Zoeken

Jazzphotography Holland

Photos and reviews of interesting jazz concerts

Maand

november 2013

Chloe Charles made Peoples Place shiver

26.11.2013. De eerste keer dat ik Chloe Charles hoorde zingen was tijdens het “So what’s next”  festival in Eindhoven. En ik was niet de enige die onder de indruk was, want ze werd overal de ontdekking van het festival genoemd. Ik was daarom verheugd dat ik haar weer kon horen zingen in Peoples Place in Amsterdam.

Ze begon het concert met het nummer “Find her way” van haar nieuwste cd “Break the balance”. Een nummer dat heel persoonlijk zou kunnen zijn, aangezien het gaat over iemand die aan het begin van haar carrière staat en niet alleen in de toekomst moet kijken, maar ook moet blijven genieten in het heden. Naarmate het concert vorderde werd het steeds beter.

Chloe laat een stem horen die zo getraind is dat ze werkelijk alles aan kan. Haar stem heeft een enorm bereik en ze raakt het publiek aan. Niemand praat en niemand gaat zelfs tussendoor naar het toilet. Mensen willen niks missen. En Chloe zet de zaal in vuur en vlam. Als ze de gitaar weg heeft gelegd, geeft ze alles. Zoals in mijn persoonlijke favoriet “Refrain from fire”, een nummer over liefde en wat het kan veroorzaken. Het nummer gaat langs je rug omlaag en geeft je de rillingen. Haar teksten zetten je aan het denken. Zoals “God is a toad”. En altijd weer met die prima begeleidingsband, vanavond twee violisten en een pianist. Het was een magische avond en ik weet zeker dat we nog veel meer van deze bijzondere vrouw gaan horen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

english

26.11.2013. The first time I heard Chloe Charles sing was at the “So What’s Next” festival in Eindhoven. I was not the only one noticing her great skills. She was the discovery of the festival. I was more than thrilled to have the chance to hear her sing again in Peoples Place in Amsterdam.

She started with “Find her way” of her last cd  “Break the balance”. A song that could be very personal, since it’s all about someone at the start of a career confronted with the distractions life offers and all the doubts you have before starting, with the message of staying in the present once in a while.  As the concert continues it get’s better and better.

Chloe shows a voice so skilled that she can take it all. Her voice has a enormous reach, and she touches the audience. No talking, not even going to the toilet. People did want to miss a thing. And Chloe sets fire to the room. When she sings without the guitar she puts all energy in her singing. Like my personal favourite “Refrain from fire”, a song about love and what it can cause. The song goes down your spine and hits you.  Her lyrics make you think, like one of the last songs “God is a toad”. And always with the great support of her band with piano, and violins. What a magic night it was. I am pretty sure we will hear much more of this amazing woman.

Chloe Charles

gezien: 17 november Peoples Place Amsterdam

fotografie en tekst: Maurits van Hout

The Boston Boys bring fun and passion to Amsterdam

24.11.2013. Sometimes in this amazing world of music you encounter great stories. Like the four guys from New York who played in a club in New York and met the CEO of Tommy Hilfiger who was so enthousiastic about them that he asked them to come and play in Amsterdam. Since they never visited Europe before as a band it came with a small European tour as well. The Boston Boys, playing together for just 2 years, came to the Peoples Place in Amsterdam and rocked the place. It is hard to hang a label on them since their music is influenced by many styles. One moment I considered myself listening to Paul Simon while closing my eyes, the other moment it seemed to be a show of the Waterboys. R&B, country music and even jazz music came along with them. It gave the show a nice dynamic but of course sometimes the thought came up where would it go from here? But since the energy they put on stage was endlessly (catapulted by singer songwriter Robertson who rocked the place with his mandoline) who cares?

I really appreciated “Pigeon (do what u can do)” since the violin fitted in so well. Same goes for “Amelia”. All songs had a great built up like “Satisfied” with a “hard-rocking” end. And the blues song “Sad and drunk” took the listeners to the other more difficult side of life. The Boston Boys never dull, with a great spirit and nice atmosphere on stage. If you might have the chance to see them, don’t hesitate.

seen: 21.11.2013

Peoples Place Amsterdam

The Boston Boys

Eric Robertson- Mandolin, Guitar, Vocals

Duncan Wickel- Fiddle, Vocals

Josh Hari- Bass, Guitar, Vocals

Nicholas Falk- Drums, Percussion, Vocals

vanavond (15-11) in de UJazz club: Horizon trio Steven Kamperman

15.11.2013 Vanavond in het prachtige Mirliton Theater in Utrecht een leuk optreden:

Steven Kamperman en zijn Horizon Trio. lees meer op: Ujazz.nl:

http://ujazz.nl/club15nov

 

leuk concert as zondag: Chloe Charles!

15-11-2013 Dé ontdekking van So What’s next in Eindhoven onlangs was Chloe Charles. Aanstaande zondag treedt zij op in Amsterdam in Peoples Place om 21 uur. Interesse? kijk op:  http://www.peoplesplaceamsterdam.nl

Hier zullen een review en foto’s volgen.

Chloe Charles live op So What's Next 2013

Uitdagende Cuber zweept Rein de Graaff trio op tot grote hoogte!

15.11.2013 Het was een unieke avond in Rotterdam. Want het Rein de Graaff trio stond op het podium van Lantaren Venster samen met niemand minder dan de beste (dat vindt hij overigens zelf ook, knipoog) baritonsaxofonist ter wereld: Ronnie Cuber. Niet vreemd als je kijkt naar de lijst van artiesten/muzikanten waar hij mee en vóór speelde. Een kleine greep: Paul Simon, Frank Zappa, Aretha Franklin, Chaka Khan, B.B. King, Eric Clapton, Yoko Ono, David Byrne en Steely Dan. Daarnaast werkte hij uiteraard samen met vele jazzlegendes. De samenwerking met Rein de Graaff dateert al vanaf 1979 toen Cuber naast onder andere Tom Harrell aan zijn plaat “New York Jazz” meewerkte.

Waar echter de dag ervoor het Bimhuis in Amsterdam tot de nok toe uitverkocht was bleef de teller hier steken op slechts 50 bezoekers. Maar de thuisblijvers kregen ongelijk want het werd een onvergetelijk concert.

Het concert in Rotterdam opende met een prachtige uitvoering van Cole Porter’s “Night and Day”. En de grommende Ronnie Cuber leek in een goede bui want bij “St. Thomas” deed hij een dansje en tussendoor was er ruimte voor een chat met het publiek. Met de geïmproviseerde setlist, die totaal afweek van die van de avond er voor, leek Cuber het trio duidelijk uit te dagen. Hij zweepte het trio op om vooral meer up-tempo te spelen. Voorbij  kwamen o.a. “Dear Old Stockholm” (alleen het trio), “The 1934 jazz standard Stompin’at the Savoy”, Freddie Hubbard’s “Little Sunflower”, “Lazy Bird” van John Coltrane en Stanley Turrentine’s “Sugar”. Na het laatste nummer, “Angel Eyes” met een kleine vocale bijdrage volgde een staande ovatie. Voor de toegift kwam Ronnie Cuber echter niet meer terug en Rein de Graaff sloot solo af met “Everytime We Say Goodbye”. Een perfecte avond in Rotterdam.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bezetting:
Ronnie Cuber – baritonsaxofoon
Rein de Graaff – piano
Marius Beets – bas
Eric Ineke – drums

Gezien: Lantaren Venster Rotterdam 8 november 2013

tekst en beeld: Eddy Westveer

copyright Eddy Westveer

 

 

Jeremy Pelt blies de zaal subtiel weg in Terneuzen

08.11.2013.

Ondanks een slopende reis vanuit Hannover (D) stapten Jeremy Pelt en zijn dit keer voornamelijk electrische quintet vrolijk op het podium in Terneuzen om vervolgens 2 schitterende sets af te leveren. Hij speelde voornamelijk nummers van zijn laatste cd “Water and Earth”, door recensenten van onder andere “All about Jazz” omschreven als een verfrissend nieuw album waarbij Pelt zijn oude meer traditionele manier van spelen is gaan vervangen door een meer fusion-achtige (mengvorm van muzieksoorten, red.) muziek. Dit zonder daarbij te extreem of te experimenteel te worden. De hele show (terecht ook de Jeremy Pelt Show genoemd) was een bron van energie met daarbij telkens Pelt als de grote aanjager. Maar het was niet alleen Jeremy Pelt. Want saxofoniste Roxy Coss (27!) speelde meer dan overtuigend. Persoonlijk vond ik juist de subtiele, ingetogen ballads van Pelt het sterkste, omdat daar zijn werkelijke beheersing van de trompet het beste tot zijn recht komt. Al met al een perfecte middag in Porgy and Bess, de zaal waar mening top jazzartiest al op het podium stond.

The Jeremy Pelt Show

gezien 3.11.2013 Porgy and Bess Terneuzen

tekst en beeld Eddy Westveer

Copyright all photos Eddy Westveer

Copyright article and website: Maurits van Hout, Jazzphotographyholland.com

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑