zwitserse violist heeft lovende kritieken gekregen op zijn cd “In Transit” en toert de wereld rond (op dit moment zijn de heren in Japan) met zijn kwartet. Zijn muziek valt te kenmerken als moderne jazz met  vele invloeden uit andere muziekstromingen. Het ene moment lijken zijn stukken klassiek om vervolgens met een aantal harde streken de luisteraar volstrekt op het verkeerde been te zetten. In tegenstelling tot wat meestal gebeurt; een rustige opbouw tot een climax, ging het hier vaak andersom. Vaak begon Preisig met een keiharde, bijna metal-achtige solo op zijn versterkte viool, om vervolgens te eindigen met hele rustige ingetogen klanken ondersteund door perfect pianospel van Stefan Aeby. Sommige stukken zijn heel melodieus (zoals “Splendid”) terwijl andere stukken weer juist het experiment opzoeken en enige improvisatie niet schuwen (bv ” Intoxicated”) waarbij drummer Stulz vaak als opzwepende factor geldt. Persoonlijk beviel mij de toegift erg goed. In het stuk “C’est l’ange qui part” speelt hij samen met pianist  Aeby zo subtiel dat je volkomen terecht een speld kon horen vallen in de zaal. Dat was puur genieten. Maar Preisig weet alle mogelijke klanken uit  zijn viool te halen en de passie waarmee hij speelt werkt aanstekelijk. Zoveel energie dat moest wel overkomen en zo was het dan ook in het Mirliton Theater in Utrecht. Toegegeven na dit optreden kijk ik met hele andere ogen naar een violist en alleen dat is al de moeite waard. Hopelijk zien we hem snel terug op het een of andere (festival)podium in Nederland!

Deze slideshow vereist JavaScript.

gezien: U Jazz in de club concerten: Tobias Preisig Quartet in Het Mirliton Theater in Utrecht 4 oktober 2013. Foto’s en tekst: Maurits van Hout

Denise Jannah en Wolf Martini zetten Utrecht op stelten!

26.5.2013. Bij U Jazz in Utrecht hebben ze een leuk podium: Het Mirliton Theater in Hoog Catharijne. Dit jaren 70/80 theatertje is erg leuk en gezellig en past perfect bij de sfeer van de clubconcertreeks van U Jazz. En afgelopen vrijdag (24-5) was het de beurt aan Denise Jannah en Wolf Martini die hun cd “Live in Johannesburg” kwamen presenteren. Daar waar het optreden rustig begon explodeerde het na de pauze. Leek Jannah bijvoorbeeld tijdens ‘My funny valentine” (voor de pauze) er nog even in te moeten komen en was het contact met het publiek er nog niet helemaal,tijdens het prachtige “moenie weggaan nie/ ne me quitte pas” luisterde iedereen ademloos en volgde een staande ovatie. Muzikaal gezien was ook het spel van Wolf Martini weer uit de kunst. Zijn “groovy” gitaarspel is altijd zuiver, opzwepend en boeiend. Het spel van Martini doet soms denken aan George Benson en dat is niet toevallig. Jannah daarentegen kan behalve fantastisch zingen ook heel mooi vertellen. Over de reis naar Zuid Afrika, de taal en de vele ontmoetingen die ze er had. En dat met een grote glimlach en humor. Even leek het zelfs helemaal uit de hand te lopen toen beiden de slappe lach hadden. Het publiek genoot en vond het prachtig. Tussen perfecte muziek door ruimte voor een lach en een traan, zoals met het moment dat Jannah 2 vrienden op het podium haalde net na de pauze om samen een liedje te doen. Het album is de moeite waard… covers en eigen werk en perfecte interpretaties van Jannah. Maar na deze avond: Nothing beats Denise Jannah en Wolf Martini live.  Gezien: 24 mei 2013 Mirliton Theater Utrecht Denise Jannah en Wolf Martini.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Barnicle Bill perfect in balans

04.05.2013. Toen ik gisteravond vanuit de parkeergarage via de lift het Mirlitontheater probeerde te bereiken stapten er net 3 mannen de lift in. Ik vermoedde dat 1 van hen John Engels was, maar de rest kende ik niet. Toen ze naar dezelfde etage gingen vroeg John Engels: “Is daar wat te doen dan?”. De lift deed het niet en ik besloot via de trap verder te gaan. De 3 heren namen de andere lift. 15 minuten later werden zij op het podium voorgesteld als Barnicle Bill. Dezelfde relaxte instelling als waarmee zij de lift instapten toonden zij ook “on stage”. Relaxed maar niet minder gedreven. Het bleek een schitterend optreden te worden en wat mij betreft het beste tot nu toe uit de reeks liveconcerten van U Jazz. Tijdens een optreden vraag je jezelf af wie was er nu het beste? Wie sprong eruit? En meestal kan je die vraag beantwoorden. Bij deze 3 heren lukte het niet. Of het nu het onnavolgbare drumwerk van Engels was, de schitterende klanken van de akoestische basgitaar van Haanstra of juist het meeslepende spel van saxofonist Martinez, het was allemaal even goed. En ze vulden elkaar perfect aan. Of het nu een rustige ballad was als “The Wind” of juist het prachtige “Brilliant Corners” van Thelonious Monk, het was altijd uitgebalanceerd en regelmatig zag je ook bijvoorbeeld dat Haanstra zat te genieten van een solo van Martinez of juist Martinez vol bewondering keek hoe Haanstra en Engels perfect op elkaar aansloten. Volkomen terecht een staande ovatie aan het einde voor dit trio.

Gezien: vrijdag 3 mei 2013: Barnicle Bill, in Mirliton theater Utrecht, U Jazz “In the club” concerten. Door Maurits van Hout

Te zien: 31 mei 2013 in Den Haag Dakota theater tijdens Cutting Edge Den Haag van ProJazz

Nieuwerf en Ouwehand presenteerden nieuwe cd

Peter Nieuwerf en Ruud Ouwehand presenteerden afgelopen vrijdag hun nieuwe cd “Foolin’ around in het Utrechtse Mirliton Theater. Het optreden was georganiseerd in het kader van de “U jazz in the club” reeks. Met weer een uitverkochte avond blijkt dit een prima initiatief vanuit U Jazz en het toont aan dat er in Utrecht voldoende draagvlak is voor Jazz.  Naast de presentatie van de cd en het spelen van een groot aantal stukken van de cd, was er nog een verrassing. Want op een groot aantal stukken werd het duo aangevuld door de jarige Hermine Deurloo op mondharmonica. Eerder zag ik Hermine Deurloo al op de Jazzdag in Rotterdam, waar ze toen al opviel door haar solide en toegankelijke spel. In haar samenspel met Ouwehand (contrabas) en Nieuwerf (gitaar) zorgde ze wat mij betreft voor het cement tussen de stenen en de vrolijke noot in het optreden van beide heren. Deze waren zoals je mocht verwachten perfect op elkaar ingespeeld en technisch waren er briljantjes te horen. Maar soms had ik wel het gevoel iets te missen. Vond ik het allemaal wat mat. Deurloo vulde dit gaatje met verve op.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Han Bennink, muzikant pur sang..

Het gaat goed met U-Jazz in Utrecht. Na de geslaagde tweede editie van het U-Jazzfestival timmert U-Jazz nu aan de weg met de cluboptredens. Dit keer stond Han Bennink met zijn trio op het programma. In de krochten van Hoog Catharijne bevindt zich namelijk een klein intiem theatertje genaamd Mirliton. “Stijf” uitverkocht (70 plaatsen) ruim van tevoren beloofde het een mooie avond te worden. Han Bennink is inmiddels de 70 gepasseerd, maar speelt nog steeds de sterren van de hemel. Hij bracht mee:  Michael Moore op alt sax en klarinet en Ernst Glerum op bas. Samen vormen zij het ICP trio.

Uiteraard was het Han Bennink die de show stal. Han Bennink is enorm veel expressie. Hij doet alles met een drumstel wat god verboden heeft en gebruikt werkelijk alles waar je op kan slaan. Echter zijn grote kwaliteit is dat het altijd muzikaal klopt. Ook in samenspel met de rest in zijn trio. Michael Moore was wat mij betreft de grote man deze avond. Hij wist telkens subtiel de soms snoeiharde slagen van Bennink te combineren met melodieuze noten uit zijn altsax. Hij boeide door de verrassing in zijn spel en de perfecte timing. Al met al een hele geslaagde avond. 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑