november 2016

Cutting Edge Festival Den Haag beleeft mooie 4e editie in Nieuwe Regentes!

14.11.2016 Festivals ontwikkelen zich. Er wordt geschaafd aan het concept en de vorm en uiteindelijk komt er iets moois uit. Zo ook bij het Cutting Edge Jazzfestival in Den Haag. 3 eerdere edities in het prima Dakota Theater in Den Haag, maar het schitterende De Nieuwe Regentes Theater in Den Haag gaf toch weer een behoorlijke extra aan het festival.

Wat ook erg geslaagd was, was de aanvulling met meer cultuur. Zo was er een prachtig project van schrijver Wil Boesten die uit zijn boek “Grond” (over een trompettist) voordroeg, met telkens tussendoor muzikale interpretaties van de meer dan uitstekende Teus Nobel, Alexander van Popta en Jeroen Vierdag. Boesten, die Nobel een tijd gevolgd had leek daadwerkelijk het leven van de jazzmuzikant te raken in zijn roman. Naast dit project waren er mooie gedichten van Alexander Franken en Max Lerou, beiden op een hele eigen manier. In beide gevallen bleef de Kleine Zaal tot het einde goed gevuld en deze keuze bleek dus een schot in de roos voor de organisatie.

Op het grote podium Jeroen van Vliet, Van Binsbergen Playstation en Eric Vloeimans met zijn “Gatecrash” bekeken. Van Vliet maakte wat mij betreft hier de meeste indruk met zijn rustige stukken waarin hij de noten heel lang wist te rekken en ze vervolgens weer keurig aan elkaar verbond. Heel subtiel en indrukwekkend met veel diepte in de muziek. Een genot om naar te luisteren. Van Binsbergen Playstation was wat mij betreft vooral een groep getalenteerde muzikanten die enthousiaste een swingend optreden neerzetten met prima solo’s. Het slotakkoord van de immer veelzijdige Eric Vloeimans mocht er ook zijn. Prima set met uiteraard een hoofdrol van Vloeimans ondersteund door uitstekende companen als Van Vliet die hier compleet anders speelde, maar niet minder.

Al met al een prima festival met uitstekende muziek en een mooie mix van muziek en cultuur. Goed bezocht en met een publiek dat kwam voor de jazz. Cutting Edge heeft zijn bestaansrecht meer dan bewezen.

Gezien: Cutting Edge Jazzfestival Theater De Nieuwe Regentes Den Haag

tekst en beeld: Maurits van Hout

november 14, 2016 0

Vaarwel Leonard Cohen!

11.11.2016 Vandaag het treurige bericht dat Leonard Cohen is overleden. Een bijzondere man met bijzondere muziek en een aparte stem. Nummers als Hallelujah en Suzanne blijven iedereen bij. Op 4 juli 20o9 had ik het genoegen hem te mogen fotograferen tijdens zijn optreden in het Sportpaleis in Antwerpen. Afgeladen vol was het. Alle leeftijden waren aanwezig. Deze man kon velen boeien. Deze foto wil ik graag met jullie delen.

Leonard Cohen, Sportpaleis Antwerpen 4 juli 2009. Copyright Maurits van Hout

november 11, 2016 0

So What’s Next Downtown beleeft mooie start..

8.11.2016 Normaliter bestond het Eindhovense So What’s Next festival uit één dag, dit keer was het festival uitgebreid met de zondag. Niet alleen in het Muziekgebouw (daar werd alleen de Meneer Frits Foyer gebruikt) maar ook op een aantal andere locaties in het centrum. Dit deel van het festival bevatte minder grote namen, maar juist daardoor de verrassingen… Uiteraard ook hier een overlap in de programmering, dus geen bezoek aan alle concerten, maar een paar juweeltjes moesten we zien.

We begonnen met een optreden van Kandace Springs in de kleine zaal van pop/rock tempel Dynamo. De jonge vrouw in Nederland, inmiddels bekend via haar optreden op North Sea Jazz, zong prachtige soulvolle nummers achter de piano en de keyboard. Rustige nummers met een fijne warme stem. Ballads met prima pianospel en iets meer tempo nummers achter de keyboard. Goed optreden. De moeite waard.

Na Kandace Springs tijd voor de Rechtbank. In een gebouw waar vroeger werd rechtgesproken zit nu al jaren een horecatent met achterin een kleine ruimte met een podium. De ruimte ademt een intieme sfeer en wordt nu gekenmerkt door warmte en muziek. Het publiek genoot van het subtiele pianospel van Xavi Torres en zijn companen. Traditionele jazzmuziek met een mooie ritmische variatie waarbij alle partijen de ruimte krijgen solo te excelleren. Opvallend is de perfecte timing bij de rustige nummers.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Even Sanne was het volgende optreden downtown Eindhoven. In de hal van een groot woonbedrijf een leuke geimproviseerde studio. Enthousiaste band met de prima geschoolde stem van zangeres Sanne Huijbregts. Hun muziek is pop met af en toe een klassiek randje. Vrolijk fris luchtig. Veel verschillende instrumenten en een sampler zorgen voor een soms wat psychedelische sfeer en meerstemmigheid. Al mogen ze hier wat mij betreft best terughoudender in zijn. De stem van Sanne is immers mooi genoeg.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Sanne en co snel weer even richting het podium in Dynamo. Dit keer een dame die de turbo aan heeft gezet. Power, rauwheid, drive, deze vrouw heeft een boodschap en die ga je meekrijgen of je wil of niet. Xenia Rubinos overtuigt. Ze zingt teksten waarbij ze laat horen hoe hard het leven is. Hoe ze als vrouw behandeld kan worden als een keurig mooi meisje, terwijl de realiteit een andere is. Ze is boos. Is een persoon die je maar beter in haar waarde kan laten. Ze springt het podium op en neer en gaat een paar keer het publiek in die het lastig vinden hoe hiermee om te gaan. Het traditionele Dynamo publiek (als dit al bestaat) had dit geweldig gevonden. Ijzersterk optreden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna weer even de knop om. Verstild pianospel van David Virelles in Meneer Frits. Mooi, rustig subtiel. Genieten, maar op een hele andere manier…

En omdat daar toch het beste vandaan leek te komen vandaag ook nu weer even terug naar Dynamo. Want daar stond alweer de volgende act. No Name. Dit was een lastige. Want om heel eerlijk te zijn vond ik de zangeres achter de toetsen een veel mooiere stem hebben. Klassieke soulstem, prachtig en diep versus de ietwat schreeuwerige stem van rapster Fatima Warner. En om haar leek het te draaien. Ik zou daar de rollen wel eens om willen draaien….

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tussen de bedrijven door nog even een bezoekje aan de Rechtbank met het Ben van Gelder Quintet. Hier was ik echter te kort om echt iets meer over te schrijven, behalve dat het voor mijn gevoel een beetje de New York club style jazz was, goed met een paar verrassende composities.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Voorlaatste act die ik zag was Brandee Younger, in de studentenkapel aan de Kanaalstraat een spirituele plek die perfect aansloot bij haar muziek. Deze prachtige harpiste speelde stukken in de lijn van voorgangster Dorothy Ashby, een vrouw die slechts 1 man in het publiek kende, maar toen de artiesten waarmee zij speelde werden genoemd (oa Earth Wind en Fire) werd een en ander snel duidelijk. Brandee speelt dus niet voornamelijk klassieke stukken, ze blijkt heel veelzijdig. Hierdoor krijg je een hele andere kijk op het gebruik van de harp in de muziek. Zowel bij jazzstukken als soul of pop is ze naadloos in te passen en een uitstekende toevoeging. Maar in deze set zeker. Bijzonder optreden. Misschien wel het beste optreden van de zondag en de verrassing voor mij dit jaar.

Het sluitstuk voor mij dit jaar was Theo Croker. Een trompettist die lastige stukken niet uit de weggaat en het experiment durft te zoeken. Dat zet hij vol overtuiging neer in een strakke set. Prima afsluiter.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat een prima festival was So What’s Next dit jaar! Nederland is weer een jazzstad rijker met een geweldig festival. Volgend jaar 3 dagen, benieuwd welke keuzes dat oplevert.

Deze slideshow vereist JavaScript.

tekst en beeld: maurits van hout

november 8, 2016 0

“So What’s Next” maakt alle verwachtingen waar!

7.11.2016

Wat een feest het afgelopen weekend in Eindhoven! In de vierde editie alweer blijkt het festival in Eindhoven nog steeds een gouden greep. Topjazz verspreid over de stad. Vernieuwende muziek, traditionele jazz, experimentele jazz en al het mogelijke aan mengvormen. Voor het eerst deze keer 2 dagen. Dag 1 in het Muziekgebouw op de zaterdag en dag 2 Downtown verspreid over allerlei vaak verrassende locaties.

Super saturday

In het Muziekgebouw begon de dag met Molino in de foyer. Terwijl het publiek langzaam binnendruppelde had deze band de schone taak de zaak op te warmen voor een mooi jazzweekend. Net zoals het publiek moesten ook zij erin komen. Deze van oorsprong Amsterdamse groep wordt gekenmerkt door veel wisselende stijlen door elkaar en dat was te merken. De muziek was rommelig en fragmentarisch. De zang maakte het mooi donker qua sfeer, maar nooit leek het echt op gang te komen.

Daarna door naar de Grote Zaal, waar Tiggs da Author de opdracht kreeg de zieke Jacob Collier te vervangen. Dat deed ie prima met zijn band. Aardige soul/funky nummers, waarvan sommige covers. Zijn energie was positief. Met de aankondiging dat hij bekend was van een voetbalspelletje kon de zaal weinig en ik ook niet. Hij deed het echter goed, met als hoogtepunt een amusante zaal/zang battle tijdens “Mr. Jackson”.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wandelend door het gebouw kwam ik in de bovenfoyer het Maarten Hogenhuis Trio tegen. Mooie saxofoon ondersteund door bas en drums met prachtige verstillingen. Ondanks de achtergrondruis een prima concert met terecht eromheen een grote schare liefhebbers.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Een etage hoger de Kleine Zaal met spitsafbijter Rudresh Mahantappa en zijn “Bird Calls” programma. Eerder zag ik dit programma in Belgrado waar zijn optreden erg goed was. Ook nu weer een ijzersterk optreden waarbij alle groepsleden ieder voor zich excelleerden. Mooie stukken van Bird goed geïnterpreteerd in hoog tempo. Het duet van Mahantappa met de jonge trompettist was van zeer hoog niveau.

Daarna naar de Grote Zaal waar Laura Mvula een enorme groep wachtenden voor de ingang waar voor hun geld geeft. Rennen naar het podium voor de beste plek vooraan. Het had veel weg van een popconcert. Mvula komt als een diva het podium op. Schitterende roze pumps een kort zwart jurkje en een prachtig witte futuristische draagbare piano. Op haar rug een witte streep. Ergens in de verte doemt een vergelijking met Grace Jones op. Het maakt een optreden net weer iets interessanter. Het nummer “Fly with you” was heel toepasselijk, want ze vertelde haar spullen op de luchthaven kwijt te zijn geweest. Haar piano zat daar in. Er was gelukkig geen man overboord geweest, ze was bereid geweest naakt te spelen voor haar publiek, tot hilariteit van de mensen. Aan het einde van de show start ook zei een interactie met het publiek met een samenzang, dit keer in 5 groepen. Baas boven baas. De meeste nummers van haar zijn mooi en melodieus en haar stem indringend. Ze zet mooie klanksferen neer.

In de Kleine Zaal boven start daarna een prachtig optreden van David Virelles en Marcus Gilmore. Beiden hebben electronica toegevoegd aan hun respectievelijke piano en drums en er worden een prachtige digitale wereld gemaakt. Op de achtergrond schitterende visuals deels gemaakt door Virelles. Het pianospel van Virelles en de prima drums van Gilmore blijven echter wel de rode draad in het concert. Als we de visuals geloven is de muziek vervuld van diepere levensthema’s. Die haalde ik er niet uit. De primeur van dit nieuwe project hier in Eindhoven was echter absoluut de moeite waard.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ofschoon het meestal te druk was in de stadsfoyer Meneer Frits besloot ik het er toch eenmaal op te wagen voor Marcus Strickland. Dat bleek een gouden greep, want zij speelden het dak eraf. Deze groep had minimaal in de Kleine zaal moeten staan, al blijven keuzes lastig. De echte jazz, en daar reken ik dit onder, trekt minder publiek. Maar deze muziek verdient een betere akoestiek. vanwege tijdgebrek slechts een klein deel gezien, maar zeer de moeite waard.

Ibrahim Maalouf liet de mensen in de gangen van de Grote Zaal in extremis wachten. Op het moment dat mensen al dachten aan teruggaan gingen eindelijk de deuren open. Het podium was gevuld met keyboards en muzikanten en we zagen zelfs good old Eric Legnini terug achter 1 van de boards. Ging Maalouf met het programma in Gent deze zomer terug naar zijn Noord-Afrikaanse roots, dit keer stond er een dampende en swingende discomachine op het podium. Natuurlijk speelde Maalouf zijn deuntje uitstekend mee, maar ik hoor liever het andere werk van hem. Dit is mij te commercieel. Het lijkt een interne strijd. Hopelijk wint de muzikant Maalouf.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Colin Stetson. Terwijl de Grote Zaal nog op zijn grondvesten schudde, snel naar boven geslopen voor het concert van Stetson. Deze zaal, waar meestal de wat meer pure jazz geprogrammeerd staat, was bij lange na niet vol.
Als Stetson start met zijn enorme bassaxofoon zie ik mensen kijken “waar gaat dit heen?”
Het lijkt soms een soort didgeridoo met ritmes die je in een trance lijken te brengen. Maar de bas gaat door merg en been. En met electronica verandert het geluid telkens een beetje. Soms onheilspellend. Maar wat een spannende muziek van 1 persoon. En daarna een stuk met een altsax weer met heel veel samplers waardoor het podium vol lijkt te staan met mensen. Stetson is een geniale zonderling. Het gaat niet om het specifieke spel, maar om het totaal. Zijn muziek is een soort van reis zonder het stadium van verveling aan te raken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Mijn slot van de avond was Cory Henry en zijn funk apostelen. Ik kende de muziek niet. En was benieuwd. Het bleek inderdaad heel swingend te zijn en vol energie. Toch deed het me minder dan bijvoorbeeld Stetson of Strickland. Persoonlijke smaak.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De zaterdagavond was zeer geslaagd. Hier en daar iets te lang wachten, maar niet gek als er artiesten hun vliegtuig missen. Aandachtspunten; de toegankelijkheid van Mijnheer Frits Foyer en het eten dat te vroeg op was.

tekst en beeld: Maurits van Hout

november 8, 2016 0

So what’s next zet Eindhoven weer op de jazzkaart komend weekeinde!

1.11.2016 Met topoptredens in het muziekgebouw op de zaterdag en talenten verspreid over allerlei mooie locaties in de stad wordt Eindhoven weer echt een jazzstad.

Eerder bestond het festival slechts uit 1 dag, maar het bleek zo’n succes dat het programma werd uitgebreid.

Grote namen op de zaterdag zijn:

Ibrahim Maalouf, Colin Stetson, Laura Mvula en zeker ook Rudresh Mahantappa die ik vorig jaar nog in Belgrado zag met zijn prachtige “Bird Calls” programma. Ook staan er een aantal Nederlandse topmuzikanten op het podium zoals Joris Roelofs en Maarten Hogenhuis.