25.10.2014. Although there were press conferences and a short show on wednesday, the official start of Jazz Belgrade 2014 for the audience was yesterday in Belgrade’s Dom Omladine the Youth Center organizing and hosting the festival so many years. Last night brought of course speeches and a look back but it also had the opening concert.
The opening speeches of the director of Dom Omladine and some former festival directors were greatly supported by a slideshow of great moments throughout the 30 years of Jazz Belgrade. Like unique photos and videos of Miles Davis in Belgrade.
Ok. Enough history. This years edition started with a show of the Max Kochetov Quartet, a Serbian Ukraine Quartet lead by Max Kochetov an excellent saxophone player.
Modern jazz, good vibes and an excellent young bass player. Lots of improvisations. Good start.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Was the first concert seated with a full hall, the next concert was without seats and even more people entered the Danilo Perez concert. Nobody could get in or out. In some moments it looked like a popconcert. For me it was distracting since the quiet intermezzos in the music need a quiet place to listen and feel the music coming to you instead of trying to get a normal place to listen. But considering the concert of the Danilo Perez trio it is possible to say a few things. There was the incredible vibe of Brian Blade behind the drums, always pushing the band to a higher level. But as a whole the group sometimes seemed to be playing hasty and Perez was hitting the pianokeys hard and less subtile as he can do. It seemed as if how more people were in the room, the more the musicians turned into themselves, making less contact. I heard them playing better.
Deze slideshow vereist JavaScript.
But the following artist finally made this evening a succes. In the different room upstairs there was the concert of Nils Petter Molvaer and Laurens von Oswald. In this seated room the quality of listening was back and the music was interesting. Molvaer is always trying to get new sounds, to create atmospheres by mixing normal instruments like his trumpet with computer created sounds. But always with a rhythm that shows a direction though never being dull. The combination with “soundmachine” Von Oswald is a good one, since Molvaer has more time to give attention to his interesting trumpet sounds.
22.10.2014. The 30th edition of Jazz Belgrade has started with an official kick off last night in the Belgrade Casino. On friday the main concerts will start and here you will find reviews and photos about Jazz Belgrade. To get already in the mood for friday; a small flashback of the last 2 years, enjoy it!
20.10.2014. Met een hightea voor pers en genodigden en prachtig pianospel tussendoor presenteerde Jef Neve afgelopen vrijdag in het prestigieuze Amstelhotel in Amsterdam zijn eerste solo-cd genaamd “One”. Onlangs nog vierde Jef Neve zijn tiende verjaardag met zijn trio. Nu was het dus tijd voor een solo-cd. En wat voor één! Niks is aan het toeval overgelaten, want met behulp van een grote naam op luidsprekergebied (Bowers en Wilkins) is het Neve gelukt de CD grotendeels op te nemen in de wereldberoemde Abbey Roadstudio’s waar ook de Beatles een basis legden voor vele successen. “Het was de bedoeling een geluid op te nemen dat de werkelijkheid van de piano het dichtste benadert”, aldus Neve. En terwijl de ene na de andere bijzondere kop thee voorbij komt, speelt Neve een aantal stukken. Met soms bijzondere verrassingen zoals ” We zullen doorgaan” van Ramses Shaffy, geschreven naar aanleiding van een documentaire die Neve over hem zag. Een nummer dat je weet te raken met de subtiele klanken zoals Neve die kan produceren en de intensheid die we kennen van Ramses Shaffy, Of zijn eigen versie van “Formidable” het recente succesnummer van Stromae. Een man die Neve bewondert vanwege zijn grote samenbindende factor. Neve vindt zichzelf dan ook geen Vlaming, maar bovenal Belg.
Neve speelt de stukken met veel passie, weet de toetsen telkens weer anders te raken met de energie die nodig is voor die specifieke noot. Het is boeiend Neve te zien, maar vooral te horen spelen. Zijn hang naar perfectie en de daarbij horende keuze voor deze bijzondere samenwerking met Bowers en Wilkins laat zien wie Neve is. Maar dat is niet alles, Neve is een gevoelsmens. Deze cd was een hartewens. Een gevoel wat zo lang bij hem leefde. Hij wilde zich blootgeven en doet dit inderdaad met deze cd. De mens Neve is voelbaar in de muziek. Achteraf had ik een kort interview met Jeff Neve en vroeg hem een paar zaken:
Waarom het Amstelhotel?
Neve: “Het is een plek met sfeer traditie en de grandeur die horen bij muziek met technische perfectie en muziek hoort in een bepaalde sfeer geluisterd te worden”.
Waarom nu pas een soloplaat?
Neve: “Het gevoel de plaat te willen maken had ik al veel langer, maar ik was er nog niet aan toe. Nu vielen alle stukjes op zijn plaats en moest het gebeuren.”
Hoe ziet de toekomst eruit?
Neve: “Er staan momenteel optredens gepland tot oktober 2015 en we kunnen dus volop aan de bak, nu eerst binnen Europa, straks ook Azië”.
Ga je met deze cd een ander publiek aanboren?
Neve: “Dat zou kunnen, maar is niet de intentie”.
CD-presentatie Jef Neve “One” in Amstelhotel Amsterdam dd. 17-10-2014.
13.10.2014. alweer 2 weken geleden was het dat het Bart van Lier trio op het podium stond van U jazz in Utrecht. Plaats van handeling was het inmiddels beruchte Mirliton theater in Hoog Catharijne. Nog even overigens want de organisatie maakte bekend te gaan verhuizen naar het nieuwe Muziekcentrum Vredenburg. In een goed gevulde zaal was het voor de pauze vooral genieten van de solo’s van Van Lier, één van de beste trombonisten van Nederland. Met de degelijke Ruud Ouwehand op bas en de soms wat uitdagende Peter Nieuwerf op gitaar een prima set. Het echte vuurwerk kwam echter net na de pauze. Op het kleine podium werd snel een stoel bijgeschoven voor trompettiste Ellister van der Molen die momenteel hard aan de weg aan het timmeren is. Van der Molen en Van lier startten direct met een paar prachtige stukken waarin ze elkaar maximaal gingen uitdagen. En ondanks dat ze eigenlijk nauwelijks van tevoren hadden geoefend en dus van een ingespeeld geheel geen sprake was, spraken ze elkaars taal. Het leek prima te passen en de improvisaties waren spannend om naar te luisteren. Ze vulden elkaar perfect aan. Daarna uiteraard nog meer stukken en solo’s maar dat haalde het niet meer bij de start van de tweede set. Het zou mooi zijn om daar meer van te horen.
Peter Nieuwerf
Ruud Ouwehand
Bart van Lier
Bart van lier
Ellister van der Molen (r)
Van der Molen en Van lier (r)
Ellister van der Molen
gezien: Bart van Lier Trio feat. Ellister van der Molen in Mirliton Utrecht (U-Jazz)
1 oktober 2014. Op 19 en 20 september 2014 werd in Uden het Late Summer Jazzfestival in Uden gehouden. Een nieuw festival met een grote ambitie. Het moet een jaarlijks terugkerend festival worden en gelet op de line-up leek het ons een goed idee om eens te gaan kijken bij deze eerste editie. Fotografe Liesbeth van Asseldonk kwam terug met de volgende beelden en een kort verslag. Geniet nog even na.
Het festival werd gehouden in het Theater Markant in Uden op in totaal 4 locaties: de theaterzaal, de lounge, het jazzcafe en de evenementenzaal. Op beide avonden was de publieke belangstelling prima, op de zaterdagavond iets drukker. Qua sfeer en akoestiek een prima keuze om hier een festival te houden. De line up was goed. Goede Nederlandse namen die de moeite waard waren en een paar zogenaamde “jonge honden” zoals The Cool Quest. In de programmering veel variatie. Verrassende ingetogen pianomuziek van Michiel Borstlap, swingende bigbands, tributes, soloartiesten met veel variatie, uitstekende zangeressen zoals Ntjam Rosie en Shirma Rouse en Elizabeth Simonian.
De vrijdag-avond begon voor mij met New York Round Midnight: een voorstelling met elf toonaangevende Nederlands musici. Het programma voor deze voorstelling is volledig in de sfeer van de jazz en swing periode van de vorige eeuw. Levensverhalen van o.a Louis Armstrong, Billy Holiday en Frank Sinatra worden afgewisseld met muziek uit die tijd. Deborah Carter en Paul van Kessel namen de zang voor hun rekening, en het geheel werd aan elkaar gepraat door Koen Schouten (voormalig jazz-jouralist van o.a de Volkskrant). Een voorstelling die zeker de moeite waard is als je van jazz-muziek en mooie verhalen houdt.
Deze slideshow vereist JavaScript.
In de lounge speelde CaboCubaJazz ondertussen Latin-Jazz voor de liefhebbers. De groep ontstond in 2009 als gelegenheidsproject maar groeide uit tot een volledige band met een repertoire dat de moeite van het beluisteren waard is, maar waar ook prima op te dansen is.
CaboCubaJazz trad op in de lounge op vrijdagavond.
Snel door naar de evenementenzaal waar de Tribute to Miles Davis al begonnen was. Een prachtig optreden met o.a trompettist Michael Varenkamp en zangeres Ntjam Rosie. Naast de mooie klanken zorgde een live vj op het podium voor indrukwekkende beelden die de muziek versterkten: een geweldige combinatie!
Een Vj ondersteunde het tribute met schitterende beelden waardoor de sfeer van toen werd opgeroepen.
zangeres Ntjam Rosie voegde een plezierig stemgeluid toe aan Tribute to Miles Davis
Michael Varekamp zette een prima set neer tijdens het Tribute to Miles davis
Aansluitend in het Jazzcafe een prima optreden van Ilja Reijngoud met zangeres Elizabeth Simonian. Eerder door ons beschreven tijdens hun optreden in Theater Dakota.
Ilja Reijngoud en Elizabeth Simonian.
De enthousiaste “jonge honden” van The Cool Quest tijdens hun optreden in de Lounge:
Deze slideshow vereist JavaScript.
Tribute to Ray Charles door Frank Montis & band:
Sven Hammond tijdens het Tribute to Ray Charles
Na dit swingende optreden was het tijd voor ‘verstilling’ in de theaterzaal. Michiel Borstlap kreeg hier in zijn eentje de zaal muisstil. Zo stil dat zelfs de fotografen nauwelijks durfden te knippen, omdat het geluid van de sluiter al storend was:-). De geluiden die uit zijn vleugel kwamen gingen van dromerig tot percussief, en er waren zelfs momenten dat het even op gitaarspel leek.
Michiel Borstlap zette een uitstekend optreden neer.
Marcel Schimscheimer en friends sloten de avond af in de evenementenzaal.
De zaterdag begon prima met The Soulsnatchers in de Lounge. Frisse funky music met voldoende enthousiasme.
The Soulsnatchers speelden verdienstelijk in de Lounge.
Daarna was het tijd voor een optreden van The Jazz Orchestra van het concertgebouw: een kwalitatief heel hoogstaand optreden met veel ruimte voor solo’s in de sax-sectie.
In de evenementenzaal daarna het Tribute to Stevie Wonder met onder andere Shirma Rouse (lees ook op deze site over haar optreden op Laren jazz). Een prima tribute, waarbij het publiek gevraagd werd mee te doen. Niet gek bij een artiest met zoveel wereldhits. Ook hier weer een grote rol voor Shirma Rouse.
Shirma Rouse
In het Jazzcafe Erwin Hoorweg met Esther Hart.
Snel weer naar de evenementen-zaal waar het optreden van de Jazzinvaders en Azymuth plaatsvond. De Jazzinvaders nodigden de samba/funk jazz sensatie uit de jaren 70 uit om met hen de studio in te gaan en een aanntal concerten te doen in Nederland. En dit was er een van. Alleen voor de ‘pandeiro’-solo was dit optreden het bezoeken al waard. Prima rol voor zangeres Lilian Vieira.
Lilian Vieira
In de concertzaal brachten Mike Bodde en Cor Bakker (aangevuld met saxofonist Tom Beek) een programma met verhalen over idolen en muziek. En natuurlijk bleef het niet bij verhalen maar was er ook veel muziek te horen. Omdat het optreden veel later begonnen was dan aangegeven verlieten echter veel mensen al eerder de zaal om ook nog een deel van het optreden van New Cool Collective te kunnen horen. Jammer want daardoor kreeg het optreden niet de aandacht die het verdiend had.
En als waardige afsluiter: New Cool Collective. Het was voor mij al weer een tijdje geleden dat ik ze voor het laatst live gehoord had, maar het swingde als vanouds. Na het laatste nummer (met een geweldige drumsolo van Joost Kroon), vroeg het publiek dan ook om een toegift.
Late Summer Jazz zorgde voor een heerlijk einde van de zomer! Tot volgend jaar.
1 oktober 2014. Alweer even terug (13 september) stond Benjamin Herman in Lantaren Venster in Rotterdam. Of het aan de korting op de entree lag (er was een groot cultuurweekend in Rotterdam; 24 uur cultuur) weet ik niet, maar de zaal was uitverkocht. Door de jaren heen mocht ik Benjamin Herman al heel wat keren fotograferen en ik heb dan ook besloten dit alleen nog maar te doen als er iets nieuws te melden was. Dat was dit keer het geval want Benjamin trad op met zijn trio aangevuld met Daniel von Piekartz waarmee hij het album “Trouble” heeft opgenomen. 1 vervanging; op de bas Thomas Rolff van Bruut! in plaats van Ernst Glerum die verhinderd was.
Gelet op bovenstaande zou je kunnen denken dat Benjamin Herman niet de moeite waard is, maar niets is minder waar. Benjamin Herman zoekt telkens naar nieuwe wegen en nieuwe samenwerkingen. Dit keer de samenwerking met “jonge hond” Daniel von Pieckartz die hij uit het Amsterdamse circuit kent. Geen klassieke jazzstandards, maar juist funk, soul en pop. Von Pieckartz, een perfecte ADHD-er achter de piano nam regelmatig brutaal de leiding en wist met zijn songs het publiek wel te raken, aangevuld met prima pianospel. De jazzsound van Herman en co werd hierdoor soms naar de achtergrond verdrongen, waardoor het een heel levendig optreden werd. Stukken van Mancini, maar ook van JJ Cale of Sly Stone (Walking in my baby’s name) kwamen voorbij met een prima zangpartij van Von Pieckartz. Het trio wist dit prima aan te vullen en pakte de regie met solo’s terug waar nodig en excelleerde in bijvoorbeeld het uptempo “Curacao”. Herman deed uiteraard zijn ding, op een uitstekende manier zoals we kennen van hem. Voor de pure jazzliefhebbers zal het wellicht wennen zijn geweest, maar het applaus was er niet minder om.
Herman en co lieten echter zien hoezeer jazz eigenlijk vertegenwoordigd is in allerlei stromingen en door een en ander met elkaar te mengen ontstaat er een mix die jazz uitermate toegankelijk maakt voor een groter publiek. Niet in de minste plaats door de humorvolle stijlkikker Herman himself.
Daniel von Piekartz
Benjamin Herman
Benjamin Herman met achter hem invaller bassist Thomas Rolff.
Benjamin Herman trad op met zijn trio aangevuld met Daniel von Piekartz.
terwijl drummer Joost Patocka zijn solo speelt kijkt de rest toe.
na afloop nemen Daniel von Piekartz, Thomas Rolff, Joost Patocka en Benjamin Herman het applaus in ontvangst.
Gezien: Benjamin Herman Trio met Daniel von Pieckartz in Lantaren Venster Rotterdam, 13-9-2014.
Jazzphotography Holland 