15.6.2014. In hetzelfde weekend als Jazz Middelburg stond Jazz in Duketown op het programma in Den Bosch. Fotografe Liesbeth van Asseldonk zag op de zondag goede optredens van Eric Vloeimans met de Jan Akkermanband, een super enthousiaste band Koffie, het Rembrandt Frerichs Trio met accordeonist Frode Haltli en het Crescent Double Quartet met prachtige strijkers. In zijn tour langs Nederlandse steden mocht uiteraard ook Larry Graham niet ontbreken. Toen hij in Den Bosch op het podium stond scheen de zon nog. Een beeldverslag:
Gezien: Jazz in Duketown, beelden: Liesbeth van Asseldonk
11.6.2014 Op de laatste dag van Jazz Middelburg was het hopen dat het droog bleef, gelet op de extreme weersomstandigheden die voorspeld waren. De meeste bezoekers waren voorbereid op het ergste, maar het bleek allemaal mee te vallen. Het eerste optreden was voor Tineke Postma en haar kwartet. Tijdens hun optreden begon de eerste regen te vallen, maar mede door fantastisch blazen van Postma was dit buitje snel weg. Dat Postma inmiddels een gerenommeerde ster aan de internationale jazzhemel is bleek ook vanmiddag. Ondanks dat er nog niet heel veel publiek was speelde Postma sterk. Het hele kwartet was nauwelijks op een foutje te betrappen. Prachtige overgangen en mooie ritme wisselingen zorgden voor een optreden dat stond als een huis.
Het Tineke Postma kwartet live op jazzfestival Middelburg.
Toen Postma en haar kwartet via de zijkant het terrein alweer verlieten was inmiddels de Larry Graham storm gearriveerd. Inmiddels geen stoelen meer te bekennen op het plein waardoor Graham zijn favoriete opkomst kon maken; spelend door het publiek. Het zou een legendarisch optreden worden. De regenbui die er echter nu aankwam was veel zwaarder en vroeg om meer reactie. Die kwam er. Want toen de voorste rijen al swingend zo langzamerhand drijfnat waren besloot Graham dat het genoeg was. Hij ging nadrukkelijk naar boven wijzen met het verzoek toch echt te stoppen met de regen. “I can’t stand the rain!” Dit uiteraard onder het genot van zijn legendarische spel op de basgitaar en zijn stem die iedereen meesleept. Het duurde even, maar Graham wist de regen te stoppen en de harten van het publiek te winnen in Middelburg. Niks was Graham te lastig, aan het einde van de show mochten mensen hun kinderen meenemen het podium op en toen de show werd afgesloten met de kreet “Dance to the music”, als referentie aan zijn verleden in Sly and the Family Stone, kon Graham en zijn Central Station niets anders doen dan een ruime toegift spelen. Topafsluiter van een goed festival dat meer publiek verdient.
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Larry Graham live op Jazzfestival Middelburg 2014
Gezien: Larry Graham en Tineke Postma kwartet live op Jazzfestival Middelburg.
Tekst en beeld: maurits van hout all rights reserved.
09.06.2014. Het recept: een heerlijk pinksterzonnetje, lekker eten en drinken, gezellige terrasjes en niet te vergeten; kwalitatief een goed jazzprogramma. Het Internationale Jazzfestival Middelburg is ook dit jaar weer de moeite waard! Op zaterdag waren de hoofdacts Phronesis en de Courtney Pine Band, gisteren waren de hoofdacts het Carla Bley Trio, Jungle by Night, het Michiel Borstlap Trio en José James en vandaag is het de beurt aan het Tineke Postma Kwartet en de afsluiter: Larry Graham en Graham Central Station.
Phronesis, foto: copyright Marc MachielseCourtney Pine, foto copyright Marc Machielse
Carla Bley startte op zondag met haar trio. Deze Amerikaanse pianiste op leeftijd zette met haar trio een uitstekende set neer. Geen spectaculaire uptempo muziek, maar prachtige rustige stukken die ervoor zorgden dat mensen heerlijk konden genieten op het zonovergoten plein. Alles aan Bley laat zien dat ze een perfectioniste is. De noten van het trio waren perfect op elkaar afgestemd en ze was eigenlijk niet op foutjes te betrappen. Voor niet-jazzkenners een vrij onbekende naam, voor de insiders een grote naam en dat kon je zien. Mensen die de muziek kenden genoten oprecht en dat was mooi om te zien. Verwacht van Bley geen royale praatsessies met het publiek. Ze doet haar ding en dat is perfect. Maar na een kort afscheid is het dan ook voorbij. Bijzonder optreden met iets te weinig publiek. Wellicht had ze in de avond kunnen staan.
Carla Bley live at Jazz Middelburg. Copyright Maurits van Hout
Carla Bley live at Jazz Middelburg. Copyright Maurits van Hout
Carla Bley live at Jazz Middelburg. Copyright Maurits van Hout
Aansluitend stonden de jonge honden van Jungle by Night klaar om met Middelburg een feestje te bouwen. Opzwepende funky jazzmuziek met heerlijke percussie- en blaassolo’s. Zij kregen de handen op elkaar en voor je het in de gaten had stond het plein te swingen. Of het muzikaal allemaal even zuiver was is punt twee, maar het leek of het publiek er klaar voor was na de ingetogen set van Carla Bley. Leuke festivalband.
Na Jungle by Night was het tijd voor Michiel Borstlap en zijn trio. Borstlap had er die dag al 4 optredens opzitten, zo meldde hij het publiek, alsof het een excuus was om rustig aan te beginnen met een zware zonnebril op. Na die periode van bijkomen ging echter de zonnebril af en daarmee gingen ook de remmen los. Het laatste deel van dit optreden was absoluut goed en Borstlap trok de noten in een hoog tempo uit zijn piano. Samen met zijn uitstekende bassist Boudewijn Lucas en solide drummer Erik Kooger sloot hij de middag goed af.
Michiel Borstlap Trio. copyright maurits van hout
Na de maaltijd was het tijd voor José James en zijn inmiddels steeds ruimere band (dit keer ook met zangeres). Het plein was inmiddels goed gevuld en de stoelen waren grotendeels verwijderd waardoor er ruimte was om te swingen en dichter bij het podium te komen. James zette een prima set neer, maar ook hier bleek gek genoeg het afzetten van de zonnebril ook te zorgen voor een energie impuls en kregen we de uitstekende stem van James te horen met de krachtige uithalen die hem de status brachten die hij inmiddels heeft. Zijn muziek is dan weer jazzy, dan juist weer veel meer soul. Het maakt een optreden nooit saai en het was na die matige start dus uiteindelijk gewoon het beste optreden van de dag. Prima programmering dus.
José James live at Jazz Middelburg 2014, copyright mauritsvanhout
04.06.2014. Afgelopen zaterdag was het alweer de tweede editie van het Cutting Edge Festival van ProJazz in Den Haag. Plaats van handeling ook dit keer het sfeervolle Dakota Theater in Den Haag. Waar het vorig jaar een festival was met een programma over twee dagen, daar ging het nu maar om 1 dag. De eerste editie was grotendeels gefinancierd met crowdfunding (het publiek investeert in het festival), de tweede niet. Dat scheelde waarschijnlijk ook in de belangstelling want het was veel minder druk. Echter omdat de kosten een stuk lager waren en de sfeer uitstekend en relaxed was, sprak de organisatie toch van een geslaagde tweede editie. Muzikaal gezien was daar ook alle reden toe, want de programmering was prima. Het begon met de jonge honden van Twenty Something die, ondanks een drummer die te laat was, energiek de zaak in beweging probeerden te krijgen. De muziek was swingend en opzwepend. De solo’s mochten echter wel wat pittiger zijn. Daarna speelde Windkracht7 een band opgezet door rijzende ster: saxofonist Floris van der Vlugt. De muzikaliteit binnen dit septet is erg groot en het enthousiasme en de creativiteit stralen er vanaf. De titel Windkracht7 is een juiste benaming voor het blazersgeweld (4 stuks) dat regelmatig te horen valt. Mooie muziek, soms lijkt het achtergrondmuziek voor een spannende film, terwijl het andere moment het gewoon weer een strakke jazzset is die wordt gespeeld. Uitstekend optreden. Aansluitend Spanjaard Miguel Rodriguez en zijn kwintet. Los van een aantal technische problemen, die de vaart er een beetje uithaalden, was dit ook zeker de moeite waard. In een strak tempo weet Rodriguez de luisteraar mee te nemen met zijn gedreven pianospel. Ietwat jammer was de zangeres die eigenlijk weinig toevoegde met haar stem. Het festival werd afgesloten door Ntjam Rosie de zangeres uit Rotterdam maar eigenlijk Kameroen, die altijd wel een feestje weet te bouwen met haar sympathieke verschijning. Zij weet als geen ander contact te maken met het publiek en dat is leuk. Dat ze daarvoor iets terug kregen is des te mooier want ze speelde twee nieuwe nummers van haar komende cd. Uiteraard die prachtige stem en mooie verschijning. Ntjam Rosie leek in het begin er even in te moeten komen, maar kon de zaal meeslepen en haalde weer een heel hoog niveau met haar stem. Een zangers om te gaan beluisteren als ze een keer in de buurt is. Tussen de optredens door kregen in de bovenzaal mensen van de Haagse Jazz School de kans te laten horen wat ze geleerd hadden en dat was natuurlijk niet heel verrassend qua improvisaties, maar wel een prima opvulling van de pauzes. Terugkijkend een prima festival met te weinig publiek en uitstekende muziek.