Cutting Edge

14.11.2016 Festivals ontwikkelen zich. Er wordt geschaafd aan het concept en de vorm en uiteindelijk komt er iets moois uit. Zo ook bij het Cutting Edge Jazzfestival in Den Haag. 3 eerdere edities in het prima Dakota Theater in Den Haag, maar het schitterende De Nieuwe Regentes Theater in Den Haag gaf toch weer een behoorlijke extra aan het festival.

Wat ook erg geslaagd was, was de aanvulling met meer cultuur. Zo was er een prachtig project van schrijver Wil Boesten die uit zijn boek “Grond” (over een trompettist) voordroeg, met telkens tussendoor muzikale interpretaties van de meer dan uitstekende Teus Nobel, Alexander van Popta en Jeroen Vierdag. Boesten, die Nobel een tijd gevolgd had leek daadwerkelijk het leven van de jazzmuzikant te raken in zijn roman. Naast dit project waren er mooie gedichten van Alexander Franken en Max Lerou, beiden op een hele eigen manier. In beide gevallen bleef de Kleine Zaal tot het einde goed gevuld en deze keuze bleek dus een schot in de roos voor de organisatie.

Op het grote podium Jeroen van Vliet, Van Binsbergen Playstation en Eric Vloeimans met zijn “Gatecrash” bekeken. Van Vliet maakte wat mij betreft hier de meeste indruk met zijn rustige stukken waarin hij de noten heel lang wist te rekken en ze vervolgens weer keurig aan elkaar verbond. Heel subtiel en indrukwekkend met veel diepte in de muziek. Een genot om naar te luisteren. Van Binsbergen Playstation was wat mij betreft vooral een groep getalenteerde muzikanten die enthousiaste een swingend optreden neerzetten met prima solo’s. Het slotakkoord van de immer veelzijdige Eric Vloeimans mocht er ook zijn. Prima set met uiteraard een hoofdrol van Vloeimans ondersteund door uitstekende companen als Van Vliet die hier compleet anders speelde, maar niet minder.

Al met al een prima festival met uitstekende muziek en een mooie mix van muziek en cultuur. Goed bezocht en met een publiek dat kwam voor de jazz. Cutting Edge heeft zijn bestaansrecht meer dan bewezen.

Gezien: Cutting Edge Jazzfestival Theater De Nieuwe Regentes Den Haag

tekst en beeld: Maurits van Hout

Met een zeer geslaagde vrijdagavond en een uitverkochte zaterdagavond heeft Den Haag er een perfect nieuw jazzfestival bij. Tegelijkertijd ontstaat er dan een luxeprobleem. “Want als je bij de eerste editie al uitverkocht bent dan kun je niet meer groeien?” Althans dat hoorde ik één van de enthousiaste bezoeksters zeggen… Creatief als de organisatie Van ProJazz is geweest zullen ze dit echter wel weer oplossen… meer zalen, anders programmeren; legio mogelijkheden. Het belangrijkste: Den Haag heeft er weer een jazzfestival bij!

De combinatie van Theater Dakota en dit festival beviel me prima. Perfecte loungeruimtes voor een hapje en een drankje tussen de optredens door en gezellig personeel. Klein minpuntje. Zelf zie ik liever toch een deel stoelen in de grote zaal, omdat door het vooraan zitten op de vloer door de kamperende bezoekers (schijnt erbij te horen?) de staanruimte achterin beperkt is evenals het zicht. Toen er echter bij de Saskia Laroo Band en aan het einde bij Hans Dulfer geswingd moest worden was dit euvel verholpen…Want zitten op de vloer is er dan niet meer bij.

Ik was er dus de zaterdagavond en begon met David Golek en Simin Tander. Een duo dat ik recent ook zag in het chique Pulchri Studio’s. Klein verschil; de zaal zat nu wel vol. Het optreden was prima, maar ik merkte aan Simin dat de ultieme verstilling waar sommige nummers toch echt om schreeuwen verstoord werd door festivalbezoekers die tussentijds verkassen naar een andere zaal. De echte liefhebbers konden desondanks genieten van de schitterende klanken van Tander aangevuld met fraai ingetogen gitaarspel van David Golek. Prima optreden wat mij betreft.