22.10.2021
In alle hectische tijden en onduidelijkheden met testbewijzen, aantal bezoekers, voorwaarden etc. hebben ze het geflikt. Ze hebben in Breda een meerdaags jazzfestival neergezet met meerdere locaties.
Podium Bloos (bijzondere binnenlocatie met verschillende loodsen aan elkaar verbonden) en Pier 15; een skatepark aan het water. Op podium Bloos stond een wat meer jazz georiënteerd programma en Pier 15 had een wat meer swingend programma en was iets meer gericht op een jong publiek.
Ik ging een kijkje nemen op twee avonden. Om te beginnen de vrijdagavond. De ontvangst bij Bloos was warm te noemen. Hostessen (toerisme opleiding De Rooi Pannen) stonden klaar om je te helpen en het scannen van de vaccinatie- en testbewijzen ging eigenlijk prima.
Podium Bloos
Bloos kent een leuke kleine bar en een fijne foyerruimte bij binnenkomst. De locatie bestaat zoals gezegd uit een aantal klassieke loodsen (uit de oorlog vertelde een bezoeker me) die door middel van paden met elkaar verbonden zijn. Temidden van dit alles staat een podium met een tribune. De sfeer is gezellig en ruim. De akoestiek hier is prima.
Pier15
Pier15 is een skatebaan met ramps in een grote hal op het creatieve centrum van Breda in het havenkwartier. Boven een gezellige bar. Beneden de hal met een podium. De hal is groot en ruim. Het podium was op een soort plateau gemaakt en bereikbaar via skate-ramps. Apart om te zien. Het podium had echt een perfecte lichtinstallatie. Ondanks dat er alles aan gedaan was, viel de akoestiek soms een beetje tegen. Op het podium in Pier15 stonden vooral optredens gepland die het publiek opzweepten. En die combinatie was zeer succesvol.
De vrijdag
Zoals gezegd, ik begon op vrijdag met een optreden van Pau Li Liem. Deze zangeres was één van de Generation Next muzikanten die een podium kregen. Als begeleiding koos Pau li Liem twee kanjers, namelijk Harmen Fraanje op piano en Pascal Vermeer op drums. Deze twee door de wol geverfde musici zorgden ervoor dat haar concert als een trein liep. Pau li Liem liet horen een groot bereik te hebben, afwisselend een klankenspel en dan weer echte songs. Een mooie jazzstem en een prima verschijning op het podium. Van plankenkoorts leek geen sprake te zijn. We gaan nog meer van haar zien en vooral horen.
Pitou
Daarna stond zangeres Pitou op het podium met twee kwartetten. Het Artvark saxophone kwartet en het Strijkkwartet Matangi.
De zaal bij Bloos zat helemaal vol (200+) en mensen genoten van elk moment. Wat was dit goed. Muzikaal een prachtig samenspel tussen de kwartetten. De wijze waarop Pitou haar nummers invulde was fenomenaal. Wat een stem heeft deze vrouw. Mij blijft bij de uitvoering van Babooshka van Kate Bush. Ga er maar aan staan. Zij deed het en hoe! Echt een heerlijk concert. Terecht een staande ovatie.
Alleskunner Eric Vloeimans
Daarna was het podium aan Eric Vloeimans en Will Holshouser een New Yorkse accordeonist. Eric Vloeimans kan alles. Van filmmuziek tot in dit geval bijna romantische (ik noem het Duitse) muziek. In eerste instantie had ik zoiets van: “dit is bijna kitsch”. Maar ik besloot langer te luisteren. En het bleek perfect in elkaar te zitten. Ze speelden samen alsof ze dit al jaren deden en Vloeimans is volstrekt onnavolgbaar. Zijn trompet is geen instrument, maar een verlengstuk van zijn ziel, waarmee hij praat. Hard, zacht, het maakt niet uit. Vloeimans speelt altijd beheerst. Ik zag Vloeimans in zoveel verschillende settings en het was altijd goed. En Vloeimans is altijd zichzelf. Artistiek creatief en een fijn mens voor zover ik kan inschatten. Ook dit was weer een prima concert.
Rembrandt Frerichs de maestro
De afsluiter op Bloos was Rembrandt Frerichs. Deze begenadigde pianist uit Den Haag had de lat heel hoog gelegd. Hij was gaan zoeken naar muzikanten van het allerhoogste niveau om met hem de moeilijkste composities uit te voeren. Hij omschreef deze bijzondere mensen als “handpicked”. De grote orkesten en daar de beste mensen uit geplukt. Uit allerlei landen en met heel veel talent.
De veelal klassieke stukken (aan het einde speelde hij jazzstukken) waren adembenemend. Hij probeerde het luchtig te doen overkomen. Maar duidelijk was dat er een strakke regie achter zat waarbij iedereen een precieze timing had. Alles van dit concert was goed. Ik kan me voorstellen dat als je ooit de keuze maakt om als musicus de wereld in te gaan dat dit heel mooi is. Niemand verliet de zaal voortijdig en wat een feest voor de oren. Ook dit leverde een staande ovatie op en volkomen terecht. Hier doe je het voor.
En Pier 15 dan?
Tussen de bedrijven door liep ik heen en weer tussen beide locaties. Goed voor de frisse neus (10 minuten max lopen), maar je bent er ook wel weer uit. De meeste mensen kozen voor 1 locatie. Het zou mooi zijn als dat zou veranderen. De noodzaak van een keuze te maken, in plaats van vastplakken aan 1 plek. Een bruisende afterparty in Pier 15. Geen gespleten werelden, maar 1 muzikale ontdekkingsreis op beide podia?
De programmering op Pier15 was goed en gericht op een jong publiek. Die waren er ook. Meer laagdrempelige muziek met een opzwepend karakter. Misschien is dat de juiste typering?
Op vrijdag zag ik in Pier15 de optredens van Nora Kamm en de Greyheads.
Nora Kamm kende ik niet. Een Duitse op de sax die in staat is met een sterke band het publiek op te zwepen. Stukken zijn hard fel en funky. Niet altijd zuiver, maar who cares? De energie van Nora trekt iedereen mee. Sterk optreden.
.
De Greyheads
Hoe kan ik dit het beste beschrijven? The Greyheads is heerlijke loungemuziek. Muzikaal goed en heerlijk om je in te bevinden. Prima solo’s en een goede beat. Mooi om ze life mee te maken. Maar ook prima thuis.
The Greyheads
zaterdag
Op zaterdag begon de avond met het Rik van der Made Kwintet. Een getalenteerde saxofonist uit Tilburg die aan de weg timmert. Mystery guest was Teus Nobel; één van de meest getalenteerde trompettisten van Nederland. Het begin was even wennen en wat stroef, maar later in de set kwamen ze er prima in en waren de stukken de moeite waard. Wat mij betreft mag Rik nog duidelijker aanwezig zijn, want zijn spel is zonder meer goed te noemen.
Boi Akih
Op podium Bloos werd Rik van der Made naadloos opgevolgd door de wereldmuziek van Boi Akih. In de band van Monika Akihari vielen naast de innemende verhalen en zang van Monika vooral ook de instrumenten op. Zo speelde Sekou Diabate een Kora (Afrikaans instrument) en zag ik Dodó Kis een Paetzold basblokfluit spelen. Instrumenten die je niet elke dag ziet.
Muziek met een verhaal en een beleving. Dit zag je het duidelijkst terug in de passie van Monika.
Laura Perrudin; het eenmansorkest
Harpiste Laura Perrudin bracht in haar eentje een orkest mee. Een verrijdbaar podium met 1 vierkante meter muziek. Uiteraard de opvallende harp van de Française, maar daarnaast ook allerlei sample instrumenten om klanken toe te voegen, te herhalen en te vermengen. Al haar stukken hadden een verhaal en soms ook een moraal. Beetje wazig en zweverig af en toe, maar muzikaal was het prima te noemen. Al doet het vele samplen wel afbreuk aan haar core business: perfect harp spelen.
Laura Perrudin
Lukas Hebels overtuigt
Afsluiter op het podium Bloos was Generation Next ster Lukas Hebels. Deze pianist bracht een mooi kwartet op het podium met Jeroen Vierdag (bas), Yonga Sun (drums) en Miguel Boelens(sax). Hij liet zien het spel te beheersen en als pianist de rode lijn aan te geven. De gekozen stukken waren prima en fijn om naar te luisteren. Naast Hebels viel hier vooral ook bassist Jeroen Vierdag op.
Niggli, Keita en Brönniman; van Afrika tot de Zwitserse alpen.
Op de zaterdag was er slechts ruimte om 1 bezoek te brengen aan Pier 15. De avond daar werd gestart door Het trio Niggli, Keita en Brönniman. In eerste instantie viel direct de exotische Aly Keita op de Balafoon op. Een grote Afrikaanse versie van de Marimba, maar toch weer anders. Echter zonder dat het exotische wereldmuziek wordt, creëren Niggli en Brönniman gewoon hele mooie jazzmuziek. Bijzondere klankenmix en vermenging van Afrikaanse ritmes met moderne jazz.
Hierna stond nog een opzwepende afsluiter van het festival klaar: Power to the pipo. Helaas kon ik die niet meer mee maken, maar de foto’s hiervan elders bewezen dat het een feest was met swingende mensen op het podium.
Terugblikkend een goed festival, perfecte organisatie en muziek voor iedereen.
Gezien: Sound of Europe Breda
tekst en beeld: Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 