Afgelopen weekeinde vond het vierde Sound of Europe Festival in Breda. Weer beter bezocht dan vorig jaar (ondanks lastige tijden) en met een goed gewaardeerd programma. Op zaterdag ging ik (net als vorig jaar) een kijkje nemen.
Erker en Van Vliet veelzijdig
Het festival begon voor mij met een concert van Jeroen van Vliet en Mete Erker. In het goedgevulde en sfeervolle Podium Bloos een hele mooie om mee te starten. Beide heren spelen al meer dan 30 jaar samen en lijken ondanks al die jaren er toch in te slagen nieuwe lagen in hun muziek aan te brengen.
Zo kent bijvoorbeeld het stuk “Jake’s Journey” een stemmig, donker en filmisch begin waarbij je lijkt een vertrekkende stoomboot te horen. Een voorbeeld van hoeveel ruimte er ligt voor beleving en verhaal.
Bij het titelnummer “In” van de nieuwe cd is er sprake van zeer zacht en ingetogen spel van beiden. Zeer subtiel. Elk nummer is een verhaal op zich dus en dat boeit. Terecht een goed applaus.
Jeroen van Vliet en Mete Erker tijdens Sound of Europe Festival 2022
Estrella Acosta en Esquina25 een vleugje zonneschijn in de herfst
Na Van Vliet en Erker de Cubaanse Estrella Acosta met de latin jazz band Esquina25. Een vrolijk concert maar ook muzikaal gewoon goed. Mooie solo’s van Efraim Trujillo op de sax en uiteraard de warme stem van Acosta. Mooi ook dat alle stukken gecomponeerd zijn door vrouwen. Muziek met passie.
Neil Foreman brengt enthousiasme in het poppodium Phoenix.
Het tweede podium van het festival (Poppodium Phoenix) werd deze avond gebruikt door Neil Foreman een jonge pianist en componist. Deze superenthousiaste gast kreeg de handen op elkaar in het volle Phoenix. Helaas zat ie met de rug naar zijn publiek, waardoor hij vooral tussen de nummers door zichtbaar was voor het publiek (een onhandige setting). Zijn pianospel was mooi en indringend soms. Zijn zang vond ik wisselend. Zijn interpretatie van Holding back the years (Simply Red, Gretchen Parlato) vond ik minder sterk al snap ik wel waarom hij het zong. Zangeres Chelsea Foreman en rest van de band waren eveneens prima.
Vloeimans prachtige afsluiter festival
Trompettist Eric Vloeimans en Licks and brains sloten het festival af. Ik heb Eric Vloeimans door de jaren vaker gezien in veel verschillende settings en hij is gewoon altijd goed. Het samenspel hier met de big band was zeer dynamisch waarbij Vloeimans subtiel zijn momenten pakte met prachtige solo’s.
Op 13, 14 en 15 oktober aanstaande is er in Breda weer een prachtig jazzfestival. TopJazz met Eric Vloeimans, Mete Erker en Jeroen van Vliet, prachtige wereldmuziek met o.a. de Cubaanse Estrella Acosta en heel veel moois verspreid over 2 podia en 3 avonden. Kijk op de site voor alle informatie en kaartjes.
Mooie early bird korting op de tickets
Tip. Koop nu een kaartje voor een avond tot 10-10 slechts 25 euro voor een avond of 50 euro voor een passe-partout (alle dagen).
In alle hectische tijden en onduidelijkheden met testbewijzen, aantal bezoekers, voorwaarden etc. hebben ze het geflikt. Ze hebben in Breda een meerdaags jazzfestival neergezet met meerdere locaties.
Podium Bloos (bijzondere binnenlocatie met verschillende loodsen aan elkaar verbonden) en Pier 15; een skatepark aan het water. Op podium Bloos stond een wat meer jazz georiënteerd programma en Pier 15 had een wat meer swingend programma en was iets meer gericht op een jong publiek.
Ik ging een kijkje nemen op twee avonden. Om te beginnen de vrijdagavond. De ontvangst bij Bloos was warm te noemen. Hostessen (toerisme opleiding De Rooi Pannen) stonden klaar om je te helpen en het scannen van de vaccinatie- en testbewijzen ging eigenlijk prima.
Podium Bloos
Bloos kent een leuke kleine bar en een fijne foyerruimte bij binnenkomst. De locatie bestaat zoals gezegd uit een aantal klassieke loodsen (uit de oorlog vertelde een bezoeker me) die door middel van paden met elkaar verbonden zijn. Temidden van dit alles staat een podium met een tribune. De sfeer is gezellig en ruim. De akoestiek hier is prima.
Pier15
Pier15 is een skatebaan met ramps in een grote hal op het creatieve centrum van Breda in het havenkwartier. Boven een gezellige bar. Beneden de hal met een podium. De hal is groot en ruim. Het podium was op een soort plateau gemaakt en bereikbaar via skate-ramps. Apart om te zien. Het podium had echt een perfecte lichtinstallatie. Ondanks dat er alles aan gedaan was, viel de akoestiek soms een beetje tegen. Op het podium in Pier15 stonden vooral optredens gepland die het publiek opzweepten. En die combinatie was zeer succesvol.
Zangeres Pitou en twee kwartetten op het Podium Bloos
De vrijdag
Zoals gezegd, ik begon op vrijdag met een optreden van Pau Li Liem. Deze zangeres was één van de Generation Next muzikanten die een podium kregen. Als begeleiding koos Pau li Liem twee kanjers, namelijk Harmen Fraanje op piano en Pascal Vermeer op drums. Deze twee door de wol geverfde musici zorgden ervoor dat haar concert als een trein liep. Pau li Liem liet horen een groot bereik te hebben, afwisselend een klankenspel en dan weer echte songs. Een mooie jazzstem en een prima verschijning op het podium. Van plankenkoorts leek geen sprake te zijn. We gaan nog meer van haar zien en vooral horen.
Harmen Fraanje en Pau Li Liem.
Pitou
Daarna stond zangeres Pitou op het podium met twee kwartetten. Het Artvark saxophone kwartet en het Strijkkwartet Matangi.
De zaal bij Bloos zat helemaal vol (200+) en mensen genoten van elk moment. Wat was dit goed. Muzikaal een prachtig samenspel tussen de kwartetten. De wijze waarop Pitou haar nummers invulde was fenomenaal. Wat een stem heeft deze vrouw. Mij blijft bij de uitvoering van Babooshka van Kate Bush. Ga er maar aan staan. Zij deed het en hoe! Echt een heerlijk concert. Terecht een staande ovatie.
Alleskunner Eric Vloeimans
Daarna was het podium aan Eric Vloeimans en Will Holshouser een New Yorkse accordeonist. Eric Vloeimans kan alles. Van filmmuziek tot in dit geval bijna romantische (ik noem het Duitse) muziek. In eerste instantie had ik zoiets van: “dit is bijna kitsch”. Maar ik besloot langer te luisteren. En het bleek perfect in elkaar te zitten. Ze speelden samen alsof ze dit al jaren deden en Vloeimans is volstrekt onnavolgbaar. Zijn trompet is geen instrument, maar een verlengstuk van zijn ziel, waarmee hij praat. Hard, zacht, het maakt niet uit. Vloeimans speelt altijd beheerst. Ik zag Vloeimans in zoveel verschillende settings en het was altijd goed. En Vloeimans is altijd zichzelf. Artistiek creatief en een fijn mens voor zover ik kan inschatten. Ook dit was weer een prima concert.
Eric Vloeimans en Will Holshouser.
Rembrandt Frerichs de maestro
De afsluiter op Bloos was Rembrandt Frerichs. Deze begenadigde pianist uit Den Haag had de lat heel hoog gelegd. Hij was gaan zoeken naar muzikanten van het allerhoogste niveau om met hem de moeilijkste composities uit te voeren. Hij omschreef deze bijzondere mensen als “handpicked”. De grote orkesten en daar de beste mensen uit geplukt. Uit allerlei landen en met heel veel talent.
De veelal klassieke stukken (aan het einde speelde hij jazzstukken) waren adembenemend. Hij probeerde het luchtig te doen overkomen. Maar duidelijk was dat er een strakke regie achter zat waarbij iedereen een precieze timing had. Alles van dit concert was goed. Ik kan me voorstellen dat als je ooit de keuze maakt om als musicus de wereld in te gaan dat dit heel mooi is. Niemand verliet de zaal voortijdig en wat een feest voor de oren. Ook dit leverde een staande ovatie op en volkomen terecht. Hier doe je het voor.
Rembrandt Frerichs (achter de piano) en zijn ensemble.
En Pier 15 dan?
Tussen de bedrijven door liep ik heen en weer tussen beide locaties. Goed voor de frisse neus (10 minuten max lopen), maar je bent er ook wel weer uit. De meeste mensen kozen voor 1 locatie. Het zou mooi zijn als dat zou veranderen. De noodzaak van een keuze te maken, in plaats van vastplakken aan 1 plek. Een bruisende afterparty in Pier 15. Geen gespleten werelden, maar 1 muzikale ontdekkingsreis op beide podia?
De programmering op Pier15 was goed en gericht op een jong publiek. Die waren er ook. Meer laagdrempelige muziek met een opzwepend karakter. Misschien is dat de juiste typering?
Op vrijdag zag ik in Pier15 de optredens van Nora Kamm en de Greyheads.
Nora Kamm kende ik niet. Een Duitse op de sax die in staat is met een sterke band het publiek op te zwepen. Stukken zijn hard fel en funky. Niet altijd zuiver, maar who cares? De energie van Nora trekt iedereen mee. Sterk optreden.
.
De Greyheads
Hoe kan ik dit het beste beschrijven? The Greyheads is heerlijke loungemuziek. Muzikaal goed en heerlijk om je in te bevinden. Prima solo’s en een goede beat. Mooi om ze life mee te maken. Maar ook prima thuis.
The Greyheads
zaterdag
Op zaterdag begon de avond met het Rik van der Made Kwintet. Een getalenteerde saxofonist uit Tilburg die aan de weg timmert. Mystery guest was Teus Nobel; één van de meest getalenteerde trompettisten van Nederland. Het begin was even wennen en wat stroef, maar later in de set kwamen ze er prima in en waren de stukken de moeite waard. Wat mij betreft mag Rik nog duidelijker aanwezig zijn, want zijn spel is zonder meer goed te noemen.
Rik van der Made (r) en Teus Nobel
Boi Akih
Op podium Bloos werd Rik van der Made naadloos opgevolgd door de wereldmuziek van Boi Akih. In de band van Monika Akihari vielen naast de innemende verhalen en zang van Monika vooral ook de instrumenten op. Zo speelde Sekou Diabate een Kora (Afrikaans instrument) en zag ik Dodó Kis een Paetzold basblokfluit spelen. Instrumenten die je niet elke dag ziet.
Muziek met een verhaal en een beleving. Dit zag je het duidelijkst terug in de passie van Monika.
Laura Perrudin; het eenmansorkest
Harpiste Laura Perrudin bracht in haar eentje een orkest mee. Een verrijdbaar podium met 1 vierkante meter muziek. Uiteraard de opvallende harp van de Française, maar daarnaast ook allerlei sample instrumenten om klanken toe te voegen, te herhalen en te vermengen. Al haar stukken hadden een verhaal en soms ook een moraal. Beetje wazig en zweverig af en toe, maar muzikaal was het prima te noemen. Al doet het vele samplen wel afbreuk aan haar core business: perfect harp spelen.
Laura Perrudin
Lukas Hebels overtuigt
Afsluiter op het podium Bloos was Generation Next ster Lukas Hebels. Deze pianist bracht een mooi kwartet op het podium met Jeroen Vierdag (bas), Yonga Sun (drums) en Miguel Boelens(sax). Hij liet zien het spel te beheersen en als pianist de rode lijn aan te geven. De gekozen stukken waren prima en fijn om naar te luisteren. Naast Hebels viel hier vooral ook bassist Jeroen Vierdag op.
Het kwartet van Lukas Hebels (piano).
Niggli, Keita en Brönniman; van Afrika tot de Zwitserse alpen.
Op de zaterdag was er slechts ruimte om 1 bezoek te brengen aan Pier 15. De avond daar werd gestart door Het trio Niggli, Keita en Brönniman. In eerste instantie viel direct de exotische Aly Keita op de Balafoon op. Een grote Afrikaanse versie van de Marimba, maar toch weer anders. Echter zonder dat het exotische wereldmuziek wordt, creëren Niggli en Brönniman gewoon hele mooie jazzmuziek. Bijzondere klankenmix en vermenging van Afrikaanse ritmes met moderne jazz.
Lukas Niggli
Hierna stond nog een opzwepende afsluiter van het festival klaar: Power to the pipo. Helaas kon ik die niet meer mee maken, maar de foto’s hiervan elders bewezen dat het een feest was met swingende mensen op het podium.
Terugblikkend een goed festival, perfecte organisatie en muziek voor iedereen.
Vorig jaar op het laatste moment geannuleerd, maar dit keer gaat het er echt van komen. Het Sound of Europe Festival gaat op 14 oktober van start met een driedaags festival op verschillende locaties in Breda.
2 avonden in Skatepark Pier 15, gericht op een wat jonger publiek. Hippe muziek met bijvoorbeeld bands als the Greyheads uit Rotterdam en Power to the Pipo. Innovatieve Nederlandse muziek met pop, electro, new wave, funk en nog veel meer invloeden.
Daarnaast bekendere namen in de jazzscene op locatie Podium Bloos, denk aan namen als Eric Vloeimans en Rembrandt Frerichs. Maar ook interessante jonge talenten in het “Generation Next programma”. Het festival wordt geopend met een Cd presentatie van Oak (Sjoerd van Eijk).
Persoonlijk ben ik benieuwd naar harpiste Laura Perrudin en de muzikale smeltkroes van Boi Akih op de zaterdagavond. Met een beetje mazzel komt er hier nog een verslag met foto’s te staan 🙂
10.9.2020. Na een lange winterslaap, zo voelt het, komt er weer leven in de brouwerij. Er ontstaan allerlei nieuwe initiatieven en op kleinschalige manieren (weinig bezoekers) worden er weer concerten en festivals georganiseerd. Natuurlijk is het behelpen en natuurlijk spelen de meeste muzikanten graag voor volle zalen. Het is nog even niet dankzij dat afgrijselijke Chinese virus. Maar goed jazz is niet kapot te krijgen. In België zijn er alweer “light” editions van bijvoorbeeld Jazz Middelheim. In verband met de beperkte perscapaciteit zijn er niet bij, maar volgend jaar hopelijk wel.
Sound of Europe
In Nederland hebben we bijvoorbeeld op 16 en 17 oktober Sound of Europe in Breda. Op spannende locaties prachtige muziek, denk aan Eric Vloeimans, Tin men and the Telephone en Artvark. De eerste avond is al uitverkocht, maar voor de tweede avond zijn nog kaarten. Ik zou zeggen ga gerust kijken! Sound of Europe brengt ieder jaar een grenzeloze mix van jazz, klassiek, funk en elektronica uit Nederland & Europa naar Breda. De rode draad op het festival is de ruimte die gecreëerd wordt voor improvisatie en solisten. Dus de moeite waard!
Op 11 en 12 oktober 2019 vindt het tweede Sound of Europe Festival plaats in Breda. Dit keer op andere bijzondere locaties met wederom een groot aantal interessante concerten. We vroegen de oprichter/programmeur Frank van der Kooij het hemd van het lijf…
win 2 gratis kaarten voor het festival… zie onderaan…
Vorig jaar de eerste editie in het Chassé theater, waarom nu de move naar een andere locatie? In het Chassé Theater was het moeilijk om echt een festivalsfeer te creëren. Het blijft een theater, dus het gebouw heeft een wat “zakelijker” karakter. Vanaf dit jaar vindt Sound of Europe plaats in de Belcrum, wat bekend staat als een nieuwe culturele hotspot. Daar is dus veel beter een festivalgevoel neer te zetten; in Podium Bloos en Electron hangt precies de sfeer én is er de inhoud die we zoeken. Voor een niet-Bredanaar is het te vergelijken met locaties als bijvoorbeeld het NDSM-terrein in Amsterdam, Strijp-S in Eindhoven, of bijvoorbeeld het Honigcomplex in Nijmegen.
Bij de vorige editie schreef ik dat editie 2 in januari zou zijn, waarom is het festival verplaatst? Ik zal je lezers niet teveel vervelen met bureaucratie achter de schermen. Maar laat ik het kort houden door te zeggen dat we als organisatie afhankelijk waren van een aantal beslissingen buiten onze macht. Waardoor het ons een beter idee leek om de avonden door te schuiven naar vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober. Ook om Sound of Europe beter te kunnen promoten, in plaats van een vluchtige aankondiging van de line-up één maand voor het festival.
Sound of europe wil volgens de informatie een brug zijn tussen jazz en klassiek, veel ruimte bieden voor improvisatie en ruim programmeren tussen bv rock en jazz en meer. Hiermee lijkt het algemeen te worden. Waar zouden jullie echt voor willen staan?
Het tegendeel is waar! Wij ontdekken steeds meer buitenlandse groepen – en in ons geval voornamelijk Europese acts – die deze mengvormen al heel lang hanteren en omarmen. Jazz, klassiek… hoe je het ook wil noemen: wij slaan die brug niet zelf, dat doen de musici zelf al jarenlang. Dat is juist wat we signaleren en naar Breda willen brengen – en vanuit Breda naar de rest van het land. We laten daarmee ook het grote aanbod uit Europa zien dat van zeer hoge kwaliteit is. Iets heel anders dan de Amerikaanse headliners op veel andere jazzfestivals in Nederland. Diegene die voor Amerikaanse swing komt, zal op Sound of Europe niet aan zijn trekken komen…
Hoe is Sound of Europe ontstaan? Dat begon voor mij persoonlijk uit pure interesse, wat al begon met een plaat uit 1975: Arbour Zena van Keith Jarrett met de Noorse saxofonist Jan Garbarek. Zij lieten, toen al, zien dat improvisatie niet alleen het eigendom van bebop en andere jazz is, maar door meerdere muziekstijlen waait. Vanaf dat moment heb ik altijd een festival met die muziek in mijn achterhoofd gehad.
Door allerlei ontwikkelingen in Breda ontstond er de ruimte en behoefte om de cultuur in deze stad naar een hoger plan te brengen. Dat werd onder anderen aan ons gevraagd of wij daartoe in staat waren als Stichting Beaux Jazz, wat al sinds 1996 actief is binnen de ontwikkeling en professionalisering van jazzmuziek in de regio Breda. Het plan achter Sound of Europe had ik al een aantal jaar voordat deze vraag kwam uitgewerkt. Zo kon het dus in 2018 voor het eerst uitgevoerd worden.
Is er onderzoek gedaan na de eerste editie binnen de jazzscene of binnen Breda en in hoeverre heeft dit geleid tot aanpassingen en mogen we die weten?
Er is geen concreet onderzoek geweest naar de jazzscene in Breda. Maar de jazzscene hier is een vrij statische club mensen en niet makkelijk tot andere gedachten te bewegen. Bovendien is Sound of Europe niet specifiek “jazz-gericht” maar trekken we juist het programma meer naar het nu. In Breda is het traditionele publiek nog de muziek van Parker en Coltrane aan het ontdekken. Sound of Europe wil bezoekers juist verder verrijken op het gebied van live muziek. Niet alleen met jazz, maar ook met andere stijlen en kruisbestuivingen gegrond in improvisatie. Daar is jazz overigens wel een belangrijk onderdeel van.
Wat was voor jullie de grote plus van de eerste editie?
De inhoud van het programma, de kwaliteit van de bands en de presentatie naar het publiek.
Wat zijn jullie wensen voor de toekomst? Wie moet er zeker nog op het podium staan in de toekomst?
Meer podia met allemaal een eigen profilering. Dit jaar verhuizen we dus voor het eerst naar de Belcrum. Twee avonden in Podium Bloos (11 oktober) en Electron (12 oktober) zijn de kick-off. Maar we willen dus binnen de Belcrum uitbreiden naar meer podia, meer acts, en meer programmering. Met daarbij ook een onderdeel gericht op jongeren. En persoonlijk zou ik de originele uitvoering van Esbjörn Svensson Trio’s E.S.T. Symphony geweldig vinden!
De festivalkalender in Nederland is vol en de concurrentie is enorm, wat is jullie USP (unique selling proposition)? Onze programmering bestaat uit alleen maar Europese acts, het is een sterke mix van stijlen en toch één samenhangend geheel; improvisatie en solisten houden de variatie bij elkaar als een coherente line-up. Plus laten we niet vergeten dat we natuurlijk in de gezelligste stad van Nederland zitten, met supersnelle verbindingen met de Randstad en Antwerpen/Brussel.
Naar welk optreden moeten de bezoekers zeker uitkijken?
Mijn grote favoriet is Franz von Chossy op vrijdagavond 11 oktober! Hij is voor mij het voorbeeld hoe naadloos klassiek en jazz in elkaar kunnen vloeien, zonder dat het flauw gaat klinken. Sterker nog: er zit vaak enorm veel energie in zijn pianospel, wat ook ondersteund wordt door de ritmesectie. Het belooft echt super te worden; hij opent dan ook Sound of Europe 2019. En ik verwacht ook veel van Vincent Peirani op de accordeon met zijn, in zijn eigen woorden, “Chamber Music Rock Orchestra”. Ik heb zeer mooie dingen van hem gezien. Ook daar gaat Sound of Europe over: verrassende artiesten waar bezoekers over na zullen praten. Dat is, terugkomend op je vorige vraag, trouwens ook een USP.
6.2.2018. Met ruim meer bezoekers dan begroot is de eerste editie van het Sound of Europe Festival in het Chassétheater in Breda een succes gebleken. In twee dagen tijd konden liefhebbers genieten van 13 concerten verdeeld over drie verschillende podia.
Aftrap door Saskia Lankhoorn
De aftrap vond plaats op zaterdagavond 3 februari met een concert van Saskia Lankhoorn. Ze speelde stukken van het project Musings from the Lowlands dat ze samen met Wolfert Brederode brengt. Het eerste deel van de avond was voor haar alleen, later volgde Brederode met zijn trio in het verlengde van dit concert. Het concert van Lankhoorn viel op door een enorme subtiliteit. Elke noot die ze speelde kreeg zijn volle bereik qua klank en de muziek was vaak langgerekt en wijds. Hele stille en breekbare stukken, waarbij je een speld kon horen vallen in de zaal. Je kon je voorstellen dat je je bevond in een landschap, waarin er rust en sereniteit was en diversiteit en waarin het lieflijke de boventoon voerde. Maar zoals in de boze buitenwereld; er lag iets op de loer. Soms, heel soms kwam dit ineens als een harde confrontatie naar boven in de muziek. Lankhoorn wist zo subtiel te spelen dat je continu wilde horen wat er daarna kwam. Waar het naartoe ging en hoe het af zou lopen. Ze liet klanken komen en wegsterven, zo overtuigend dat het publiek soms niet wist wanneer te klappen. Al met al nam ze ons mee op een heerlijke reis.
Saskia Lankhoorn tijdens Sound of Europe festival in Breda
Saskia Lankhoorn tijdens Sound of Europe festival in Breda
Saskia Lankhoorn tijdens Sound of Europe festival in Breda
Vreemdelingenlegioen van Thomas van Geelen overtuigt
Na Lankhoorn was het tijd om naar de foyer te gaan, waar cellist Thomas van Geelen klaar stond met een hele groep om het thema reizen in de muziek vorm te geven. Het was de eerste keer dat zij in deze samenstelling speelden en er was nog geen naam voor deze samenstelling. Máár, zo betuigde Van Geelen; het was zeker niet de Thomas van Geelen groep. Immers iedereen in deze groep was even belangrijk. De muziek was heel divers. Niet alleen vanwege de samenstelling (een Shakuhachi, een fluit, een Bansuri, een Rhodes en een Tabla onder andere) maar zeker ook door de stukken. Zo waren er onder andere prachtige stukken uit het Oosten (India) waar vooral ook de Tabla-speler Tarang Poddar ruimte kreeg om te excelleren. Ofschoon het begin wat onwennig leek, was het na verloop van tijd bijna een soort van trein die ritmisch perfect op elkaar aansloot, waar de lol vanaf spatte. Uitstekend optreden.
Thomas van Geelen wordt geïnterviewd door Sabina Vissers tijdens Sound of Europe festival in Breda
Thomas van Geelen en muzikanten tijdens Sound of Europe festival in Breda
Thomas van Geelen en muzikanten tijdens Sound of Europe festival in Breda. foto: Ab Baars
Thomas van Geelen en muzikanten tijdens Sound of Europe festival in Breda. foto: Tarang Poddar
Thomas van Geelen en muzikanten tijdens Sound of Europe festival in Breda. foto: Moisés Toscano Fuentes
Thomas van Geelen en muzikanten tijdens Sound of Europe festival in Breda. foto: Thomas van Geelen
Wolfert Brederode trio, meer dan prima toetje dag1
Na het boeiende concert in de foyer was het Wolfert Brederode Trio aan de beurt in de MK2 zaal. Zij speelden muziek uit het “Musings from the Lowlandsproject” dat Bredero samen met Saskia Lankhoorn brengt. De stukken waren van zijn hand en brachten naast een prima samenspel met Gudmundsson op de bas en Van Hulten op de drums een formidabele Bredero. Zijn uitvoering was bij vlagen geniaal en altijd zeer gedreven. Brederode als perfectionist en inspirator een rol die hij uitstekend lag deze avond. Ook hij zette een klanklandschap neer, zij het met een hele andere uitvoering (meer jazz dan klassiek uiteraard). Hun set was anders dan die van Lankhoorn, maar paste wel in het beeld van een landschap weergegeven door muziek. In de stukken kon je met een beetje fantasie je voorstellen dat het ging over lucht en zee en dat was mooi; muziek als een vorm van storytelling…
Wolfert Brederode Trio tijdens the Sound of Europe festival in Breda. foto: wolfert brederode
Wolfert Brederode Trio tijdens the Sound of Europe festival in Breda. foto: jasper van hulten
Wolfert Brederode Trio tijdens Sound of Europe festival in Breda. foto:Gulli Gudmundsson
Wolfert Brederode Trio tijdens Sound of Europe festival in Breda,
Wolfert Brederode Trio tijdens Sound of Europe festival in Breda, vocaal: Saskia Lankhoorn
Pascal Schumacher zorgt voor mooie fusion in Breda!
Dag 2 begon met een optreden van vibrafonist Pascal Schumacher samen met Maxime Delpierre en Jeff Herr. Niet alleen visueel een waar spektakel, het mengen van de verschillende soorten muziek (klassiek, electronisch en pop) was nog mooier. Telkens de uitdaging zoeken en het publiek regelmatig op het verkeerde been zetten, zonder teveel in herhaling te vallen. Maar ook ritmisch een plezierig geheel. Mooie composities.
Pascal Schumacher
Gijs Idema laat bezoekers genieten in foyer
Tijdens het concert van Schumacher speelde in de foyer ook Gijs Idema met zijn trio. En wat voor een trio. Want naast Idema timmeren ook Ben van Gelder (3 februari j.l. stond hij nog met Reinier Baas in het concertgebouw) en Koen Schalkwijk behoorlijk aan de weg. Prachtig samenspel en wat een mooie rol speelde Schalkwijk met zijn Wurlitzer een instrument dat je niet zo vaak hoort op het podium. Maar de hoofdrol uiteraard voor het subtiele gitaarspel van Idema.
Gijs Idema
Daniel Herskedal brengt Noorse verrassing naar Breda!
Uit alle hoeken van Europa waren er muzikanten in Breda. Zo ook de Noorse Daniel Herskedal met zijn band. Maar als je denkt dat het ging om Noorse muziek dan zat je er langs. Herskedal wordt namelijk geïnspireerd door de muziek uit het Midden Oosten en dus zijn er stukken die je meenemen op een reis. Waarbij er tussendoor toch nog steeds een station aangedaan wordt dat jazz genoemd kan worden. Een verrassend optreden niet in het minst door de samenstelling van de band (tuba, viool, piano en percussie) waarbij de accenten per nummer verschuiven. Boeiend optreden.
Rogier Telderman is veelzijdig!
Zagen we de afgelopen tijd Rogier Telderman met zijn Triptych project, dit keer gewoon met zijn trio in Breda. Van de uitdagende klanken en experimenten in “Triptych” tot een veel meer jazz geïnspireerd trio hier in Breda. Violist Adam Baldych en cellist Vincent Courtois zorgden weliswaar voor een meer klassieke inbreng, maar de hoofdmoot was jazz. Toch is het bijzonder om te horen hoe Telderman de accenten moeiteloos weet te verleggen en telkens weer zoekt naar nieuwe klanken en een uitbreiding van zijn ruime idioom. Bijzonder hoe deze drie muzikanten elkaar naadloos aanvoelden terwijl ze pas net met elkaar speelden…
Rogier Telderman
Sanne Rambags schept een eigen (muzikale) wereld
Tijdens het concert van Rogier Telderman en co stond Sanne Rambags in de foyer.
Net als tijdens het optreden op Jazz International zagen we ook nu weer een Sanne Rambags die met haar stemgeluid een sfeer en een fantasiewereld wist neer te zetten en volledig op improvisatie gestoelde ondersteuning kon rekenen van bram Stadhouders en Joost Lijbaart die zorgden voor de wegen waarlangs de fictieve wereld van Rambags ons voerde. Soms neuriet ze uitsluitend, soms zijn het lange diepe uithalen. Soms is het tekst die ze gebruikt, dan zijn het weer fantasiewoorden. En of je nu wil of niet, je wordt er in onder gedompeld. Soms is het beklemmend en lijkt het te lang te duren, maar dan komt er toch weer die andere weg. Voer voor de geoefende luisteraar. En dat in een foyer die altijd onrustiger is dan een zaal.
Deze slideshow vereist JavaScript.
De originaliteit van Marius Neset en zijn kwartet
Naast een uitstekende saxofonist is Marius Neset inmiddels een steeds bekendere naam als het gaat om het componeren van complexe en verrassende stukken. Van melodieus tot opzwepend improviserend. Neset en co speelden vol energie en wisten de zaal mee te krijgen. Toch waren ook de rustigere stukken zeker de moeite waard.
Sound of Europe een blijvertje?
Sound of Europe is een geslaagd festival. Een paar honderd enthousiaste bezoekers over beide dagen, goed gevulde zalen en puur genieten van al het mooie dat er in Europa is op jazzgebied. Niet puur de vaste paden bewandelen, maar durven kiezen voor verrassingen. Het zijn allemaal kwalificaties die passen bij dit festival. Volgend jaar editie nummer 2. Schrijf maar alvast in de agenda: 2 en 3 februari 2019!
gezien: Sound of Europe Festival. Chassétheater Breda; 3 en 4 februari 2018.
31.1.2018 Met een heel nieuw jazzfestival Sound of Europe gaat de Stichting Beaux Jazz, in samenwerking met onder andere sponsor Sena, Breda’s positie op de jazzkaart versterken op 3 en 4 februari aanstaande.
Nieuwe moderne muziek uit heel Europa met verschillende stijlen. Pop, klassiek, jazz, en electronische muziek. Niks is te gek. Dit gevarieerde festival met uitstekende namen zoals Pascal Schumacher, Rogier Telderman en het pianisten koppel Saskia Lankhoorn en Wolfert Brederode (die los van elkaar optreden) zorgt voor een tweetal topdagen in het prachtige Chassé Theater in Breda.
Jazzphotography Holland 