26.5.2013. Bij U Jazz in Utrecht hebben ze een leuk podium: Het Mirliton Theater in Hoog Catharijne. Dit jaren 70/80 theatertje is erg leuk en gezellig en past perfect bij de sfeer van de clubconcertreeks van U Jazz. En afgelopen vrijdag (24-5) was het de beurt aan Denise Jannah en Wolf Martini die hun cd “Live in Johannesburg” kwamen presenteren. Daar waar het optreden rustig begon explodeerde het na de pauze. Leek Jannah bijvoorbeeld tijdens ‘My funny valentine” (voor de pauze) er nog even in te moeten komen en was het contact met het publiek er nog niet helemaal,tijdens het prachtige “moenie weggaan nie/ ne me quitte pas” luisterde iedereen ademloos en volgde een staande ovatie. Muzikaal gezien was ook het spel van Wolf Martini weer uit de kunst. Zijn “groovy” gitaarspel is altijd zuiver, opzwepend en boeiend. Het spel van Martini doet soms denken aan George Benson en dat is niet toevallig. Jannah daarentegen kan behalve fantastisch zingen ook heel mooi vertellen. Over de reis naar Zuid Afrika, de taal en de vele ontmoetingen die ze er had. En dat met een grote glimlach en humor. Even leek het zelfs helemaal uit de hand te lopen toen beiden de slappe lach hadden. Het publiek genoot en vond het prachtig. Tussen perfecte muziek door ruimte voor een lach en een traan, zoals met het moment dat Jannah 2 vrienden op het podium haalde net na de pauze om samen een liedje te doen. Het album is de moeite waard… covers en eigen werk en perfecte interpretaties van Jannah. Maar na deze avond: Nothing beats Denise Jannah en Wolf Martini live. Gezien: 24 mei 2013 Mirliton Theater Utrecht Denise Jannah en Wolf Martini.
20.05.2013. Terwijl ik nog na zit te genieten van Jazz Middelburg gisteren is de hoofdact van de zondag bezig op het podium in Middelburg: Joshua Redman. Met namen als Redman, Gregory Porter,The Bad Plus, Mike Stern, Bill Evans en Kurt Elling mag Jazz Middelburg een groot compliment worden gemaakt voor de line up dit jaar. Tel daarbij op de Nederlandse topmuzikanten als Benjamin Herman en Ntjam Rosie en een uitstekend festival is daar.
Benjamin Herman
Ik besloot de zondag te gaan kijken en dat was een uitstekend idee. De eerste act die ik ging zien was Benjamin Herman en zijn trio. Herman heb ik al vaak gezien maar meestal met The New Cool Collective, dus ik keek er naar uit om hem on stage te zien met zijn trio. Het werd een goed optreden met voornamelijk muziek van hun nieuwe cd “Café Solo”. Een prachtige cd met nieuwe improvisaties van klassieke jazzstandards zoals “Reflections” van Thelonious Monk en “Begin The Beguine” van Cole Porter. De setting was erg relaxed. Niet de swingende bewegende Herman van The New Cool Collective, maar een rustige zittende Herman alsof we in een soort van intiem jazzcafe zaten. En dat sloot perfect aan bij de heerlijke maar ietwat frisse zondag die het was. Tussendoor vermaakt Herman het publiek met zijn droge humor, zoals het aankondigen van “Summertime” een bewerking van bassist Ernst Glerum als “de moeder van alle verzoeknummers”. Voor mij lag het hoogtepunt bij “Yakhal’ Inkomo” een Zuid Afrikaans stuk met prachtige solo’s van Glerum en drummer Patocka.
The Bad Plus
Na Herman en co. was het tijd voor The Bad Plus. Eerder zag ik ze al eens met saxofonist Joshua Redman in Gent, nu zonder. The Bad Plus onder leiding van de eigenzinnige bassist Reid Anderson (die zelf zegt geen leider te zijn) bracht weer hele andere muziek. Uptempo muziek met een opzwepende baspartij en verrassende versies van bekende stukken. Voor mij waren de hoogtepunten: “7 minute mind” en “People like you”. Telkens had je het idee het op de een of andere manier te kennen, maar was het toch weer anders. En dat is de kracht van The Bad Plus; verrassing. Wat mij betreft een perfect optreden!
Gregory Porter
Een jaar geleden stond Gregory Porter op het Northsea Jazz festival en leerde Nederland deze soulzanger kennen. Nu is Porter deze zomer op veel jazzfestivals in Nederland en niet zomaar. Wie Porter eenmaal heeft horen zingen is om. Wat heeft deze man een schitterende soulstem! Inmiddels was de avond gevallen en onstond er een schitterende sfeer op het toch al mooie Abdijplein in Middelburg. Iedereen was zo dicht mogelijk bij het podium gaan staan. Gregory Porter trekt de mensen echt de muziek in en mensen die normaal gesproken niks hebben met soulmuziek zijn om. Met zijn warme stem was de kille avond snel vergeten. Sommige stukken waren meer jazzy zoals “On my way to Harlem” en “Bling Bling”. Maar wat mij betreft allemaal even goed. Kippenvel. Kijk of je Porter en zijn band ergens kan zien deze zomer, want het is absoluut de moeite waard! Nu is ie weer onderweg naar Sao Paulo, maar 2 juni is Leiden aan de beurt!
07.05.2013. De laatste keer dat ik Courtney Pine en band zag was dit in een kleine zaal van The Hague Jazz (inmiddels bestaat dit festival niet meer). Het was toen een schitterend optreden met veel funk en veel jazz. Maar nu lag alles anders op deze mooie avond in Leiden. Organisator Jazzed Up had Courtney Pine en band naar Leiden gehaald in de wetenschap dat hij veel succes had behaald in Engeland met het album House of Legends waarop vooral veel tropische klanken de toon zetten. Ska, reggae,merengue, salsa en calypso, weinig deed meer herinneren aan zijn eerdere werk, maar maakte vooral de link met zijn roots meer dan duidelijk. Dus het werd een tropisch avondje. De klanken van de steeldrum (Samuel Dubois) en het opzwepende tempo van spelen van Pine maakten dat het geen avond was om stil te staan. Geen jazzavond vol luisteraars maar een dampende zaal vol liefhebbers van tropische klanken. Met daarbij uiteraard het prachtige spel van Pine op de saxofoon en later ook op de EWI (electronic wind, zo legde Pine de luisteraars uit…) een soort van electronisch blaasinstrument. Tel daarbij op het enthousiasme van Pine met de zaal (tussendoor zette hij een soort van samenzang op tussen 2 delen van de zaal) en het mag duidelijk zijn dit was een bijzondere avond. Toegegeven; het is anders dan de jazz die we gewend zijn en ook het eerdere werk van Pine was compleet anders, maar wel boeiend. Courtney Pine is vooral zichzelf en dat is prima. Gezien in Leiden (Scheltema) op 4-5-2013. Organisatie Jazzed Up Leiden.
Cutting Edge jazzfestival Den Haag 31-5/1-6
06.05.2013. Op 31 mei en 1 juni aanstaande is er een leuk nieuw Jazzfestival in Den Haag in en rondom Theater Dakota in Den Haag. Organisatie is in handen van ProJazz Den Haag. Kijk op hun site voor meer informatie!
06.05.2013. Vandaag werd weer een nieuwe naam bekend voor het aankomende Gent Jazz festival. Op 15 juli staat niemand minder dan Bryan Ferry op het podium! Brian Ferry is bij het grote publiek bekend van zijn grote hits met Roxy Music en later als soloartiest sinds de jaren 80. Maar Bryan Ferry werkt inmiddels alweer een hele tijd aan zijn “Bryan Ferry Orchestra” dat jazzmuziek brengt geïnspireerd op de tijd van Louis Armstrong en Duke Ellington. Op deze “special night” van Gent Jazz staan verder nog Eric Legnini en Bobby Womack op het programma. Voor een volledig programma en kaartverkoop verwijzen wij u graag naar de website van Gent Jazz.
04.05.2013. Toen ik gisteravond vanuit de parkeergarage via de lift het Mirlitontheater probeerde te bereiken stapten er net 3 mannen de lift in. Ik vermoedde dat 1 van hen John Engels was, maar de rest kende ik niet. Toen ze naar dezelfde etage gingen vroeg John Engels: “Is daar wat te doen dan?”. De lift deed het niet en ik besloot via de trap verder te gaan. De 3 heren namen de andere lift. 15 minuten later werden zij op het podium voorgesteld als Barnicle Bill. Dezelfde relaxte instelling als waarmee zij de lift instapten toonden zij ook “on stage”. Relaxed maar niet minder gedreven. Het bleek een schitterend optreden te worden en wat mij betreft het beste tot nu toe uit de reeks liveconcerten van U Jazz. Tijdens een optreden vraag je jezelf af wie was er nu het beste? Wie sprong eruit? En meestal kan je die vraag beantwoorden. Bij deze 3 heren lukte het niet. Of het nu het onnavolgbare drumwerk van Engels was, de schitterende klanken van de akoestische basgitaar van Haanstra of juist het meeslepende spel van saxofonist Martinez, het was allemaal even goed. En ze vulden elkaar perfect aan. Of het nu een rustige ballad was als “The Wind” of juist het prachtige “Brilliant Corners” van Thelonious Monk, het was altijd uitgebalanceerd en regelmatig zag je ook bijvoorbeeld dat Haanstra zat te genieten van een solo van Martinez of juist Martinez vol bewondering keek hoe Haanstra en Engels perfect op elkaar aansloten. Volkomen terecht een staande ovatie aan het einde voor dit trio.
Gezien: vrijdag 3 mei 2013: Barnicle Bill, in Mirliton theater Utrecht, U Jazz “In the club” concerten. Door Maurits van Hout
Te zien: 31 mei 2013 in Den Haag Dakota theater tijdens Cutting Edge Den Haag van ProJazz
Jazzphotography Holland 