februari 2014

Maand

Jannah en Martini lieten de lente beginnen in Dakota

25.2.2014. afgelopen zondag was het schitterend weer. Geen reden om naar binnen te gaan voor een concert zou je denken. Wolf Martini en Denise Jannah lieten de lente echter beginnen in het sfeervolle Haagse Dakota theater. Op het programma nummers van hun cd “Live in Johannesburg”. Met de warme meeslepende stem van jazzdiva Denise Jannah en de virtuoze gitaarbegeleiding van Wolf Martini was het genieten. Ondanks dat ik deze show inmiddels een paar maal had gezien was het toch weer anders. Beide artiesten zijn in staat door improvisatie telkens weer verrassingen te brengen en ook de humor van het goed op elkaar ingespeelde duo zorgde voor veel lol. Aan bod kwamen nummers als “There will never be another you”, het mooie ingetogen “Skylark” over een leeuwerik en “Nature boy” een bijzondere variant op de hit van George Benson. Maar ook het mooie “Sondongo” naar een Zuid Afrikaans gedicht. Tussen de bedrijven door zorgt Denise Jannah voor een vertaalslag door wat Zuid Afrikaanse woorden te gebruiken en zo het publiek mee te nemen naar de sfeer van Zuid Afrika. Wolf Martini beheerst op zijn beurt de gitaar zo goed dat ie moeiteloos de toon weet te zetten in een nummer en bruggen kan slaan tussen de verschillende delen in een nummer. De warmte en de humor van beiden maakte vervolgens het optreden volledig af. In Dakota was de lente begonnen.

denise jannah en wolf martini tijdens hun optreden in Dakota Den

gezien: 23-2-2014: Denise Jannah en Wolf Martini live in Dakota Den Haag, organisatie ProJazz Den Haag

tekst en beeld: maurits van hout

februari 25, 2014 0

Bite the gnadze, een leuke volle bak in Utrecht!

08.02.2013. Het was al een prestatie op zich, om het zevenkoppige gezelschap van Bite the gnadze op het kleine Mirlitonpodium te proppen, maar eenmaal geïnstalleerd kon de show toch beginnen. Het kleurrijke gezelschap van Paul Pallesen bracht dit keer weer een hele andere kant van de jazz naar Utrecht; jazz met een stevig randje Folk. Die veelzijdigheid maakt het interessant om bij de clubconcerten van U-Jazz te gaan kijken en luisteren.

Ik wist om eerlijk te zijn weinig af van Bite the gnadze, behalve de typische naam. De band bestaat weliswaar al sinds 1995, optreden doen ze maar heel sporadisch. De start van het optreden was zoals het podium oogde, druk en chaotisch en ik vond het echt wennen. Het is geen muziek om direct makkelijk in te stappen. In eerste instantie lijkt het een kakofonie van geluid, maar al snel blijkt de muziek van een hoog niveau en absoluut muziek voor fijnproevers.

In bijna elk stuk is er een gelegenheid voor één van de muzikanten om te excelleren middels een solo. Zo vond ik bij “Soforti” net na de pauze de pianosolo intro erg mooi, net als de drumsolo waarmee werd besloten. Maar telkens waren de stukken goed opgebouwd en kon je er uiteindelijk een prachtig verhaal uit halen. En als dit dan nog niet lukte, dan was er altijd nog Pallesen die met droge humor en een verhaaltje de luisteraar meenam naar het verhaal achter een stuk. Zoals “Pallies Chord”, dat ging over zijn vader die vroeger piano speelde en vaak met een vast riedeltje begon te spelen. In dit nummer een sterke intro op de gitaar met een mooie subtiele rol van de lapsteel en een ijzersterk einde van Steven Kamperman op sopraansax. De toevoeging van klankenvirtuoos Marcos Baggiani achter de drums was een succes en voegde echt iets toe. Zie ook mijn recensie van zijn optreden op het U-Jazz festival!

Bite the gnadze

gezien: Mirliton theater Utrecht dd 31-1-2014

organisatie: U-jazz

Paul Pallesen: gitaar en banjo
Meinrad Kneer: contrabas
Steven Kamperman: altklarinet
Frank van Bommel: piano en vibraphonette
Joost Buis: trombone en lapsteelguitar
Michel Duijves: klarinet en basklarinet

speciale gast: Marcos Baggiani: drums

tekst en beeld: maurits van hout

februari 24, 2014 0

Roode Bioscoop getroffen door Wintherstorm

4.2.2014. Een van de oudste theaters van Nederland, de prachtige ” Roode Bioscoop” in Amsterdam had een bijzondere avond onlangs. Normaal blijft in dit sfeervolle kleine theater de storm buiten, dit keer trad Wintherstorm op. Deze jazzformatie geleid door Thomas Winther Andersen had de nobele taak het gure weer te doen vergeten. En dat deden ze, want ondanks een kleine opkomst op deze ‘kille” maandagavond lukte het de heren om een aantal stukken van hoge niveau neer te zetten. Niet in het minst door de variatie en de verrassing die in de composities zit.

Zo begon het stuk ” Minor detail” met een prachtige meeslepende saxintro van de Argentijnse Natalio Sued en werd daarna “Elastic” weer perfect opgezweept door mooi gitaarspel van Hakon Storm. Verder speelden ze ook hun “hit” “Trance formations” een stuk dat eerder de 3e plaats op een internationale jazzwedstrijd wegkaapte.

Bijzonder was het stuk ” Tolt” (geïnspireerd door de manier van lopen van IJslandse paarden) waarbij het einde wegstervende klanken had die je deden denken aan paarden. ” Mixed up” was pittig en meeslepend en bij ” Ascending” leek het alsof Sued op de sax een soort van uitroepteken plaatste van waaruit het stuk verder moest . Bij het laatste stuk ” Spinnaker” (titelsong cd) was het bijzonder om te horen hoe in een soort van rocknummer met snerpende gitaar uiteindelijk de transformatie naar een meer jazzachtig stuk gerealiseerd werd door het geleidelijk inbrengen van de saxofoon en het afstand nemen van de gitaar.

Gedurende de hele avond proefde je het hoge niveau van de muzikanten en de lol die zij beleefden om de pittige stukken van bassist Winther en gitarist Hakon Storm vorm te geven. De combinatie en de naadloze overgangen in de stukken van klassieke jazzstukken naar moderne muziek met stevige elektrische gitaar en vice versa maakten dat het hele spannende muziek was om naar te luisteren. Opvallend waren voor mij daarnaast de vrijwel vlekkeloze combinaties tussen bassist Winther en drummer Coehoorn.