16.7.2016. Dag 3 van Gent Jazz vond plaats op zaterdag 9 juli 2016. De aftrap was aan Matthew Halsall en zijn Gondwana Orchestra. Helaas dit keer iets te vroeg voor mijn aanwezigheid. Aansluitend de Dave Harrington Group. Verrassende electronische muziek met een vleugje jazz. Opzwepend en net weer even anders. Je moet ervan houden. Het publiek kon het wel waarderen.
John Cale behoeft natuurlijk geen introductie meer. Één van de gezichten van Velvet Underground en still going strong. Hij is gaan graven in zijn oude stukken en besloot te gaan onderzoeken hoe ze zouden klinken met de apparatuur en mogelijkheden van nu. Voor mijn gevoel is dit prima gelukt. soms was het allemaal wel een beetje statisch; een oude man achter een keyboard en weinig beweging, maar zijn stem was nog steeds puik. Hij wist je toch weer mee te nemen naar die roerige jaren. En dat op zijn leeftijd. Prachtig was de ballad “Sunday Morning”.
Was het daarmee klaar? Neen, Max Richter sloot de avond af op het hoofdpodium met een bijzonder project. Een combinatie van klassieke muziek (met strijkers), een stukje digitale muziek en een bijzondere vrouw die intrigerende gedichten voorlas. Het was een recept voor iets speciaals. Met uiteraard prima pianospel van Richter zelf. Muziek om van te genieten.
De derde dag was prima. Geen pure jazz zoals we die kennen, wel allerlei muziek die aan jazz raakt, schuurt etc. En verrassend.
Tekst en beeld: Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 