Zoeken

Jazzphotography Holland

Photos and reviews of interesting jazz concerts

Zoeken openen
Maand

mei 2023

Duizendpoot Jef Neve laat Paard genieten!

Hemelvaartsdag 18 mei jongstleden speelde de Belgische pianist Jef Neve met zijn formatie en 2 vocalisten in en Haag. Neve die ik al enkele jaren volg, is meer en meer een muzikale duizendpoot. Soloprojecten, duo’s met onder andere de Nederlandse trompettist/bugelspeler Teus Nobel en samenwerkingen met grotere formaties toonden dit aan.

Nieuw album

Het huidige project is gerelateerd aan zijn binnenkort te verschijnen album: ”That Old Feeling“. Op het album dat zowel als cd en twee weken later tevens op vinyl zal verschijnen heeft hij de medewerking van een aantal imposante vocalisten zoals Madeleine Peyroux, Typhoon, Sam Merrick, Monique Harcum en Trijntje Oosterhuis om er maar enkelen te noemen.

Vocalisten blinken uit met standards

Tijdens de concerten wordt Jef vocaal gesteund door Monique Harcum en Sam Merrick die ieder een aantal heerlijke standards voor hun rekening nemen zoals “Cheek to Cheek”, ”The Nearnes of You”, “Piece of Clay” en het op geweldige wijze van een nieuw en zeer verrassend arrangement voorziene “Here Comes The Rain Again” van The Eurythmics, op het album met de vocalen van Sam Sparro maar tijdens de concerten met de vocalen van Sam Merrick.

Het ruim 2 uur durende concert in het Paard onderstreepte ook de kwaliteiten van Neve als componist/arrangeur. Jammer dat hij zo weinig te zien is in Nederland. Echter een mooie tip: Amersfoort Jazz later dit jaar!

Tekst & fotografie: Jacques Nachtegaal (Het Collectief N&P) 25-5-2023

0

Big Band laat Dakota swingen

19.05.2023.

Het was niemand minder dan pianist/arrangeur Willem Friede van de New Cool Collective Big Band die met de studenten van de Royal Conservatoire Big Band aan de slag ging om binnen een paar dagen een mooi swingend geheel te maken voor deze avond op 29 april 2023.

Dat leek wonderbaarlijk goed gelukt. Wonderbaarlijk omdat ze zich nieuw werk eigen moesten maken binnen drie dagen en ook nog eens aan moesten voelen wat Willem Friede als dirigent van ze verwachtte. Ga er maar aan staan.

Maar gelet op de interactie tussen de muzikanten spelen ze al een tijd samen en zat er een goede energie in het geheel. Solo’s verliepen soepel iedereen kreeg zijn moment. Op mij maakte de blazerssectie de beste indruk, maar de drummer haalde een goede tweede plaats. Bij de mooie stukken van New Cool Collective waren er ook een paar songs met drie zangeressen. Eerst individueel, later met alledrie samen. Dat was wisselend. De ene had een mooie jazzstem, de andere was wat minder overtuigend.

Maar in grote lijnen had ik nooit het idee dat ik naar een stel studenten zat te kijken dat hun stukken volgens papier afwerkte, maar juist naar een goed ingespeeld geheel dat prima klonk en ook flair had. Van deze internationale groep (ik schat in dat slechts een enkeling Nederlander was) gaan we in verschillende settings nog wel meer horen en zien. Ik heb ervan genoten en geloof me, ik ben niet direct een bigband liefhebber.

gezien:

Royal Conservatoire Big Band KC plays New Cool Collective, theater Dakota Den Haag

organisatie Projazz Den Haag

tekst en beeld: Maurits van Hout all rights reserved

0

Nefertiti, what’s in a name..

5.5.2023

Op 21 april stond een Frans jazzkwartet op het programma in het Koorenhuis in Den Haag. Hun naam is ontleend aan deze wonderschone dame. Al zal de reden hiervoor voornamelijk liggen in het feit dat Wayne Shorter een compositie zo noemde die hij in 1997 maakte voor een album van Miles Davis. Dus een stukje bewondering voor Wayne Shorter vermoeden we hier. Anyway, what’s in a name…

Het gaat dus vooral om de muziek. Deze groep muzikanten (2 mannen, 2 vrouwen) spelen interessante muziek. Tijdens het concert vertelden ze dat deze concerten (dit was er één van een reeks) de ideale mogelijkheid bieden om oude stukken “anders” te spelen.

Na afloop vroeg ik aan de saxofoniste Camille Maussion hoe dat zat. Het antwoord liet zich raden: geen gehele nieuwe varianten van oud werk, maar gewoon een hele ruime interpretatie. Ieder concert is anders door vrije interpretaties. En wat beïnvloedt dit dan? De vibe in de zaal, de sfeer, het gevoel.. zoiets dus. En om heel eerlijk te zijn, dit is natuurlijk ook gewoon waarom je jazz live moet zien en beleven. Door improvisaties kunnen concerten uitgroeien tot magische avonden.

concert Nefertiti in In Het Koorenhuis Den Haag

Een mooi voorbeeld van zo’n stuk is het nummer “Morsecode” uit 2019. Onderdeel van het gelijknamige album. In het stuk heel veel korte repeterende tonen zoals bij morse. Echter het stuk blijft steeds een spannend geheel.

En zo ging dit het hele concert door. Verder veel prachtige solo’s met altijd als sterke rode draad het pianospel van Delphine Deau, die als een kapitein het schip door de woelige baren leidt.

Het stuk “Contemplation” was een perfecte finale van de avond met een hele mooie opbouw, prachtig sereen aan het begin en eindigend in een soort van finale waarin alle “stemmen” aan bod kwamen en uiteindelijk tot een explosie van prachtige klanken leidden. Veel improvisatie, maar zonder dat er een kakofonie ontstaat die niet meer thuis te brengen is.

Na afloop kwam een stel een cd kopen. “Welke koop je” vroeg zijn vrouw. Ze bleken al 3 cd’s te hebben van deze groep. Veel jazz is live het allermooiste… maar vanavond begreep ik ook de cd koper.

Op zijn Frans: chapeâu!

Gezien: Nefertiti

Locatie: In het Koorenhuis Den Haag

Organisatie: Projazz

Tekst en beeld: Maurits van Hout. all rights reserved.

0

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑