Rijswijk, 16.8.2016. Het zit erop! editie 2016 is klaar. Nou ja, bijna klaar want in Antwerpen loopt er nog de expositie 35 jaar Jazz Middelheim. Wat een uitstekend festival dit jaar! Alles zat mee. Veel publiek (21.000 een record), uitstekende optredens en heerlijk weer. Muziek luisteren in een park, genieten in de buitenlucht wat wil je nog meer.
Dag 4 werd begonnen met een interview met het Powertrio. Altijd interessant om te horen wat artiesten mee hebben gemaakt, hoe ze tot samenwerking komen en wat muziek voor hen betekent.
Om half 1 stond Craig Taborn op het programma. Een man en zijn piano meer was er niet, maar de uitstekend uitgevoerde ballads en nooit vervelende improvisaties maakten dat het publiek ademloos luisterde. Vandaag de echte jazzliefhebbers in de tent. Minder maar zeker zo enthousiast.
Daarna het optreden van Dré Pallemaerts één van Belgisch meest gewaardeerde drummers met een geheel eigen stijl. Zijn programma “Seva” voerde hij uit met een aantal topmuzikanten zoals bijvoorbeeld Robin Verheyen (sax) en Nicolas Thys (bas). Bij vlagen was de muziek avontuurlijk en verrassend en leidden improvisaties tot hele mooie passages.
Was het begin van de dag nog even geplaagd door een stroomstoring met de komst van het Powertrio om half 5 was er voldoende energie voor de hele tent.
David Murray op sax, Geri Allen achter de piano en Terri Lyne Carrington op drums speelden vooral stukken van hun album “Perfection”, van rustige nummers tot hele snelle swingende jazz. Vooral Carrington leek vaak de aanjager. Het titelnummer “Perfection” aan het einde was een mooi eerbetoon aan Ornette Coleman.
Tussen de bedrijven door trad vandaag in de Club Stage saxofonist Ben Sluijs op in verschillende samenstellingen. Eerst met Erik Vermeulen, later met een tweetal trio’s en uiteindelijk met zijn kwartet. Verdienstelijk, waarbij voor mij het samenspel met Christian Mendoza en Brice Soniano het meeste kon bekoren.
De afsluiting van het festival op het hoofdpodium was dit jaar echter voor Pharoah Sanders , Joachim Kühn en Zakir Hussain.
En daar waar alles rustig leek te gaan toen Sanders rustig het podium op strompelde als een oude man bleek het tegenovergestelde. Want een uur later stond de oude baas (75) als een gek te swingen op het podium, in eerste instantie rustige moves, maar daarna was ie echt los. Dat swingen deed hij voornamelijk op de muziek van percussionist Hussain die de werkelijke show stal. Of die, beter gezegd, fungeerde als bliksemafleider voor de rustmomenten van de oude baas. Prima optreden, maar het Powertrio genoot mijn voorkeur vandaag.
Jazz Middelheim 2016 is historie.Terugkijkend een prima festival met uitstekende jazz. Uiteraard zijn er kritische geluiden hoorbaar over de programmering, maar eigenlijk is het gewoon heel goed dat er variatie tussen zit, dat er zo af en toe een kennelijk vreemde eend in de bijt is. Optredens als Patti Smith en Einaudi lieten heel veel mensen genieten van muziek en dat is gewoon heel prima. Dat het geen pure jazz is. Who cares? Juist die variatie maakt een festival de moeite waard. Misschien had zelfs een soulzangeres niet misstaan. Maar dat zal misschien volgend jaar het geval zijn. Ik denk dan aan iemand als Chloe Charles.. wat zou dat mooi zijn! Als we alleen maar improvisatiejazz hebben of bebop jazz, dan wordt het ook maar saai. Dus laten we dit festival omarmen. En ook volgend jaar weer genieten in het mooie Park den Brandt.
Tekst en beeld: Maurits van Hout
all rights reserved.
Jazzphotography Holland 
Geef een reactie