17.7.2015. Ook de vijfde dag van Gent Jazz 2015 zit erop. Op deze dag slechts weinig jazz. Maar wel blues, soul en veel gitaren. Vooraf was ik vooral benieuwd naar Gary Clark Jr. en Laura Mvula. Maar zij bracht juist minder dan verwacht. De dag begon met Rhiannon Giddens. Vooraf ingeschat als een aardige zangeres, maar niet meer. Het was verrassing nummer één. Wat een power zette deze tengere vrouw neer op het podium. Ze pakte het publiek in met haar stem en overtuigende presentatie op het podium, liet zien instrumenten te kunnen bespelen en bleek te beschikken over inhoud. Zo zong ze een prachtig nummer over de slavernij dat ze zelf had geschreven (Julie) en nam ze de luisteraars mee naar het verleden. Haar teksten zijn verhalend, haar stem is diep en meeslepend. Ze heeft een enorm bereik en zingt heel gevarieerd. Dan weer is het folk, dan weer country en western en soms ook gospel of jazz. Deze vrouw uit North Carolina is veelzijdig en ik hoop dat we nog veel meer van haar gaan horen. Wat een verrassing om de dag mee te beginnen.
Aansluitend stond Laura Mvula op de planken. Ook zij kwam net als Giddens op blote voeten. De muziek was mooi, meestal ingetogen en vol met soul. Maar het miste iets het leek alsof die vonk, die passie en die hartstocht die Giddens ervoor liet zien en horen er niet was. Of misschien is het een zangeres die in een mooie concertzaal beter tot haar recht komt. De prachtige soulnummers leken allemaal wat vlak. Vooraf had ik me hier meer van voorgesteld. Maar het kan ook gewoon het effect zijn van een heel goed concert ervoor… herkansing graag..
Van de zangeressen op blote voeten naar het gitaargeweld, want Gary Clark Junior stond alweer klaar. Snoeiharde gitaren, een rauwe bluesstem die soms deed denken aan Jimy Hendrix en een drummer die zijn drumkit uit elkaar sloeg. Het was even wennen in Gent, maar goed was het zeker. Persoonlijk heb ik wel een soort van verzadigingspunt na een 25 minuten, maar de gitaarfreaks die speciaal voor hem kwamen gingen uit hun dak. Zelden zoveel luchtgitaren bij elkaar gezien.
De dag werd afgesloten met het gitarenkoppel Rodrigo Y Gabriela die al eerder op het podium in Gent stonden (2012). Deze man en vrouw spelen Gitaar op een manier zoals je weinig hoort of ziet. Ze vervangen eigenlijk alle instrumenten door 2 gitaren en gebruiken de gitaar niet alleen voor solo’s maar dus ook voor ritme instrument. Hun akoestische gitaren hebben het zwaar te verduren want ze spelen totaal verschillende stukken. Van metal tot Paco de Lucia. Ze bewegen continu over het podium en zwepen het publiek op. Op een bepaald moment roept Rodrigo een persoon naar voren om op het podium te komen, het zouden er rond de 50 worden. Ik kreeg hierbij even het gevoel in een soort van kerst samenzang te belanden, maar het viel mee. Het bleek een manier om het verder lege podium wat meer decorum te geven. Voor mij echter is ook dit na een minuut of 20 voldoende, dan heb ik het gehoord en gezien, maar ieder het zijne uiteraard.
Gezien: Gent Jazz Festival dag 5 do 16-7-2015
tekst en beeld: Maurits van Hout
All rights reserved
Jazzphotography Holland 
Geef een reactie