29.8.2016 Op 6 september as.gaat in de Openbare Bibliotheek in Rijswijk (Kunstuitleen) een expositie van start met jazzfoto’s van Maurits van Hout. Het betreft foto’s geschoten tijdens de afgelopen tien jaar Gent Jazz. Voor meer informatie:
Mocht u tijdens een bezoek aan de expositie de fotograaf zelf willen ontmoeten, neem dan even contact op via: tel. 06-50624221
22.8.2016. Vandaag kwam het treurige nieuws naar buiten dat Toots Thielemans is overleden. Jean “Toots” Thielemans is 94 geworden. 2 jaar geleden was ik getuige van zijn laatste optreden op Jazz Middelheim. Hij had toen al afscheid genomen, maar kwam tijdens een tribute nog even het podium op. Persoonlijk heb ik hem 2 keer kort gesproken. Opvallend bij Toots was zijn humor. Als hij gefotografeerd werd tijdens een optreden zag het meestal zwart van de fotografen. Toots moest daar eigenlijk wel om lachen. Soms ging ie klikgeluidjes maken. Hij zag de waanzin wel in van allemaal “dezelfde” foto. Toots was altijd vriendelijk naar zijn publiek. Maakte grapjes en speelde tot het niet meer kon. Toots bedankt voor alle lol en je mooie muziek. Ik hou in herinnering al die avonden in Middelheim waar het stijf uitverkocht was en je al die mensen betoverde…. Rust zacht, je hebt het meer dan verdiend!
Rijswijk, 16.8.2016. Het zit erop! editie 2016 is klaar. Nou ja, bijna klaar want in Antwerpen loopt er nog de expositie 35 jaar Jazz Middelheim. Wat een uitstekend festival dit jaar! Alles zat mee. Veel publiek (21.000 een record), uitstekende optredens en heerlijk weer. Muziek luisteren in een park, genieten in de buitenlucht wat wil je nog meer.
Dag 4 werd begonnen met een interview met het Powertrio. Altijd interessant om te horen wat artiesten mee hebben gemaakt, hoe ze tot samenwerking komen en wat muziek voor hen betekent.
Om half 1 stond Craig Taborn op het programma. Een man en zijn piano meer was er niet, maar de uitstekend uitgevoerde ballads en nooit vervelende improvisaties maakten dat het publiek ademloos luisterde. Vandaag de echte jazzliefhebbers in de tent. Minder maar zeker zo enthousiast.
Daarna het optreden van Dré Pallemaerts één van Belgisch meest gewaardeerde drummers met een geheel eigen stijl. Zijn programma “Seva” voerde hij uit met een aantal topmuzikanten zoals bijvoorbeeld Robin Verheyen (sax) en Nicolas Thys (bas). Bij vlagen was de muziek avontuurlijk en verrassend en leidden improvisaties tot hele mooie passages.
Was het begin van de dag nog even geplaagd door een stroomstoring met de komst van het Powertrio om half 5 was er voldoende energie voor de hele tent.
David Murray op sax, Geri Allen achter de piano en Terri Lyne Carrington op drums speelden vooral stukken van hun album “Perfection”, van rustige nummers tot hele snelle swingende jazz. Vooral Carrington leek vaak de aanjager. Het titelnummer “Perfection” aan het einde was een mooi eerbetoon aan Ornette Coleman.
Tussen de bedrijven door trad vandaag in de Club Stage saxofonist Ben Sluijs op in verschillende samenstellingen. Eerst met Erik Vermeulen, later met een tweetal trio’s en uiteindelijk met zijn kwartet. Verdienstelijk, waarbij voor mij het samenspel met Christian Mendoza en Brice Soniano het meeste kon bekoren.
De afsluiting van het festival op het hoofdpodium was dit jaar echter voor Pharoah Sanders , Joachim Kühn en Zakir Hussain.
En daar waar alles rustig leek te gaan toen Sanders rustig het podium op strompelde als een oude man bleek het tegenovergestelde. Want een uur later stond de oude baas (75) als een gek te swingen op het podium, in eerste instantie rustige moves, maar daarna was ie echt los. Dat swingen deed hij voornamelijk op de muziek van percussionist Hussain die de werkelijke show stal. Of die, beter gezegd, fungeerde als bliksemafleider voor de rustmomenten van de oude baas. Prima optreden, maar het Powertrio genoot mijn voorkeur vandaag.
Jazz Middelheim 2016 is historie.Terugkijkend een prima festival met uitstekende jazz. Uiteraard zijn er kritische geluiden hoorbaar over de programmering, maar eigenlijk is het gewoon heel goed dat er variatie tussen zit, dat er zo af en toe een kennelijk vreemde eend in de bijt is. Optredens als Patti Smith en Einaudi lieten heel veel mensen genieten van muziek en dat is gewoon heel prima. Dat het geen pure jazz is. Who cares? Juist die variatie maakt een festival de moeite waard. Misschien had zelfs een soulzangeres niet misstaan. Maar dat zal misschien volgend jaar het geval zijn. Ik denk dan aan iemand als Chloe Charles.. wat zou dat mooi zijn! Als we alleen maar improvisatiejazz hebben of bebop jazz, dan wordt het ook maar saai. Dus laten we dit festival omarmen. En ook volgend jaar weer genieten in het mooie Park den Brandt.
Tekst en beeld: Maurits van Hout
all rights reserved.
Antwerpen, 15 augustus 2016. Dag 3 van Jazz Middelheim was een dag van extremen. In alle opzichten. Zo was het extreem druk (zonder dat dit tot vervelende dingen leidde overigens) extreem zonnig en waren er extremen tussen de optredens.
Zoals gebruikelijk begon de dag met een interview. Dit keer had Ashley Kahn Tutu Puoane en Eric Thielemans voor de microfoon. Ze bleken opvallende overeenkomsten te hebben. Beide muzikanten zijn dyslectisch en voor beiden speelde muziek een opvallende rol in hun jonge leven. Eric Thielemans groeide op in de Marollen (volkswijk in Brussel) Tutu Puoane in een zwart township in Zuid Afrika. Was de muzikale omgeving van Thielemans “knettergek”, in de omgeving van Puoane was je knettergek als je dacht aan muziek gaan maken als beroep. Maar geen muziek maken was voor beiden al jong geen optie.
Aansluitend het eerste optreden. Voor de laatste maal dit festival Avishai Cohen die de dankbare taak had studenten van het conservatorium te begeleiden naar een optreden op het mainstage en uiteraard met ze te spelen. Na een wat aarzelend begin gooiden de studenten alle schroom van zich af en vlogen de solo’s door de tent met tussen de bedrijven door een excellerende Cohen. De stukken die ze speelden varieerden. Van wat ouder werk van Cohen tot zelfs Bach. Niet alles was even goed, maar het was zeer zeker uitstekend wat ze brachten.
Na de studenten tijd voor Tutu Puoane op de clubstage. Een overvolle tent genoot van de prachtige fluwelen stem van Tutu met uitstekende gastmuzikanten uit Nederland zoals bijvoorbeeld Tineke Postma op sax. Bijzondere zangeres.
En terwijl veel bezoekers al aansloten bij de diverse foodtrucks op het terrein stond er meteen alweer iets anders op het programma rond half zes. Jef Neve had weer eens een bijzondere samenwerking. Dit keer een optreden met rapper Typhoon die gedichten voorlas/zong. Boeiende teksten en een leuk contact met het publiek dat tijdens een nummer/gedicht het woord nooit mocht uitspreken. Mooie combi deze heren.
Met op de achtergrond optreden 2 van Tutu Puoane in de clubstage was het daarna heerlijk genieten van het avondeten in het park.
Rond half 8 even iets helemaal anders. Stuff vulde het podium in de mainstage. Al kan ik beter zeggen de tent. Want er was geen ontkomen aan de harde electronische klanken die deze heren door de tent joegen. Een mix van akoestisch en electronisch met een hoofdrol voor drummer Lander Gyselinck. Maar daarmee zou ik de rest tekort doen. Niet alle stukken vond ik even mooi maar de composities zaten strak in elkaar en de muziek was vernieuwend. Jazz of geen jazz.
Inmiddels was daarna de clubstage weer volledig gevuld voor het Rebirth Collective. Een groep van negen topmuzikanten in een mini big band setting met veel blazers. Pittige jazz in mooie arrangementen.
De laatste act van deze avond was helaas niet te fotograferen. Daarom hier geen beschrijving. Zonder beeld geen tekst en andersom.
Al met al een prima dag weer op Middelheim met een onverwacht hoogtepunt in de vorm van de heren Neve en De Randamie (Typhoon).
tekst en beeld: Maurits van Hout
All rights reserved: Maurits van Hout
14.8.2016. Even terugkijken op dag 2 van Jazz Middelheim 2016. Een bijzondere dag, waar de geest van Ornette Coleman leek rond te waren op het festivalterrein. Ornette stond voor vrijgevigheid en delen. Zowel muzikaal als zelfs qua huisvesting. Zo kwamen we althans te weten uit onder andere de jazztalks aan de start van de dag met de zoon van Ornette, Denardo Coleman. Een sympathieke rustige drummer die muziek ook duidelijk in zijn genen heeft.
Maar terug naar Ornette. Delen dus. Ornette hield van delen en gunde anderen hun plek en kansen. Datzelfde zag je bij het eerste optreden van de dag waarbij “artist in residence” Avishai Cohen dit keer optrad met jonge muzikanten die hij de kans gaf in soms snoeiharde rockstukken te excelleren en de rol van de trompet op een andere wijze in beeld te brengen. Dat past in de gedachte van Coleman.
Aansluitend het ICP orchestra met bekende mensen uit de Nederlandse improvisatiescene zoals Ab Baars en Han Bennink. Het was muzikaal zeer goed, zij het soms wat hoogdravend en te ingewikkeld voor de gemiddelde luisteraar. ICP stond vandaag voor de improvisatie en de nieuwe wegen en ook dat was Ornette Coleman.
Daarna een leuk intermezzo. Artiest van de dag op het bijpodium was Eric Thielemans en zijn tweede setting was bijzonder; een drumbattle tegen drummer Billy Hart. Al was er zeker geen sprake van een strijd. In tegendeel; ze zweepten elkaar op naar een hoog niveau. Ook hier; improvisatie ten top.
Terwijl de meeste bezoekers zich nog bekommerden om hun maaltijd was het tijd voor het hoofdgerecht van de dag het Ornette Coleman Tribute. Niemand minder dan zijn zoon Denardo Coleman had een keur aan topmuzikanten samen gebracht voor een mooi eerbetoon aan Ornette. Muzikaal zeer goed met een opvallende rol voor trompettist Wallace Roney Jr. (inderdaad..een zoon van de grote…). Soms werd het iets teveel een kakafonie van geluid met al die blazers, maar het meeste was heel bijzonder. Ornette zal hebben geglimlacht.
En was het daarmee klaar? Nee, Patti Smith mocht de avond afsluiten op het hoofdpodium. Ze was inmiddels alweer een stuk ouder geworden sinds de laatste keer dat ik haar zag (2008) maar muzikaal was er weinig veranderd. En zeker inhoudelijk niet. Het recept was nog hetzelfde . Kritische teksten over de maatschappij en al onze menselijke fouten. Een betrokken gevoelige vrouw die ook een periode huisvesting deelde met Ornette Coleman en vaker op het podium met hem stond. Goed om haar hits weer eens te horen, maar bij Patti Smith heb ik altijd wel op een x moment het gevoel dat het te ver doordraaft als het gaat om hel en verdoemenis. Spugen op een podium zou ze niet meer nodig moeten hebben op haar leeftijd. Het publiek genoot van hits als Gloria en Because the Night en vond het best.
Tekst en beeld: Maurits van Hout
all rights reserved.
Antwerpen, 13 augustus 2016
Na een korte vakantie is het weer tijd voor het volgende jazzfestival. Jazz Middelheim in het prachtige Park den Brandt in de wijk Middelheim in Antwerpen. Dit festival duurt dit jaar een dag langer (vrijdag tot en met maandag) omdat het editie nummer 35 is. Op dag 1 een boeiende start met een interview met artist in residence Avishai Cohen gevolgd door Pascal Schumacher die de ondankbare taak had te spelen voor een nog rustig festival terrein met zijn vrienden. Dat deed hij goed en zijn spel op de vibrafoon was uitmuntend. Aansluitend een uitstekend Marcil Wasilewski Trio dat na een lange toegift en staande ovatie gewoon nog een keer terugkwam op het podium. Uiteraard daarna het optreden van Cohen zelf die met zijn kwartet altijd de uitdaging opzoekt. Klassiek geïnspireerd, maar modern ingesteld. Uiteindelijk natuurlijk de topper van de avond waar iedereen voor kwam. Een bomvol park klapte de handen kapot. Geen plek meer in de tent (zelfs nooduitgangen bezet met stoelen), iedereen genoot muisstil van de prachtige composities van pianist Einaudi. Betoverende filmmuziek. Einaudi bracht het. Het was prima toeven in Park den Brandt op dag 1 van Middelheim 2016.
gezien: Jazz Middelheim dag 1 12-8-2016
Foto’s en tekst: Maurits van Hout
all rights reserved
Kaarten en info Jazz Middelheim: www.jazzmiddelheim.be
Jazzphotography Holland 