16.7.2015. Gisteren was het tijd voor de tweede week van Gent Jazz. Traditioneel niet meer de pure jazz, maar muziek met raakvlakken aan jazz. Vandaag voornamelijk aandacht voor het hoofdpodium. Was het op “Lady Gaga zondag” al druk, nu waren de stoelen uit de tent en stroomde het terrein uiteindelijk heel goed vol met een hoogtepunt rond het afsluitend optreden van Zaz de Franse “rising star”. De dag begon echter met een optreden van Alice On The Roof. Een pittig jong meisje uit België, maar met heel veel Amerikaanse trekken inmiddels. De muziek was een heerlijke flashback naar de jaren tachtig met een soort van electro-muziek die soms ook aan bijvoorbeeld Anne Clark deed denken. Leuk fris optreden.
Na het “meisje op het dak”, een meisje uit Londen. Andreya Triana, een leuke Engelse meid met een uiterlijk dat deed denken aan Janet Jackson, uit ook weer de jaren tachtig. Haar stem is mooi en diep, haar verschijning stevig. Krachtige houding met prachtige hoge hakken. Overtuigend en de moeite waard om naar te luisteren. Het samplen van haar stem waardoor ze een soort extra stemmen op de achtergrond creëert is niet nodig. Haar stem en verschijning zijn voldoende overtuigend. Extra effecten leiden uitsluitend af. Maar wellicht is dat de popcultuur waarbij iets schijnt te moeten gebeuren op het podium. Desondanks is deze vrouw een absolute aanrader, wat ook bevestigd werd door de lange rijen bij de signeersessie.
De ladies-day ging verder na Triana, want terwijl de tent nog nagenoot van haar krachtig optreden, was het alweer een andere dame die klaar stond. Melanie de Biasio, al eerder aanwezig op dit podium stond klaar. En in vergelijking tot haar eerdere optreden lijkt zij weer verder te zijn gekomen. Haar optreden is nog steeds minimaal met minimale bewegingen op het podium, haar stem en houding lijken nog intenser. Ze zet een intieme, maar ook beklemmende sfeer neer op het podium. Een soort deken van zwaarte. Ze neemt je mee naar een wereld van gevoel, haar wereld. Zwart-wit gedacht kun je stellen dat het veel op elkaar lijkt allemaal, mee eens. Maar wanneer je een hele tent meeneemt en kan onderdompelen in een bepaalde sfeer, doe je het niet slecht. Deze dame is een aanrader in een kleine intieme zaal.
Na Melanie de Biasio was het even wachten op de volgende act. Terwijl het terrein vrijwel volstroomde, was het podium omgetoverd voor ZAZ het fenomeen uit Parijs. Deze jonge dame had namelijk niet alleen haar eigen band en zangers meegenomen, ze had een compleet jeugdorkest een plek gegund op het podium. De start van de show was wervelend.Terwijl er een “jazzy” sound klonk kwam ZAZ (in het dagelijks leven Isabelle Geffroy) op via een trap. Niet statig, maar huppelend en springend met een vrolijke rok en daaronder opvallend genoeg kistjes. Geen bijzondere vrouw om te zien, wel bijzonder in haar enorme energie die ze in haar optreden steekt. Soms waande je in een Can Can tent in de jaren zestig, dan weer juist een jazzpodium. Het waren bekende Franse nummers van onder andere Edith Piaf die de mensen meenamen op golven van herkenning. Haar energie en enthousiasme was geweldig, haar stem rauw en hees en soms wat schreeuwerig. Het lijkt haar persoonlijke missie op een pop-achtige manier de mensen kennis te laten maken met het Parijs en de muziek uit vervlogen tijden. De hype die er rondom deze dame hangt voelde echter wel wat overdreven. Want er moet meer zijn dan enthousiasme en een feest der herkenning. Voor de zaal was dit echter geen punt. Die vonden het prachtig en genoten van een leuk avondje uit.
Vandaag weer Gent Jazz met o.a. optredens van Laura Mvula, Gary Clark Jr., Rodrigo y Gabriela en Rhiannon Giddens. Vooral naar Laura Mvula en Gary Clark Jr. is het uitkijken!
Kaarten zijn nog te koop via: http://www.gentjazz.com/tickets-festival/
tekst en beeld: Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 
Geef een reactie