14 juli 2014. Dag 1 Gent Jazz 2014 donderdag 10 juli 2014
Manu Katché en co gaven de donderdag een perfecte afsluiter
Startact op de donderdag was het Labtrio, een enthousiast gezelschap jonge muzikanten met onder hen Lander Gyselinck. Ondanks zijn jonge leeftijd wist Gyselinck al vaak te overtuigen, zo speelde hij onder andere in New York al met John Zorn. Het trio, met pianist Bram De Looze en bassiste Anneleen Boehme, zorgde voor spannende stukken meteen aan het begin van de donderdag. Ze spelen sinds 2007 samen en passen goed bij elkaar. Alledrie durven ze oude stukken nieuwe invullingen te geven en tegelijkertijd met nieuwe stukken openingen te forceren. Mooi is het klankenspel dat ze samen perfect beheersen. Helaas stonden ze erg vroeg geprogrammeerd waardoor het voor veel bezoekers te vroeg kwam.
Na het Labtrio was het de beurt aan Kellylee Evans, een mooie slanke, donkere verschijning met een stem die vergeleken wordt met Erykah Badu of Lizz Wright. Als je dit soort dingen leest, dan ga je onbewust vergelijken en dat moet je eigenlijk niet doen. Immers dat haalt de authentieke beleving eraf. Gek genoeg covert ze ook weer een groot aantal bekende nummers waardoor ze eigenlijk zelf wel vraagt om vergelijking. In ieder geval slaagde ze erin het aanwezige publiek enigszins op te warmen en op te vrolijken, iets waar het miezerige weer echt om vroeg. Haar stem is krachtig en hiermee kan ze wat mij betreft uitgroeien tot een gevestigde waarde.
Aansluitend werden de SABAM Jazz Awards uitgereikt. Sabam, het equivalent van de Nederlandse Buma Stemra keert jaarlijks een bedrag van 5000 euro uit aan aanstormend jazztalent en 10.000 euro aan een gevestigde waarde in de jazz. Dit jaar gingen de prijzen naar trompettist Bart Maris als gevestigde waarde en talent pianist Seppe Gebruers. Daarnaast kreeg fotograaf Jos L Knaepen de muzeprijs voor zijn verdiensten voor de jazz.
Na deze prijsuitreiking de naam waar toch velen voor kwamen: Bobby McFerrin die met zijn “Spirityouall” programma iets nieuws bracht. Niet de klanken die we kenden van “Don’t worry be happy”, of de rustige jazzynummers maar iets anders. Een optreden met verrassingen zoals bijvoorbeeld het bluesnummer ‘Psalm 25:15″. Juist in dit soort nummers haalt McFerrin de intensiteit die nodig is. Ondanks dat Mcferrin op het podium een erg rustige indruk maakte en zittend op een kruk regelmatig tussendoor een kop thee dronk wist hij uiteindelijk toch de mensen mee te nemen op een muzikale reis vol spiritualiteit. Het was even wennen, maar uiteindelijk toch zeker de moeite waard.
Tussen de bedrijven door trad in de Garden Stage als main act Zara McFarlane op. Een vrouw met een prachtige diepe volle stem, die zowel met jazzstandards als prachtige soulnummers uitstekend uit de voeten kan. Ik zou deze vrouw (die voor mij nu al de ontdekking van het festival is) graag eens op een groter podium zien, want deze stem gaat er zeker komen!
Andere Garden Stage acts waren: Blackflower en Jukwaa.
De afsluiter van dag 1 was echter muzikaal het hoogtepunt en dus buitengewoon goed geprogrammeerd.
Drummer Manu Katché, (bas)gitarist Richard Bona, pianist Eric Legnini en saxofonist Stefano di Battista brachten namelijk een zeer strakke set van uptempo jazz waarin de ene na de andere solo over het podium vloog en men elkaar uitdaagde om iets moois neer te zetten. Geen pure klassieke jazz, niet uitsluitend bop, maar verfrissende klanken die van bijna blues liepen tot prachtige wereldmuziek. Iedere muzikant had zijn eigen inbreng in de richting van de muziek en uiteindelijk bleek het telkens weer een meeslepend geheel zonder dat de heren op een foutje te betrappen waren. Ingespeelde topmuzikanten die lastige composities smeedden tot iets bijzonders. Uniek concert.
gezien: Gent Jazz donderdag 10 juli 2014
tekst: Maurits van Hout
Beeld: Maurits van Hout, tenzij anders vermeld.
all rights reserved Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 
Geef een reactie