Op 7 juli aanstaande gaat Gent Jazz weer van start. Vele mooie namen op het programma. En: er zijn nog kaarten voor diverse dagen! Ik haal even een paar namen naar voren (Sting is helaas al uitverkocht):
Ibrahim Maalouf, Avishai Cohen, Christian Mc Bride, Agnes Obel, Charles Lloyd, Joe Lovano, Daniel Lanois, GoGo Penguin en Sting dus… daarnaast nog heel veel meer moois… je zal bijvoorbeeld maar van Van Morisson houden!
meer informatie en tickets zijn te vinden op Gent Jazz . com
Van Noordse godinnen tot Friese powervrouwen. Tineke Postma bezorgde Den Haag op 20 mei een mooie avond met haar cd presentatie van Freya. Een sterke band met Ralph Alessi op trompet, Robert Landfermann en Tristan Renfrow maakten het verhaal compleet.
Postma zoekt met haar spel de grenzen op. Improviseert erop los en maakt ieder stuk de moeite waard. Tussen de bedrijven door vertelde ze de achtergronden bij de stukken. Een mooie beleving. Uitstekende band en een hele goede Postma. Niet voor niets de beste die we in Nederland hebben op de saxofoon.
Kun je Freya gaan zien, doe het!
In het gloednieuwe Amara gebouw is een prachtige ruimte genaamd “Studio”. Je denkt aan iets kleins, maar het blijkt een grote ruimte. En dat is maar goed ook, want tijdens het concert van Coal Harbour op 29 april 2022 stonden er ineens 11 mensen op het podium en werd alles ondersteund door een groot scherm met visuals van collectief Knetterijs.
Coal Harbour uit Rotterdam vertelde een mooi verhaal dat ging over maatschappelijke thema’s zoals klimaat en ongelijkheid. Alle stukken waren episodes uit het verhaal met Tom Ridderbeex op trompet vaak als hoofdrolspeler. Mooie solo’s maar ook mooie composities en uitstekend pianospel van Robert Koemans, die een soort leidende rol in het collectief op zich nam.
Terecht een goed applaus achteraf. Ook voor Amare dat echt wel iets moois aan Den Haag toevoegt.
gezien: Coal Harbour, studio Amare Den Haag, projazzconcert
tekst en beeld: Maurits van Hout. all rights reserved.
Op 1 april stond het Rembrandt Trio op het podium van het Koorenhuis in Den Haag. En dat was geen grap. Rembrandt Frerichs is een bijzondere muzikant met een mooi duo naast hem. Rembrandt Frerichs is een perfectionist en een ontdekker. Alles in zijn muziek klopt en alles is bedoeld. Tegelijkertijd zit er ruimte in voor experiment, maar dan ook weer bedoeld. Wat ik ook heel aardig vind is dat hij ook een echte gastheer is voor zijn publiek. Hij vertelt over zijn reizen, het programma van de avond, leuke anekdotes en uiteraard zijn drijfveren. Altijd op een leuke manier.
De avond stond in het teken van hun nieuwe cd met een te lange naam: ‘A Wind Invisible Sweeps Us Through The World’. En wat ik leuk vond aan deze avond: hij ging vooral de stukken spelen die internationaal vaak de hoogste waardering van het publiek kregen. Een soort van: “the best of”. Dat maakte dat ieder stuk de moeite waard was, maar ook tegelijkertijd heel verschillend.
Van hele rustige serene stukken tot dan ineens weer hele snelle dynamische stukken.
Bill Laurance was op 26 maart alweer voor de tweede keer te gast bij Projazz. En hoe. Het werd een bijzondere avond met een volle zaal. Dat laatste was niet zo gek, want hij speelde twee gescheiden sets en het was mogelijk om als publiek de tweede set gratis bij te wonen; een mooie geste van Projazz.
Zowel backstage als na het concert was Bill Laurance een bijzondere verschijning. Hij nam de tijd voor iedereen (ondanks een zwaar programma) en signeerde alles. Een muzikant zonder enige kapsones die weet te boeien.
Deze avond speelde hij onder andere stukken van het album “Cables”. Bill Laurance zijn muziek wordt gekenmerkt door een ritme en mooie melodieën op zijn manier. Deze avond heb ik vooral gelet op het samenspel met zijn muzikanten. Bij het eerdere bezoek aan “Projazz” speelde hij solo. En om heel eerlijk te zijn, was het een verrijking om hem te horen met het trio. De muziek kreeg voor mij veel meer diepte en alledrie de muzikanten daagden elkaar uit. Zo had hij met bassist Max Luthert regelmatig een spreekwoordelijk “robbertje uit te vechten” en stal Marijus Aleksa op drums met solo’s de show.
De muziek van Laurance zit knap in elkaar, zowel qua structuur als qua uitvoering. Het lijkt soms veel herhaling te hebben, om dan vervolgens op het juiste moment weer de andere kant op te gaan. Het maakt dat je blijft wachten op wat komen gaat. Aardig detail was dat hij het strijkersorkest had meegenomen in digitale variant waarbij iedere strijker thuis zijn deel leverde tijdens de pandemie.
Laurance is een perfectionist, maar tegelijkertijd is hij creatief en durft hij iets anders op zijn tijd. Bijzondere man en ook een sympathieke verschijning on stage.
Gezien: Bill Laurance Trio. Koorenhuis Den Haag. Projazz.
tekst en beeld: Maurits van Hout, all rights reserved.
Op 12 maart stond Simin Tander met haar nieuwe kwartet op het podium van het Koorenhuis. Voor mij nog onbekende namen. Maar na deze avond niet meer. Zo vond ik bijvoorbeeld Harpreet Bansal (een Noorse violiste met Indiase roots) een echte verrijking en de missing link bij deze muziek.
Simin bracht deze avond een programma van poëzie en muziek, waarbij regelmatig de grenzen vervaagden. Simin Tander sprak en zong regelmatig in het Pasjtoe, een taal uit Afghanistan en Pakistan. Ze noemde het programma “unfading”, maar wat mij betreft was oneindig ook een prima vertaling.
Door de jaren heen heb ik Simin Tander vaker gezien en gefotografeerd en het blijft een bijzondere verschijning. We delen mensen graag in hokjes in, maar Simin is Simin. Wereldmuziek van een wereldburger. Simin neemt je mee naar dromen, dromen van een verre wereld waar haar vader vandaag kwam. Dromen ook over moedige vrouwen die de wereld verrijken. Simin gebruikt alles wat beschikbaar is. Haar stem, klanken en prachtige muziek. Ze werd prima ondersteund door de nieuwe muzikanten die elkaar ook goed vonden. Haar mystieke verschijning maakt het verhaal af wat mij betreft.
Mocht je een keer de kans hebben… enfin, ik heb het vaker gezegd. Ondanks dat het alweer even terug is, ook even een fotografische terugblik. Prima concert.
Gezien:
Den Haag Koorenhuis: Simin Tander “Unfading”. Organisatie Projazz
beeld en tekst: Maurits van Hout Fotograaf, all rights reserved
Jazzphotography Holland 