juli 2015

Gregory Porter sluit Gent Jazz 2015 perfect af!

20.7.2015

Met een perfect optreden heeft Gregory Porter afgelopen zaterdag Gent Jazz in stijl afgesloten. In een bomvolle hoofdtent klapten duizenden hun handen stuk als het ene na het andere prachtige soulnummer de mensen raakte. Nummers als “Be Good”, “On my way to Harlem” en “No love dying” het zijn maar enkele voorbeelden van zijn inmiddels rijke kast met nummers. En er komt weer een album aan. Gregory Porter zag ik voor het eerst in een zaal voor 50 man, daarna voor 200 man en nu voor duizenden mensen en de man is nog steeds even aaibaar. Een grote man met baard en bijzondere verschijning (hij heeft altijd een pet met zijflappen op en laat enkel zijn gezicht vrij). Zijn teksten zijn verhalend en uit het leven gegrepen over de liefde en muziek. Over armoede en schoonheid. Gregory Porter voel je. Daar kom je niet om heen.

Gregory Porter live at gent jazz 2015

Vóór Gregory Porter stonden op het hoofdpodium: Gogo Penguin; een Brits trio met akoestische jazz instrumenten die in een hoogtempo moderne jazz spelen. Vlekkeloos en goed, maar soms ook een beetje zoutloos. Je mist die snerpende gitaar of die ene mooie trompetsolo. Kortom een mooie taart maar zonder slagroom.

GoGo Penguin live at gent jazz 2015

Hierna kwam Snarky Puppy op het podium een negenkoppige Amerikaanse band die furore maakt met een heel gevarieerde set. Meest indrukwekkend was een drumbattle tussen beide drummers, waarbij ze perfect tegelijk speelden. Door alle tempowisselingen en variatie wisten ze het publiek op te zwepen. Merkwaardig genoeg deed het hen niks en reageerden ze niet op het publiek. Het leek autistisch. Leuk gevarieerd optreden, maar er moet wel echt contact met het publiek zijn.

Snarky Puppy live at gent jazz 2015

Oude bekende Neneh Cherry kwam ook nog voorbij vóór de sterke afsluiter op het hoofdpodium. Zij speelde een tweetal bekende hits uit het verleden zoals Buffalo Stance, maar kwam het sterkst over met haar huidige muziek een soort van underground protest muziek die opviel met veel beweging en boosheid. Alternatieve muziek en niet meer dat jonge meisje van begin jaren negentig. Wel vond ik haar stem minder mooi ze leek het bereik van toen niet meer te hebben.

Neneh Cherry live at gent jazz 2015

Gent Jazz 2015 was een geslaagde editie met meer bezoekers dan ooit (38.000) en 5 uitverkochte avonden. Muzikaal waren voor mij de uitschieters Gregory Porter, Bill laswell en Charles Lloyd. Verrassing van het festival van Andreya Triana.

Het vergroten van het terrein (waardoor er een mooie ruimte was rondom de Garden Stage) was een goede vondst. De bar achter de grote tent een mindere want bij de rustige jazzoptredens was het praten achterin heel storend. Ook zou er meer gelet mogen worden op roken in de tent, niet iedereen nam het verbod helaas in acht. Kleine dingen op een verder heel geslaagd festival.

tekst en beeld: Maurits van Hout

juli 20, 2015 0

Gent Jazz dag 6; Van the Man!

18.7.2015. Het was warm en erg druk op de mooie Bijlokesite in Gent. Er was geen kaart meer te krijgen aan de kassa’s en buiten het terrein probeerden meisjes kaarten te kopen van mensen die ze over hadden of zich bedacht hadden. Veel oudere jongeren met een rock and roll uitstraling. Waren ze op Bony King de jonge singer songwriter afgekomen? Of op de inmiddels wel heel fragiele, breekbare Ginger Baker? Het antwoord is nee. Het was Van “the man” Morrison die hoogstpersoonlijk Gent Jazz met een optreden vereerde.

Maar het begon dus met Bony King (Bram Vanparijs) een Gentse singer-songwriter met zijn band. Hij speelde verdienstelijk. Leuke nummers over de liefde en het leven. Zijn stem is ingetogen maar zuiver. Soms is het meer Indie, het andere moment zelfs een beetje Americana.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Inmiddels was het terrein voller en voller geworden en nadat iedereen zijn natje en zijn droogje had genuttigd was het tijd voor Ginger Baker met zijn Jazz Confusion. Deze voormalige rocklegende (Cream met oa. Eric Clapton) houdt zich tegenwoordig bezig met jazz. De man is echter aan het einde van zijn latijn met een chronische longziekte en een geschiedenis van drugsverslavingen. Met een rolstoel arriveert hij bij het podium, om vervolgens plaats te nemen achter één van de mooiste drumkits die ik zag. Hij speelt desondanks nog prima en de muziek is mede door de inbreng van percussie speler Abass Dodoo mooi en afwisselend. Stukken van Charlie Parker, maar ook door hem zelf geschreven stukken zoals het stuk dat ging over zijn vriend die te vroeg overleden was (Jack Bruce). De man kent zelfspot en zegt met een enorme hese stem: “75 but still alive”. Alsof hij zelf het einde ook voelt naderen. Vooralsnog levert hij nog mooie muziek af en dan mag hij wat mij betreft sterven in het harnas.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maar dan, rond half negen, is het dan eindelijk zo ver. Van Morrison betreedt het podium. Om er direct in te knallen met een mooie saxofoon solo in “Celtic Swing”. Hij blijkt goed bij stem, heeft er zin in en houdt zijn niveau vast de hele show. Er komen nummers voorbij met een knipoog naar jazz, zoals “Close enough for jazz”, maar ook nummers uit zijn religieuze periode zoals “whenever god shines his light” en “By his grace”. Het publiek vindt het fantastisch, danst of beweegt mee en kan de meeste nummers letterlijk mee zingen. Het 19e en laatste nummer is “Gloria”. Daarmee komt na dik anderhalf uur een einde aan een uitstekend optreden. Helaas moeten bij Van Morrison de fotografen op een behoorlijke afstand aan de zijkant, dus niet zoveel foto’s en vanuit 1 hoek, maar het geeft een beeld..

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gezien: Gent Jazz 2015 dag 6.

tekst en beeld: Maurits van Hout

juli 18, 2015 0

Gent Jazz dag 5; Verrassingen en gitaargeweld..

17.7.2015. Ook de vijfde dag van Gent Jazz 2015 zit erop. Op deze dag slechts weinig jazz. Maar wel blues, soul en veel gitaren. Vooraf was ik vooral benieuwd naar Gary Clark Jr. en Laura Mvula. Maar zij bracht juist minder dan verwacht. De dag begon met Rhiannon Giddens. Vooraf ingeschat als een aardige zangeres, maar niet meer. Het was verrassing nummer één. Wat een power zette deze tengere vrouw neer op het podium. Ze pakte het publiek in met haar stem en overtuigende presentatie op het podium, liet zien instrumenten te kunnen bespelen en bleek te beschikken over inhoud. Zo zong ze een prachtig nummer over de slavernij dat ze zelf had geschreven (Julie) en nam ze de luisteraars mee naar het verleden. Haar teksten zijn verhalend, haar stem is diep en meeslepend. Ze heeft een enorm bereik en zingt heel gevarieerd. Dan weer is het folk, dan weer country en western en soms ook gospel of jazz. Deze vrouw uit North Carolina is veelzijdig en ik hoop dat we nog veel meer van haar gaan horen. Wat een verrassing om de dag mee te beginnen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Aansluitend stond Laura Mvula op de planken. Ook zij kwam net als Giddens op blote voeten. De muziek was mooi, meestal ingetogen en vol met soul. Maar het miste iets het leek alsof die vonk, die passie en die hartstocht die Giddens ervoor liet zien en horen er niet was. Of misschien is het een zangeres die in een mooie concertzaal beter tot haar recht komt. De prachtige soulnummers leken allemaal wat vlak. Vooraf had ik me hier meer van voorgesteld. Maar het kan ook gewoon het effect zijn van een heel goed concert ervoor… herkansing graag..

Deze slideshow vereist JavaScript.

Van de zangeressen op blote voeten naar het gitaargeweld, want Gary Clark Junior stond alweer klaar. Snoeiharde gitaren, een rauwe bluesstem die soms deed denken aan Jimy Hendrix en een drummer die zijn drumkit uit elkaar sloeg. Het was even wennen in Gent, maar goed was het zeker. Persoonlijk heb ik wel een soort van verzadigingspunt na een 25 minuten, maar de gitaarfreaks die speciaal voor hem kwamen gingen uit hun dak. Zelden zoveel luchtgitaren bij elkaar gezien.

Gary Clark Jr at gent jazz 2015

De dag werd afgesloten met het gitarenkoppel Rodrigo Y Gabriela die al eerder op het podium in Gent stonden (2012). Deze man en vrouw spelen Gitaar op een manier zoals je weinig hoort of ziet. Ze vervangen eigenlijk alle instrumenten door 2 gitaren en gebruiken de gitaar niet alleen voor solo’s maar dus ook voor ritme instrument. Hun akoestische gitaren hebben het zwaar te verduren want ze spelen totaal verschillende stukken. Van metal tot Paco de Lucia. Ze bewegen continu over het podium en zwepen het publiek op. Op een bepaald moment roept Rodrigo een persoon naar voren om op het podium te komen, het zouden er rond de 50 worden. Ik kreeg hierbij even het gevoel in een soort van kerst samenzang te belanden, maar het viel mee. Het bleek een manier om het verder lege podium wat meer decorum te geven. Voor mij echter is ook dit na een minuut of 20 voldoende, dan heb ik het gehoord en gezien, maar ieder het zijne uiteraard.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gezien: Gent Jazz Festival dag 5 do 16-7-2015

tekst en beeld: Maurits van Hout

juli 17, 2015 0

Gent Jazz dag 4.. en het werd drukker..

16.7.2015. Gisteren was het tijd voor de tweede week van Gent Jazz. Traditioneel niet meer de pure jazz, maar muziek met raakvlakken aan jazz. Vandaag voornamelijk aandacht voor het hoofdpodium. Was het op “Lady Gaga zondag” al druk, nu waren de stoelen uit de tent en stroomde het terrein uiteindelijk heel goed vol met een hoogtepunt rond het afsluitend optreden van Zaz de Franse “rising star”. De dag begon echter met een optreden van Alice On The Roof. Een pittig jong meisje uit België, maar met heel veel Amerikaanse trekken inmiddels. De muziek was een heerlijke flashback naar de jaren tachtig met een soort van electro-muziek die soms ook aan bijvoorbeeld Anne Clark deed denken. Leuk fris optreden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na het “meisje op het dak”, een meisje uit Londen. Andreya Triana, een leuke Engelse meid met een uiterlijk dat deed denken aan Janet Jackson, uit ook weer de jaren tachtig. Haar stem is mooi en diep, haar verschijning stevig. Krachtige houding met prachtige hoge hakken. Overtuigend en de moeite waard om naar te luisteren. Het samplen van haar stem waardoor ze een soort extra stemmen op de achtergrond creëert is niet nodig. Haar stem en verschijning zijn voldoende overtuigend. Extra effecten leiden uitsluitend af. Maar wellicht is dat de popcultuur waarbij iets schijnt te moeten gebeuren op het podium. Desondanks is deze vrouw een absolute aanrader, wat ook bevestigd werd door de lange rijen bij de signeersessie.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De ladies-day ging verder na Triana, want terwijl de tent nog nagenoot van haar krachtig optreden, was het alweer een andere dame die klaar stond. Melanie de Biasio, al eerder aanwezig op dit podium stond klaar. En in vergelijking tot haar eerdere optreden lijkt zij weer verder te zijn gekomen. Haar optreden is nog steeds minimaal met minimale bewegingen op het podium, haar stem en houding lijken nog intenser. Ze zet een intieme, maar ook beklemmende sfeer neer op het podium. Een soort deken van zwaarte. Ze neemt je mee naar een wereld van gevoel, haar wereld. Zwart-wit gedacht kun je stellen dat het veel op elkaar lijkt allemaal, mee eens. Maar wanneer je een hele tent meeneemt en kan onderdompelen in een bepaalde sfeer, doe je het niet slecht. Deze dame is een aanrader in een kleine intieme zaal.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Melanie de Biasio was het even wachten op de volgende act. Terwijl het terrein vrijwel volstroomde, was het podium omgetoverd voor ZAZ het fenomeen uit Parijs. Deze jonge dame had namelijk niet alleen haar eigen band en zangers meegenomen, ze had een compleet jeugdorkest een plek gegund op het podium. De start van de show was wervelend.Terwijl er een “jazzy” sound klonk kwam ZAZ (in het dagelijks leven Isabelle Geffroy) op via een trap. Niet statig, maar huppelend en springend met een vrolijke rok en daaronder opvallend genoeg kistjes. Geen bijzondere vrouw om te zien, wel bijzonder in haar enorme energie die ze in haar optreden steekt. Soms waande je in een Can Can tent in de jaren zestig, dan weer juist een jazzpodium. Het waren bekende Franse nummers van onder andere Edith Piaf die de mensen meenamen op golven van herkenning. Haar energie en enthousiasme was geweldig, haar stem rauw en hees en soms wat schreeuwerig. Het lijkt haar persoonlijke missie op een pop-achtige manier de mensen kennis te laten maken met het Parijs en de muziek uit vervlogen tijden. De hype die er rondom deze dame hangt voelde echter wel wat overdreven. Want er moet meer zijn dan enthousiasme en een feest der herkenning. Voor de zaal was dit echter geen punt. Die vonden het prachtig en genoten van een leuk avondje uit.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vandaag weer Gent Jazz met o.a. optredens van Laura Mvula, Gary Clark Jr., Rodrigo y Gabriela en Rhiannon Giddens. Vooral naar Laura Mvula en Gary Clark Jr. is het uitkijken!

Kaarten zijn nog te koop via: http://www.gentjazz.com/tickets-festival/

tekst en beeld: Maurits van Hout

juli 16, 2015 0

Gent Jazz dag 2 en 3; van de studenten van Mark Turner tot de grollen van Lady Gaga..

13 juli 2015. Het eerste weekend van Gent Jazz zit erop. Na een prima vrijdag volgden een zaterdag en zondag met hoogtepunten en veel prachtige muziek. Zo waren er allereerst de studenten begeleid door Mark Turner die lieten zien al af te kunnen wijken van de regels en de papieren en muziek tot leven kunnen brengen. Er was een “grumpy old man” Charles Lloyd, die boos van het podium liep.. maar wat speelde hij goed daarna… En op zondag onder andere een vlekkeloze maar ietwat saaie Bill Charlap gevolgd door Lady Gaga en Tony Bennett de oude crooner die mensenmassa’s en excentrieke jongelingen op de been brachten naar de Bijloke terreinen in Gent… een terugblik in beelden.Helaas geen beelden van Lady Gaga, misschien later nog…Review elders volgt sowieso nog.

Abdullah Ibrahim tijdens Gent Jazz 2015

Charles Lloyd tijdens Gent Jazz 2015

Flik Flak met Mark Turner tijdens Gent Jazz 2015

Yuri Honing tijdens Gent Jazz 2015

Toine Thys Trio tijdens Gent Jazz 2015

Bill Charlap Trio tijdens Gent Jazz 2015

Michel Bisceglia tijdens Gent Jazz 2015

Stephane Belmondo Trio tijdens Gent Jazz 2015

sfeer op lady gaga avond gent jazz 2015

Foto’s en tekst: Maurits van Hout

juli 12, 2015 0

Gent Jazz 2015 gestart met gedurfd programma!

11 juli 2015. Gent Jazz 2015 is gestart met een uitdagend programma. Niet met grote namen die een breed publiek trekken, maar juist veel improvisatie met muziek voor mensen die al beter thuis zijn in de jazz. Ook de opbouw van de dag was prima. Vond ik het begin met Keenroh XL iets te veel in de experimentele fase zitten en te weinig lijn bevatten, het einde van Bill Laswell met zijn combi band was uitermate spannend en een voorbeeld van hoe mooi fusion kan zijn. De strakke bas van Laswell (wel iets te hard heren technici!) als dragende factor voor opzwepende jazz met Afrikaanse ritmepatronen, aangevuld met uitstekende trompetsolo’s. En daarmee was het nog niet klaar. Voor de die-hards onder ons was er nog een prima optreden in de garden stage van het trio Reijseger, Fraanje, Sylla, waarbij ook de combi Afrikaanse muziek en jazz de moeite waard was. De verplaatsing van de garden stage naar een aparte eigen plek op het terrein lijkt een succes. Daarmee was de eerste dag er puur één voor liefhebbers en is Gent Jazz 2015 prima gestart. Hieronder een aantal beelden… later meer…

Bill Laswell tijdens Gent Jazz 2015

David Virelles trad tijdens Gent Jazz meerdere malen op in de Garden Stage met zijn Project Mboko

Kris Davis tijdens Gent Jazz 2015

jack Dejohnette tijdens Gent Jazz 2015

juli 11, 2015 0

Nationale Jazzdag 2015 een terugblik in beelden..

Op 26 en 27 juni 2015 vond weer de Nationale Jazzdag plaats in Rotterdam. Op de 26e bezocht ik de showcases. Omdat veel tegelijkertijd geprogrammeerd stond op verschillende locaties, moesten er keuzes gemaakt worden. Hierbij een deel van de beelden als terugblik. All photos copyright mauritsvanhout.