Jazzphotography Holland

Met de uitverkochte tweede editie alweer lijkt het U Jazz Festival definitief haar plek te hebben veroverd in de Utrechtse muziekwereld. Een uitgebreid programma van 6 uur in de avond tot middernacht verspreid over 2 zalen. De mix is dan ook ideaal. Jonge muzikanten uit Utrecht en omgeving die een kans en een podium krijgen en gearriveerde musici die het festival als een prachtig podium zien om nieuwe ensembles uit te proberen en neer te zetten. Verder zelfs artiesten uit het buitenland en boeiende workshops rondom het festival en zie daar het succes! Was het eerste festival nog wat experimenteler, dit keer leken de meeste kinderziektes verdwenen en was het festival niet voor niets uitverkocht. Dit was bijvoorbeeld te zien aan de locatie. Het Vorstelijk Complex bood namelijk naast een prachtige theaterzaal met goede akoestiek ook mooie ruimtes om elkaar te ontmoeten en onder het genot van een hapje en een drankje na te praten. Ook was een heerlijk diner mogelijk in het naastgelegen restaurant. 

De aftrap van het festival gebeurde door Marc Scholten en zijn kwartet. Zij speelden onder onder andere een stuk van Michael Brecker,waarbij het samenspel van Van Lier op trompet en Scholten op sax opviel. Verder een ingetogen muzikaal protest tegen het beleid van Staatssecretaris Dekker genaamd “Quality Discount”. Ook de solo’s van Stormvogel (piano/toetsen) en Frank Burks (gitaar) mochten er zijn.

Na Scholten en co was de beurt aan de HKU bigband onder leiding van Ilja Reijngoud en met een speciale bijdrage van Don Byron, de beroemde saxofonist/klarinettist uit de Bronx. Eerder die dag hadden de aanstormende talenten van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) al een workshop mogen hebben van hem en nu stond hij zelfs naast hen op het podium. Tel daarbij op de aanwezigheid van Ilja Reijngoud, de in mijn ogen beste trombonist van Nederland (en in dit geval ook bandleider)en het werd een hele mooie show. Klein minpunt; de organisatie had de HKU Big Band in de tweede festivalzaal (een soort van klaslokaal) geplaatst en zowel voor de big band als voor het publiek was het dringen in de kleine ruimte.

Na de spetterende Big Band was er echter geen rustig moment bij voor Don Byron want op het hoofdpodium in de theaterzaal kon hij direct aanschuiven bij Mark Lotz die met zijn groep Lotz of Music uiteraard een plekje had ingeruimd voor Don Byron. Het werd een bijzondere ontmoeting. Het begon met een prachtige solo van Alan Gunga Purves (percussie) die overal op leek te slaan wat geluid maakte en zorgde voor een vrolijke maar sturende noot in het geheel. Tel daarbij op duizendpoot en fluittist Lotz en het was puur genieten van alle moderne composities die telkens weer interessant waren om naar te luisteren. Mooie solo’s van Van Veenendaal op de piano en uiteraard de mooie combinaties tussen Lotz en Byron, waarbij er voldoende ruimte was voor improvisatie.

Na Lotz of Music snel naar de kleine zaal want daar stond Acquaphonica op het programma. Deze band rond pianiste Federica Colangelo was de moeite waard. Zowel qua samenspel als qua solo’s zochten ze de grenzen op en tijdens dit optreden maakten zowel Colangelo als saxofonist Joao Driessen indruk. Driessen die ik onlangs nog zag met Blazin’ Quartet in Belgrado, speelde uitermate energiek en zweepte de band op. Normaliter speelt Colangelo echter met medeoprichter Bittman op zijn plek, maar de honneurs werden dus perfect waargenomen.

Daarna was het tijd voor Timon Koomen die de bezoekers een optreden met 4 gitaristen voorschotelde. Naast Koomen was er ruimte op het podium voor Duyx, Tuijn en Van Rosenberg.

Normaal gesproken ben ik niet zo weg van zo’n gitarensamenspel en gaat het me vrij snel vervelen, maar de composities die ze speelden waren leuk en speels.

Inmiddels bijna kwart voor twaalf in de avond was het tijd voor het mooie muzikale toetje van de avond. Denise Jannah samen met Raj Mohan. Daarnaast de muzikanten Suresh Sardjoe op de prachtige tabla, Wolf Martini op gitaar en Pieter Althuis op de bas. Denise Jannah had ik onlangs al met Martini gezien in het Haagse Dakotatheater en toen deed ze veel gedichten, al dan niet gezongen. De combinatie nu met zanger/dichter Raj Mohan was dan ook geen vreemde. Ze leken elkaar aan te vullen. Uiteraard een heel ander programma, want met Mohan en Sardjoe was er ook een flinke dosis India op het podium. Het werd poëzie, Indiase Jazz en Europese traditonele Jazz door elkaar. Met prachtige solo’s van Sardjoe (aan het einde) en Althuis (bas) en het solide gitaarspel van Wolf Martini. Een hele boeiende afsluiter van een geslaagde tweede editie van U Jazz.