23.6.2016. Met topoptredens in Middelburg het afgelopen weekeinde sloot Zeeland Jazz een boeiende eerste editie af. Voor het eerst was er een mix tussen optredens in Terneuzen en Middelburg en een gezamenlijk programma. Namens JPH was ik aanwezig in Middelburg en legde optredens vast van Lee Konitz, Archie Shepp, New Cool Collective en Taxi Wars..
Shepp en de vunzige gedichten..
Het begon op zaterdag met Archie Shepp. Bij het grote publiek is deze tenorsaxofonist vooral bekend met zijn “Attica Blues”. Archie Shepp staat voor een tijdperk en is dus altijd de moeite waard om te horen spelen. Maar Shepp is meer. Zo zong hij een aantal soul/blues nummers en wist hij de lachers op zijn hand te krijgen met een vunzig gedicht. Boeiend optreden!
Geen Taxi oorlog in plensbui Middelburg
Na Archie Shepp was het een behoorlijke tijd wachten op de volgende act TaxiWars met onder andere Robin Verheyen en Tom Barman (Deus). Inmiddels was het donker geworden en was het gaan regenen. De kleine hoeveelheid publiek die er nog was moesten wel liefhebbers zijn. Dat was inderdaad zo en de heren speelden alsof het fraaie Abdijplein helemaal vol stond. Prachtige solo’s van Verheyen en de opzwepende Barman maakten het de moeite. Reeds eerder zag ik dit programma en het blijft boeiend en levend.
Lee Konitz zag ze vliegen in Middelburg
Op zondag arriveerde ik begin van de avond in Middelburg. Voor me liepen 3 mensen. 2 van hen waren Lee Konitz en zijn pianist Walter Lang. Een oude man met een halflange jas en een petje. Beetje voorover gebogen. Ik herkende hem nauwelijks. Maar het moest hem zijn. Bijzonder om het plein op te komen samen met een legende. Eenmaal op het plein scheerde er een meeuw net over zijn hoofd. “seagull” oftewel meeuw liet de begeleiding van het festival weten. Hij zou het meer aan de stok krijgen met vogels deze avond.
Toen Konitz op het plein rondkeek waren er nauwelijks mensen. Een stuk of 20, dan had je het wel gehad. Dat moet vreemd zijn geweest voor deze 88 jarige legende die met zoveel grootheden (bv Miles Davis) speelde. Het verbaasde me niet dat er even later het bericht kwam om later te beginnen. Dat bleek een goede zet, want inmiddels waren er meer mensen binnengedruppeld en was er in ieder geval een fatsoenlijke groep mensen voor het podium.
Bekende stukken kwamen voorbij zoals Round Midnight en zo af en toe nam Konitz een korte pauze waarin pianist Lang kon excelleren. Tussen de bedrijven door ook veel humor. Wanneer Konitz speelt komt er een groep lawaaierige kraaien voorbij. Hij stopt en roept naar de kraaien: “Hey hold it down!”. De kraaien trekken zich er niets van aan en Konitz kan het wel waarderen. “At least they make better sounds than those soccerfans”…
Konitz speelt een prima set en na een minuut of 50 kondigt ie het laatste nummer aan: “Let’s play one more song and get the hell out of here”.
New Cool Collective sluit Zeeland Jazz feestelijk af
Zat het weer vooral op zaterdag niet mee. Op zondag was er een leuk feestje als afsluiter. New Cool Collective met als gastzanger Mark Reilly de voormalige zanger van Matt Bianco, de voormalige hitmachine uit de jaren 80. Hier leken meer mensen op af te zijn gekomen. Leuk voor de organisatie, maar terecht dat Benjamin Herman de aanwezigen nog even fijntjes wees op de zeer bijzondere act die er voor hen op het podium stond. “Jullie waren wel getuige van een legende hier in Middelburg..”.
Maar goed, het feestje was daar. Samen met Reilly had NCC een aantal nummers gemaakt en er kwamen nummers vanuit de Matt Bianco tijd voorbij zoals “Who’s side are you on?”. New Cool Collective is eigenlijk altijd wel een feestje en het was goed om te zien dat ze houden van vernieuwing, gelet op dit soort projecten. Leuk!
Eindconclusie:
Uiteindelijk waren deze twee dagen in Middelburg prima, met goede muziek en een prima sfeer.
Het slechte weer speelde de organisatie op zaterdag zeker parten, maar het festival zal toch op zoek moeten naar wegen om meer bezoekers te trekken. De kosten waren zeker niet hoog, gelet op de namen en de facelift van het plein (foodcourt, iets ingekort) waren prima verbeteringen maar desondanks was er te weinig publiek. Ook in Zeeland is jazz springlevend en dus verdient dit festival meer bezoekers!
Tekst en beeld: Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 