Op vrijdag 12 juli stond de eerste dag op het programma. Het optreden van The Unrevealed Society was net iets te vroeg, dus werd het eerste optreden dat ik ging bekijken Jacky Terrasson met zijn “Gouache” project. En het stond al aangekondigd in de programmagids, het zou geen voorspelbaar optreden worden. Diverse muziekstijlen passeerden de revue, van latin tot bebop jazz. Van een uptempo song, met de schitterende zangeres Cécile Mclorin Salvant, tot een mooie ballad. En altijd weer die gepassioneerde Jacky Terrasson die geen moment stil achter zijn piano zat maar met zijn opzwepende spel continu de vaart erin hield… Ik noteerde in mijn notitieblok: “Toen Terrasson achter de Hammondorgel kroop en ging spelen dacht ik: virtuoos of knettergek”. In ieder geval de moeite waard! Het samenspel tussen Terrasson op de piano/Hammond en trompettist Belmondo vond ik persoonlijk het mooiste van deze avond. Goed optreden.
Na Terrasson was het de beurt aan Dee Dee Bridgewater en Ramsey Lewis. De vaak onderscheiden Bridgewater kende ik al uitgebreid, maar ik was benieuwd naar de combinatie met pianist Lewis. Winnaar van meerdere Grammies en dus ook zeker niet de minste. Het werd een boeiend optreden waarbij in eerste instantie de immer gepassioneerde Bridgewater de zaak op sleeptouw nam met haar schitterende stem (bijvoorbeeld met “On Broadway”) en nog betere performance, maar later was het Ramsey die de aandacht trok met virtuoos spel. Hij leek er echt in te moeten komen, want zo tam als het in het begin was, met zoveel vuur speelde hij aan het einde. Aan het einde brachten ze ook een variant van “Can’t help it” van Stevie Wonder en Michael Jackson en dat was erg mooi.
Afsluiter van avond 1 was Joe Lovano die net als op Northsea Jazz optrad met een bigband (het Metropole Orkest red.); dit keer het Brussels Jazz Orchestra. Van dit optreden bleven me vooral bij het perfecte samenspel met de blazerssectie en de diverse trompetsolo’s. Daarnaast het mooie spel van pianiste Nathalie Loriers en het vrijwel naadloos samengaan van Lovano met de BJO terwijl hij toch zijn stempel kon blijven drukken. De uitvoering van de composities van Lovano was prima zoals bij “The Streets of Naples”.
Omdat het een “chilly night” was met weinig zon en niet echt zomerse temperaturen was het minder druk en leek de stemming ook minder uitbundig dan we later gingen meemaken op het festival. Tel daarbij op de goede en degelijke optredens zonder echt heel groot vuurwerk en dag 1 was een rustige start van het festival, maar voor de fijnproevers onder ons toch prima muziek!
Gent Jazz festival 2013. Vrijdag 12 juli 2013
tekst en beeld: Maurits van Hout
Jazzphotography Holland 
Geef een reactie