Zoeken

Jazzphotography Holland

Photos and reviews of interesting jazz concerts

Zoeken openen
Tag

cd presentatie

Bill Laurance, soms is solo beter..

Op 17 april j.l. stond Bill laurance op het podium van het Koorenhuis in Den Haag. Bill Laurance is bij het grote (jazz-) publiek vooral bekend als toetsenist van Snarky Puppy, maar is de laatste tijd ook heel veel solo te bewonderen. Zoals hij deze avond vertelde krijgt hij wel vaker de vraag of ie zijn maatjes niet mist, ook onderweg. Juist het volledig je eigen gang kunnen gaan en de absolute vrijheid ook op het podium voelt voor hem bevrijdend en is dus zeer bevredigend.

In de set die hij speelde in het Koorenhuis begint hij met rustige stukken (vandaar ook weinig foto’s) met puur pianospel en daarna komt er langzamerhand steeds meer electronica bij.

De rustige ballads in het begin krijgen het publiek muisstil en langzamerhand schuift de electronica erin. De cd waar de stukken vandaan komen heet “Cables” met een knipoog naar de vele electronica kabels die bij zijn optredens komen kijken. De opbouw is subtiel zodat je eigenlijk nauwelijks lijkt te merken hoeveel electronica erin de stukken verwerkt zit. Soms lijkt het even te bombastisch te worden, maar telkens keert Laurance dan weer snel terug op zijn pad. Naarmate het einde vordert zit eraf een stukje in dat iets te commercieel klinkt, maar het past allemaal net, alsof hij zelf nauwgezet de bandbreedte van zijn optreden bewaakt. Laurance is een wonderkind en heel plezierig om naar te luisteren.

Mooiste stuk vond ik “December in New York”. Bijzonder concert.

 

Den Haag, 17 april 2019. Bill Laurance (Snarky Puppy) treedt solo op in het Koorenhuis.

 

gezien: Bill Laurance in Het Koorenhuis Den Haag (ProJazz)

tekst en beeld: Maurits van Hout (all rights reserved)

 

0

Mooie cd presentatie Peter Beets Trio

Op 7 april bezocht ik de cd presentatie van het Peter Beets Trio in het Dakota Theater in Den Haag. Tegenwoordig bij alle optredens vanuit ProJazz stijf uitverkocht. Deze middag stond in het teken van de nieuwe cd “Our love is here to stay”. Een cd met voornamelijk stukken van Gerschwin. Het trio bestond deze dag uit Peter Beets, Frans van Geest (bas) en Wouter Kuhne op drums.

Peter Beets is altijd overtuigend en dat al jaren lang. Stukken van Beets zijn meestal perfectionistisch. Beets analyseert stukken volledig en kijkt altijd welke nuances ruimte bieden voor de uitdaging en durft ook een zijweg te bewandelen. Het leuke daarvan is dat hij tussen de stukken door vaak het gesprek aan gaat met het publiek en uitlegt welke keuzes hij maakt.

In de stukken is Peter Beets virtuoos en duidelijk zichtbaar is dat hij zijn metgezellen op het podium meesleurt in de trein die hij opstart met zijn pianospel. Zeker “jonkie” Wouter Kuhne (ook bekend van Red) had het af en toe hard te halen qua tempo, maar kwam uitstekend uit de verf.

Prima concert.

7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota.
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota.
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto: Frans van der Geest
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto: Frans van der Geest
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota.
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota.
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto:Wouter Kuhne in de spotlights
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto:Wouter Kuhne in de spotlights
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto: Peter Beets met achter hem Frans van Geest
7 april 2019, Den Haag. Het Peter Beets Trio speelt stukken van Gershwin in Theater Dakota. foto: Peter Beets met achter hem Frans van Geest

 

 

0

Chloe Charles overtuigt met cd presentatie in Paradiso Amsterdam!

30.9.2015. Na 2 jaar komt Chloe Charles opnieuw met een cd “With Blindfolds on”. Vanavond werd deze nieuwe cd gepresenteerd in Paradiso in Amsterdam. In een onterecht matig gevulde bovenzaal wist Chloe Charles te overtuigen. Behalve nummers van de nieuwe cd waren er uiteraard ook nummers van de eerste cd “Break the Balance”. Zoals altijd bespeelde Chloe de zaal met veel humor. Kippenvel moment bij “Black and white”. Het eerste nummer van de nieuwe cd en wat mij betreft een nummer met hitpotentie. Verder overtuigend: “Snowflake” en “Find her way”, waarin Chloe een deel van haar leven deelt met de zaal. Binnenkort een review van de nieuwe cd hier.

Amsterdam, 30-9-2015. “Chloe Charles presents her 2nd cd With Blindfolds on”.
Amsterdam, 30-9-2015. “Chloe Charles presents her 2nd cd With Blindfolds on”.
Amsterdam, 30-9-2015. “Chloe Charles presents her 2nd cd With Blindfolds on”.
Amsterdam, 30-9-2015. “Chloe Charles presents her 2nd cd With Blindfolds on”.
Amsterdam, 30-9-2015. “Chloe Charles presents her 2nd cd With Blindfolds on”.

gezien: Chloe Charles cd presentatie in Paradiso Amsterdam 30-9-2015

tekst en beeld: Maurits van Hout

0

Jef Neve presenteert nieuwe cd in Amstelhotel

20.10.2014. Met een hightea voor pers en genodigden en prachtig pianospel tussendoor presenteerde Jef Neve afgelopen vrijdag in het prestigieuze Amstelhotel in Amsterdam zijn eerste solo-cd genaamd “One”. Onlangs nog vierde Jef Neve zijn tiende verjaardag met zijn trio. Nu was het dus tijd voor een solo-cd. En wat voor één! Niks is aan het toeval overgelaten, want met behulp van een grote naam op luidsprekergebied (Bowers en Wilkins) is het Neve gelukt de CD grotendeels op te nemen in de wereldberoemde Abbey Roadstudio’s waar ook de Beatles een basis legden voor vele successen. “Het was de bedoeling een geluid op te nemen dat de werkelijkheid van de piano het dichtste benadert”, aldus Neve. En terwijl de ene na de andere bijzondere kop thee voorbij komt, speelt Neve een aantal stukken. Met soms bijzondere verrassingen zoals ” We zullen doorgaan” van Ramses Shaffy, geschreven naar aanleiding van een documentaire die Neve over hem zag. Een nummer dat je weet te raken met de subtiele klanken zoals Neve die kan produceren en de intensheid die we kennen van Ramses Shaffy, Of zijn eigen versie van “Formidable” het recente succesnummer van Stromae. Een man die Neve bewondert vanwege zijn grote samenbindende factor. Neve vindt zichzelf dan ook geen Vlaming, maar bovenal Belg.

jef_neve019

Neve speelt de stukken met veel passie, weet de toetsen telkens weer anders te raken met de energie die nodig is voor die specifieke noot. Het is boeiend Neve te zien, maar vooral te horen spelen. Zijn hang naar perfectie en de daarbij horende keuze voor deze bijzondere samenwerking met Bowers en Wilkins laat zien wie Neve is. Maar dat is niet alles, Neve is een gevoelsmens. Deze cd was een hartewens. Een gevoel wat zo lang bij hem leefde. Hij wilde zich blootgeven en doet dit inderdaad met deze cd. De mens Neve is voelbaar in de muziek. Achteraf had ik een kort interview met Jeff Neve en vroeg hem een paar zaken:

Waarom het Amstelhotel? 

Neve: “Het is een plek met sfeer traditie en de grandeur die horen bij muziek met technische perfectie en  muziek hoort in een bepaalde sfeer geluisterd te worden”.

Waarom nu pas een soloplaat? 

Neve: “Het gevoel de plaat te willen maken had ik al veel langer, maar ik was er nog niet aan toe. Nu vielen alle stukjes op zijn plaats en moest het gebeuren.”

Hoe ziet de toekomst eruit? 

Neve: “Er staan momenteel optredens gepland tot oktober 2015 en we kunnen dus volop aan de bak, nu eerst binnen Europa, straks ook Azië”.

Ga je met deze cd een ander publiek aanboren? 

Neve: “Dat zou kunnen, maar is niet de intentie”.

jef_neve022

CD-presentatie Jef Neve “One” in Amstelhotel Amsterdam dd. 17-10-2014.

foto’s en tekst: Maurits van Hout

0

Jyoti Verhoeff presenteerde cd op magische avond!

1.7.2014 Inmiddels alweer een paar dagen geleden, maar nog steeds is het nagenieten van die prachtige avond met Jyoti Verhoeff in Paradiso. Afgelopen vrijdag (27 juni) stond Jyoti Verhoeff samen met celliste Maya Fridman, het Symfonie Orkest Midden Holland en het koor “Classic Frogs” op het podium in Paradiso. De avond begon magisch met 2 gongen waarop, in een heel klein beetje licht, heel zacht maar indringend werd gespeeld. Een perfecte binnenkomer van Joy Catsburg en Wendy Neuzerling die precies aanraakten waar de muziek van Jyoti Verhoeff en Maya Fridman over gaat. Hierna volgde een spannende aankondiging van een goochelaar in mysterieuze kleding, waarna het echt de beurt was aan Fridman en Verhoeff ondersteund door Fieke van den Hurk en Joris van de Kerkhof op toetsen. Verhoeff straalde deze avond voor een vol Paradiso buitengewoon veel zelfvertrouwen uit, wat zich uitte in grapjes en het kwetsbaar durven zijn. Het contact werd steeds gezocht met het publiek en toen er wat technische problemen waren vulde ze moeiteloos het gat met oplezen van namen van mensen die via crowdfunding meebetaalden aan de prachtige dubbelcd “Riven, Full moon/dark Moon” die deze avond gepresenteerd werd. Maar dit zelfvertrouwen zorgde voor meer. Haar stem was overtuigend en geen moment onzuiver. Elk woord was goed en duidelijk te verstaan en ze wist de aanwezigen meer dan te raken met teksten die het leven aanraken, die laten zien hoezeer we met uitersten te maken hebben en keuzes moeten maken. Was er in het eerste deel vooral veel aandacht voor Verhoeff en Fridman, de tweede helft werd het podium compleet gevuld door het al genoemde Symfonie Orkest en koor en kreeg de muziek een geheel andere lading. Meer bombastisch en ondanks dat het mooi en meeslepend was kreeg je ook weer een beetje heimwee naar die prachtige intieme stukken van het eerste deel, waarbij het echt genieten was van de hele mooie stem van Verhoeff. In die fase deed ze me bij vlagen denken aan Kate Bush, een heldin uit mijn jeugdjaren. Ofschoon het de mystieke sfeer rondom het album en de prachtige videobeelden van  de Nieuwe Wildernis echt versterkte vroeg ik me na de pauze af of Verhoeff dit allemaal nodig heeft. Haar stem en innemende persoonlijkheid, haar prachtige teksten en mooie verschijning maken dat zij op elk podium kan staan en vergezeld van de uitstekende celliste Maya Fridman de zaal kan betoveren. Ik kon me echter wel vinden in het speciale karakter van de avond. Ga er maar aan staan. Jouw eerste cd presentatie in notabene Paradiso en dan gelijk een megaproject aangaan met video, een koor, een symfonieorkest en prachtige mystieke danseressen. Dat lef valt absoluut te prijzen en ondanks dat het koor en het orkest elkaar nauwelijks kenden liep alles vrijwel vlekkeloos. Op een paar technische problemen na echt een prima show. Verhoeff en Fridman flikten het hem. Mochten Jyoti Verhoeff en Maya Fridman ergens in de buurt gaan optreden, ga er naartoe!

gezien: CD presentatie Jyoti Verhoeff Paradiso Amsterdam dd 27 juni 2014

tekst en beeld: Maurits van Hout

all rights reserved

 

0

Simin Tander overtuigt met nieuwe cd!

27.3.2014 Ruim een week geleden alweer stond Simin Tander met haar kwartet op het podium van het Bimhuis. Reden: de geboorte van zoals ze zelf zei; haar muzikale baby “Where water travels home”. Ofschoon Simin zowel met haar kwartet als met anderen al enkele jaren op vele podia speelde, is dit pas haar tweede cd. Dit keer grotendeels via een moderne manier gefinancierd: crowdfunding. Tijdens het optreden speelde ze meestal nummers van deze nieuwe cd, maar ook “Wagma” de titelsong van haar eerste cd kwam voorbij.

Het werd een verrassende avond. Zo begon het concert na een subtiele intro met het prachtige “Behind the curtain”. Een nummer dat meeslepend eindigde en de zaal volledig meekreeg. Er was geen ontsnappen meer mogelijk aan de stem van Simin. Daarna volgden onder andere een aantal intieme, vertellende ” Pashtoe”  songs; de taal van haar Afghaanse vader die ze speciaal voor deze cd heeft geleerd. Ondanks dat de zaal de inhoud niet verstond was de emotie en het gevoel in de nummers niet te missen. Het mooiste hiervan vond ik “De Kor Arman” waar je je op een pleintje ergens in Aghanistan waande.  Maar ook Engelstalige nummers als “Above the ground”  met uitstekend pianospel van Jeroen van Vliet en het jazzy “Traveling on” kwamen voorbij. Simin zingt ook op deze cd over het leven, de liefde, melancholie, afscheid nemen en reizen en altijd met heel veel passie en een uitstekende beheersing van de stem. Tel daarbij op de werkelijk perfecte samenwerking met een ingespeelde band en het is niet moeilijk voor te stellen dat het publiek enthousiast was. Maar waren er rustige stukken in de songs dan kon je een speld horen vallen. Ook dat maakte het een bijzondere avond. Als toegift kwam Simin met een Franstalig nummer “La chanson des vieux amants”, bijna net zo mooi als de versie van Jacques Brel, maar zeker zo meeslepend. De ruwe diamant die Simin heet is weer een stuk mooier geslepen, de cd een juweeltje.

 

Gezien: CD Presentatie ” Where water travels home”  van Simin Tander in Bimhuis Amsterdam dd 20.3.2014

Zang: Simin Tander

Bas: Cord Heineking

Drums: Etienne Nillesen

Piano: Jeroen van Vliet

Tekst en beeld: Maurits van Hout

0

Denise Jannah en Wolf Martini zetten Utrecht op stelten!

26.5.2013. Bij U Jazz in Utrecht hebben ze een leuk podium: Het Mirliton Theater in Hoog Catharijne. Dit jaren 70/80 theatertje is erg leuk en gezellig en past perfect bij de sfeer van de clubconcertreeks van U Jazz. En afgelopen vrijdag (24-5) was het de beurt aan Denise Jannah en Wolf Martini die hun cd “Live in Johannesburg” kwamen presenteren. Daar waar het optreden rustig begon explodeerde het na de pauze. Leek Jannah bijvoorbeeld tijdens ‘My funny valentine” (voor de pauze) er nog even in te moeten komen en was het contact met het publiek er nog niet helemaal,tijdens het prachtige “moenie weggaan nie/ ne me quitte pas” luisterde iedereen ademloos en volgde een staande ovatie. Muzikaal gezien was ook het spel van Wolf Martini weer uit de kunst. Zijn “groovy” gitaarspel is altijd zuiver, opzwepend en boeiend. Het spel van Martini doet soms denken aan George Benson en dat is niet toevallig. Jannah daarentegen kan behalve fantastisch zingen ook heel mooi vertellen. Over de reis naar Zuid Afrika, de taal en de vele ontmoetingen die ze er had. En dat met een grote glimlach en humor. Even leek het zelfs helemaal uit de hand te lopen toen beiden de slappe lach hadden. Het publiek genoot en vond het prachtig. Tussen perfecte muziek door ruimte voor een lach en een traan, zoals met het moment dat Jannah 2 vrienden op het podium haalde net na de pauze om samen een liedje te doen. Het album is de moeite waard… covers en eigen werk en perfecte interpretaties van Jannah. Maar na deze avond: Nothing beats Denise Jannah en Wolf Martini live.  Gezien: 24 mei 2013 Mirliton Theater Utrecht Denise Jannah en Wolf Martini.

Deze slideshow vereist JavaScript.

0

Jula Aimée brengt passie en toont lef

05.04.2013. Op deze mooie vrijdagavond hielpen Jula Aimée en band de winter definitief af te schudden. In het goed gevulde Theater in De Steeg in Den Haag wist Jula de toeschouwers te boeien met haar enthousiasme en een zeer afwisselend programma. Van rustige jazzy nummers tot het bombastische maar overtuigende “We were here”, waarin ze het einde van de wereld beschreef. Geen pure jazz, maar pop met een jazzytintje of een mix van muziekstijlen als ik dan toch een indicatie moet geven. “Crossover” met een mooi woord genoemd. Maar liever zeg ik gewoon: Jula Aimée is Jula Aimée. Persoonlijk spraken de nummers die ze van Björk speelde me wel aan. Zeker omdat het nummers zijn met een enorme moeilijkheidsgraad. Jula Aimée gaat dit niet uit de weg en dat valt zeker te prijzen. Ook bijvoorbeeld het eerste nummer dat ze speelde (“Northern Flight”) is risicovol met de meerstemmigheid erin, maar ze kwam er perfect uit.  Jula schrijft de meeste teksten zelf en dat is mooi, want de teksten liegen er niet om en hebben behoorlijk veel diepte. Zoals “And so the cookie crumbles”, waarin ze onder andere zingt: “you raped me on my cold heart kitchenfloor”….. Een andere plus aan Jula Aimée is het feit dat ze speelt met een goed ingespeelde band. “Als er 1 man ziek is, dan gaat het nog wel, maar 2 dan speel ik liever niet..”, antwoordde Jula toen ik haar achteraf vroeg of zij zoals bij veel jazzensembles het geval is met veel wisselingen te maken heeft. Dat heeft een positieve invloed en maakt dat er een eenheid op het podium staat. En niet te vergeten enorm veel enthousiasme. Wat mij betreft een aanrader als ze ergens in jouw buurt komt spelen.

Jula Aimée, CD presentatie We were here. Theater in De Steeg Den Haag. Band:  Theo Balbig, (contrabas) Gijs Batelaan (gitaar/zang), Tijn Jans (drums) en Koen Schalkwijk (piano). Organisatie van het optreden was in handen van ProJazz een stichting die Jazz in Den Haag naar de mensen brengt.

Jula Aimée

1

Nieuwerf en Ouwehand presenteerden nieuwe cd

Peter Nieuwerf en Ruud Ouwehand presenteerden afgelopen vrijdag hun nieuwe cd “Foolin’ around in het Utrechtse Mirliton Theater. Het optreden was georganiseerd in het kader van de “U jazz in the club” reeks. Met weer een uitverkochte avond blijkt dit een prima initiatief vanuit U Jazz en het toont aan dat er in Utrecht voldoende draagvlak is voor Jazz.  Naast de presentatie van de cd en het spelen van een groot aantal stukken van de cd, was er nog een verrassing. Want op een groot aantal stukken werd het duo aangevuld door de jarige Hermine Deurloo op mondharmonica. Eerder zag ik Hermine Deurloo al op de Jazzdag in Rotterdam, waar ze toen al opviel door haar solide en toegankelijke spel. In haar samenspel met Ouwehand (contrabas) en Nieuwerf (gitaar) zorgde ze wat mij betreft voor het cement tussen de stenen en de vrolijke noot in het optreden van beide heren. Deze waren zoals je mocht verwachten perfect op elkaar ingespeeld en technisch waren er briljantjes te horen. Maar soms had ik wel het gevoel iets te missen. Vond ik het allemaal wat mat. Deurloo vulde dit gaatje met verve op.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

0

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑