Bimhuis

Trio Vein spannend in Bimhuis

31.5.2017 Het Trio Vein bestaat uit de broers Michael en Florian Arbenz en Thomas Lähns, maar vaak spelen ze met anderen, waaronder ook vanavond Greg Osby. En juist deze samenwerking met Osby, maar ook andere grote namen maakt dat het concert voelt als een reis. Het kader wordt gezet door vooral Michael Arbenz achter de piano, die de richting aangeeft en subtiel de locomotief stuurt en in gang zet, ondersteund door broer Florian achter de drums en bassist Thomas Lähns.

Greg Osby past naadloos bij Trio Vein

Met een mooi introstuk met ruimte voor solo’s van Lähns wordt de avond gestart. Daarna komt saxofonist Greg Osby op het podium. Hij lijkt naadloos in de groep op te gaan. Het eerste stuk wat er gespeeld wordt is een compositie (Vertical Hold) van Osby zelf. Een stuk dat zowel ritmisch als melodieus perfect aansluit bij het spel van het trio.

Opvallend is de variatie die er in de stukken zit zonder het eigen idioom volledig los te laten. Iedereen weet wat hij doet, krijgt ruimte om subtiele invullingen te doen maar zonder uit die trein te stappen. De trein blijft rijden. Hierdoor blijf je telkens geïnteresseerd in het eindpunt van een stuk en groeit de behoefte om verder te luisteren. Dat is knap.

Aan het einde van de avond komt ook Tineke Postma op het podium, die recent nog regelmatig speelde met Greg Osby, bijna logisch dus. Haar rol is bescheiden vanavond, maar zeker prima.

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: Thomas Lähns, Florian Arbenz

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: Thomas Lähns

trio vein

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: Trio Vein met speciale gast Greg Osby

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: Michael Arbenz, op de achtergrond Greg osby

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: speciale gast Greg Osby

Amsterdam, 25 mei 2017. Trio Vein trad op in het Bimhuis in Amsterdam. Foto: Speciale gast Tineke Postma

Gezien: Trio Vein met gast Greg Osby en Tineke Postma in het Bimhuis in Amsterdam 25 mei 2017

tekst en beeld: copyright maurits van hout

mei 31, 2017

Fish-Scale Sunrise bracht boeiende improvisatie naar het Bimhuis

26.02.2015 Op een grauwe zondagmiddag stond Fish-Scale Sunrise in het Bimhuis in Amsterdam. Fish-Scale Sunrise is het nieuwste project van Ab Baars en bestaat uit Kaja Draksler (piano) uit Slovenië, Joe Williamson (contrabas) uit Canada en Ab Baars op onder andere sax en klarinet. De naam van het trio stamt af van een gedicht en het is dan ook niet vreemd dat de meeste stukken op deze zondagmiddag dan ook verhalende muziek waren die soms ook over gedichten gingen zoals het stuk “Is that Dutch writing”. Bijzondere titels zoals bijvoorbeeld “De rode wurger” of “lamoen”. Een van de mooiere stukken vond ik “Gammer” (een Bargoense titel) Waar bijvoorbeeld de bassist een bijzondere rol speelde door geluiden op zijn bas te maken die leken op het rammelen aan een deur. Soms was de muziek subtiel, dan weer waren er felle uitroeptekens. In de zin van nadrukkelijke harde klanken. Het trio kwam op mij over als drie stemmen met telkens verschillende emoties. En de instrumenten waren hierbij slechts een doorgeefluik. Verrassend als je dit met muziek kan brengen. Het is muziek waar je voor open moet staan, maar zeker de moeite waard.

Ab Baars

Kaja Draksler

Fish-Scale Sunrise

gezien: Bimhuis Amsterdam 4-2-2015

februari 26, 2015 0

Simin Tander overtuigt met nieuwe cd!

27.3.2014 Ruim een week geleden alweer stond Simin Tander met haar kwartet op het podium van het Bimhuis. Reden: de geboorte van zoals ze zelf zei; haar muzikale baby “Where water travels home”. Ofschoon Simin zowel met haar kwartet als met anderen al enkele jaren op vele podia speelde, is dit pas haar tweede cd. Dit keer grotendeels via een moderne manier gefinancierd: crowdfunding. Tijdens het optreden speelde ze meestal nummers van deze nieuwe cd, maar ook “Wagma” de titelsong van haar eerste cd kwam voorbij.

Het werd een verrassende avond. Zo begon het concert na een subtiele intro met het prachtige “Behind the curtain”. Een nummer dat meeslepend eindigde en de zaal volledig meekreeg. Er was geen ontsnappen meer mogelijk aan de stem van Simin. Daarna volgden onder andere een aantal intieme, vertellende ” Pashtoe” songs; de taal van haar Afghaanse vader die ze speciaal voor deze cd heeft geleerd. Ondanks dat de zaal de inhoud niet verstond was de emotie en het gevoel in de nummers niet te missen. Het mooiste hiervan vond ik “De Kor Arman” waar je je op een pleintje ergens in Aghanistan waande. Maar ook Engelstalige nummers als “Above the ground” met uitstekend pianospel van Jeroen van Vliet en het jazzy “Traveling on” kwamen voorbij. Simin zingt ook op deze cd over het leven, de liefde, melancholie, afscheid nemen en reizen en altijd met heel veel passie en een uitstekende beheersing van de stem. Tel daarbij op de werkelijk perfecte samenwerking met een ingespeelde band en het is niet moeilijk voor te stellen dat het publiek enthousiast was. Maar waren er rustige stukken in de songs dan kon je een speld horen vallen. Ook dat maakte het een bijzondere avond. Als toegift kwam Simin met een Franstalig nummer “La chanson des vieux amants”, bijna net zo mooi als de versie van Jacques Brel, maar zeker zo meeslepend. De ruwe diamant die Simin heet is weer een stuk mooier geslepen, de cd een juweeltje.